Flaga hipotetyczny Kanem, zwany również Organa według portulan z Angelino Dulcert z 1339 roku |
|
Stolica | Njimi, a następnie Dikoa |
---|---|
Język | Kanouri , kanembou , tedaga |
Religia | islam |
Populacja | kanembou |
---|
VIII p wieku | Założenie królestwa Kanem Magui |
---|---|
XIII th century | Apogeum terytorialne Kanem |
1395 | Założenie Królestwa Bornu |
XVI th wieku | Podbój Kanem przez Bornu; narodziny Kanem-Bornou |
22 kwietnia 1900 | Bitwa pod Kousséri : królestwo zintegrowane z francuskim imperium kolonialnym |
Następujące podmioty:
Królestwa Kanem powstała wokół VIII th wieku w obszarach, które są obecnie częścią Czadzie i Nigerii . Było znane arabskim geografom jako Imperium Kanem, a następnie działało jako niezależne królestwo Bornu (Imperium Bornu) do 1900 roku. Jego stolicą było miasto Njimi .
Kanem oznacza w Kanuri „kraj południa”. Słowo składa się z przedrostka „k”, który zapowiada rzeczownik, oraz etymon anem , co oznacza „południe”. Kanembou są „ludzie z kraju południa”, w przeciwieństwie do toubou , że to znaczy „ludzie gór”, implikowało Tibesti .
Berberowie uciekający przed arabskimi podbojami osiedlają się na północy Afryki Subsaharyjskiej i zakładają kilka królestw, w tym królestwo Kanem.
Królestwo Kanem, które staną się królestwo Kanem-Bornu w XII th century, wyciągnąć z VIII th century północno bieżącego Czad jest Islamized od IX th wieku. Jej przywódcy byli jednymi z pierwszych w Afryce Subsaharyjskiej, którzy przyjęli islam.
Przeważnie muzułmański od panowania Mayi („króla”) Oumé (około 1085), osiągnął swój szczyt wraz z Dounama Dibalami (1220-1259), który rozszerzył ją na Fezzan i Nil oraz nawiązał stosunki z królestwami berberyjskimi , zwłaszcza z z Almohadzi .
Po śmierci Dunamy królestwo szybko się rozpadło. W XIV -go wieku, był zagrożony przez SAOS i Boulala ze wschodu. Aby uniknąć tych zewnętrznych ataków, władcy Kanem musieli schronić się na zachodnim brzegu jeziora Czad, gdzie w 1395 roku założyli królestwo Bornu .
Bornu odzyskał Kanem i stał Kanem-Bornu w XVI -tego wieku. Imperium osiągnęło swój szczyt za panowania Idrissa III Alaoma ( 1571-1603 ) z terytorium obejmującym obszary dzisiejszego Czadu, Nigru, Kamerunu i Nigerii, w tym królestwo Kwararafy w regionie środkowego pasa w Nigerii.
W czasie Ahmed al-Mansour Ad-Dhahbî ( 1578 - 1603 ), Królestwo Bornou stał się wasalem z Saadytów Maroka.
W XVII -tego wieku, imperium kontrolowane trans-saharyjskiej szlaki handlowe, zbudowany w celu ochrony załogi i podpisane traktaty z przywódców Afryki Północnej.
Pod koniec XVIII -go wieku, Bornu odzyskał trochę mocy i rozszerza swój wpływ nawet na narodami Benue średniej. Jego dobrobyt opiera się zasadniczo na handlu niewolnikami .
Mohamed al-Amin al-Kanouri, lokalny wódz Kanem, z powodzeniem walczył z atakami dżihadu Sułtanatu Sokoto na początku XIX wieku i wyparł dynastię Sefuwa w 1814 roku. Przeniósł stolicę z Birnin Gazargamo do Kukawy.
Ostatni władca dynastii Sefuwa, Ali V, został ostatecznie zdetronizowany w 1846 roku przez Omara IV ibn Mohameda el-Kanemi (1835-1880), który założył dynastię El-Kanemi.
W latach trzydziestych XIX wieku uczony i przyszły władca imperium Toucouleur Oumar Tall przedstawił Mohamedowi al-Amin al-Kanouri i jego synowi Tijaniyya .
Pod koniec XIX -go wieku region został zniszczony przez niewolnika sudański Rabah stary Sułtanat Sennar , który jest wymagany w 1893 roku do Umara ibn Hashim (1885-1893) jako królestwie sułtana. Stolica, Kukawa , zostaje zniszczona.
Rabah zostaje zabity przez wojska francuskie w Gubji w 1901 roku. Jego terytorium jest podzielone między Francję, Wielką Brytanię i Niemcy.
Potomkowie rodu El-Kaméni są przywracani wraz z Omarem ibn Hachimem (1901 i 1922-1937), ale teraz są władcami bez władzy, kontrolowanymi przez francuską administrację kolonialną.
W ramach systemu pośredniego Reguły , moc Shehu (szejk w kanuri) od Borno stwierdzono usprawiedliwione, a nawet wzmocnione, podobnie jak wielu wodzów, królów lub emirów, co fossilizing w sposób monarchicznego struktur XIX th century.
Podobnie jak emir Kano czy sułtan Sokoto, Shehu z Borno był w stanie ustanowić modus vivendi z kolonizatorem.
Pod koniec XX wieku Brytyjczycy zbudowali dla niego pałac w nowej stolicy Borno, w Yerwa, niedaleko Maiduguri .
Zgodnie z tradycją, królestwo Bornu zostało założone przez niejakiego Saïfa z Jemenu. Jednak okres historyczny zaczyna się od króla Oumé ibn Selmy około 1085 roku. Jego dynastia trwała do 1846 roku, kiedy Ali V ibn Ibrahim został zdetronizowany przez wodza Kanemin, który ogłosił się królem pod imieniem Omar IV ibn Mohammed el-Kanemi (1835-1880) .
Królowie ( shehu ) Kanem-Bornouw Kukawa: ̈
do Dikwa:
Zjednoczony Bornu: