Roger viry-babel
Roger viry-babel
| Narodziny |
19 stycznia 1945 Mirecourt |
|---|---|
| Śmierć |
15 maja 2006 r. Nancy |
| Zawód | profesor uniwersytetu , filmowiec, |
Roger Viry-Babel , ur.19 stycznia 1945w Mirecourt i zmarł w 2006 roku w Nancy , jest francuskim filmowcem i uniwersytetem . Pionier edukacji audiowizualnej na uniwersytecie, poświęcił swoje życie łączeniu pracy filmowej, edukacyjnej i regionalnej. Sam określał się mianem awanturnika.
Biografia
Wnuk lutnika i hafciarza z Mirecourt , Roger Viry-Babel urodził się19 stycznia 1945w mieście, kilka miesięcy po przypadkowej śmierci ojca. Jej matka jest nauczycielką. Dzieciństwo spędził w Nancy , na kampusie uniwersyteckim, którego dyrektorem był jego przybrany ojciec. To dzieciństwo spędzone na samym uniwersytecie częściowo wyjaśni jego przyszłe przywiązanie do Uniwersytetu w Nancy.
Uczęszczał do Lycée Henri-Poincaré , gdzie uzyskał maturę, a następnie zaczął studiować literaturę francuską, co doprowadziło go do pracy nad Albertem Camusem . Podczas studiów, w 1965 został wiceprezesem studenckiej gazety L'Écho des Lettres, gdzie publikował swoje pierwsze recenzje filmowe. W 1969 poślubił Françoise Charmoillaux, z którą miał czworo dzieci: Jean, Gérard, François i Anne.
W następnym roku został asystentem literatury francuskiej w UER Lettres w Nancy. W tym kontekście, pod kierunkiem Guy Borelli, zorganizował pierwszą konferencję na temat edukacji i kina (Nancy, 1973 ) i podjął pracę na filmie Towarzysze broni przez Jeana Renoira . Wykuł kulturę filmową ( przytacza to scenarzysta Henri Jeanson w swoich pamiętnikach Siedemdziesiąt lat dojrzewania ) i solidną reputację w regionalnym sektorze audiowizualnym, gdzie uczył się zawodu filmowca u boku reżysera Michela Guilleta .
W 1974 brał udział w tworzeniu Fufu, uniwersyteckiego podziemnego festiwalu filmowego w Nancy, którego został pierwszym prezesem.
To doprowadziło go do wyboru na stanowisko dyrektora Radio France Nancy ( 1983 - 1985 ). Uwolni kilku młodych autorów z Lotaryngii, w tym Lefred-Thouron , Francis Kuntz i Kleude. W tym okresie, wraz z Noëlem Nelem, stworzył wyższe stopnie filmowe (licencja, magister, a następnie DEA). Po tezie państwowej o kobietach z Jeanem Renoirem i książce Jean Renoir, gra i reguła , został profesorem uniwersyteckim w 1987 roku . On jest 42 lat i potwierdza swoje zobowiązania: w 1989 roku , był PS komunalnych radny z Vandeuvre-lès-Nancy , a także w 1992 roku .
Ta praca nie przeszkadza mu w dalszym publikowaniu. W 1993 roku zdobył także Prix de l'Académie des Beaux-Arts , za książkę napisaną wspólnie z Danielem Corinautem Traveling du rail . Zostaje współpracownikiem-korespondentem Académie de Stanislas .
Korzystając z planu „Uniwersytet 2000” założył wraz z Noëlem Nelem i Éric Schmulevitch Europejski Instytut Filmu i Audiowizualnego , którego inauguracja nastąpi w 1994 roku.
Poza działalnością uniwersytecką, zajmował się strategiami produkcyjnymi: producent programu Continentales ( FR3 ) w 1995 , producent programu Je me souviens od 1990 do 1997, współzałożyciel firmy Ere Production (Nancy) w 1996 .
W 2003 roku otrzymał nagrodę im. Jacquesa-Rosenberga ( Fundacja Auschwitz ) za film wyreżyserowany wspólnie z francuskim Régis Latouche za 42 sous. Cała jego kariera zostanie uhonorowana w 2005 roku nominacją do tytułu Chevalier des Arts et Lettres .
On umarł na 15 maja 2006 r. w Nancy, nagłej choroby.
Filmografia podsumowująca
Aktor
- 1971: L'Une Noire przez Alaina Lithaud : wyborcy
- 1977: Śmierć lekkomyślnego autorstwa Marthe Hornus : dziennikarka przeprowadzająca wywiad z Karolem Śmiałym ( Roger Hanin )
- 1978: Louise Michel, Czerwona Dziewica – Michel Guillet : oficer Wersalski
- 1977 : Wyznania ministranta przez Jean L'Hôte : kuzyn
- 1978: Uwagi o libertynie Michela Guilleta: Diderot / dziennikarz
- 1981: Le Mécréant przez Jean L'Hote : sanitariusz
- 1981 : Dochodzenie komisarza Maigreta autorstwa Stéphane'a Bertina (serial telewizyjny), odcinek Maigret się myli : profesor Mansuy, kierownik kliniki
- 2006: Film telewizyjny Czas nieposłuszeństwa autorstwa Patricka Volsona : Alex, The Journalist
Autor scenariusza
- 1976: Le Bonjour d'Ernest Michela Guilleta - dokument, 13 min, FR3
- 1976: Nie sposób przejść do rue Basse przez Derri Berkani - film dokumentalny, 15 min, FR3
- 1976: Sauvage de Nancy Michela Guilleta - dokument, 13 min, FR3
- 1977: Śmierć lekkomyślnego , reż. Marthe Hornus – fikcja, 13 min, FR3, z Rogerem Haninem
- 1978: Louise Michel, czerwona dziewica Michela Guilleta - fabuła dokumentalna, 26 min, FR3, z Monique Chaumette
- 1978: Les Z'ados , odcinek Moto, boulot, Bachot przez Alain Toublanc-Michel - Fiction 26 min, FR3
- 1978: Comment d'un libertine Michela Guilleta - fikcja dokumentalna, 13 min, FR3
- 1980: Pilatre de Rozier Michela Guilleta - dokument, 13 min, FR3
- 1981: Rue Bernard Noël , reż. Michel Guillet - dokument, 13 min, FR3
- 1981: Des Renoir Michela Guilleta: Dokument, 55 min, FR3, z Marcelem Dalio
- 1981: Proces w Grandville lub sąd zwierzęcy filmu dokumentalnego Michela Guilleta, 26 min, FR3, z Léo Ferré
Dyrektor
- 1975: Domy kultury i młodzieży MJC mają 30 lat , współreżyseria z Arlette Hoffmann - Dokument, 27 min, FR3
- 1976: Louis Ducreux , współreżyseria z Jeanem Marcellotem - film dokumentalny, 15 min, FR3
- 1978: Comment d'un libertine: Diderot , współreżyseria z Michelem Guilletem - Dokument, 13 min, FR3
- 1979: Skrzypce diabła - fabuła, 45 min, FR3
- 1984: Robert Schuman , współreżyseria z Jean-Marie Deconinck - film dokumentalny, 104 min, RTBF
- 1992: These of Eparges , współreżyseria z Patrickiem Martinem - film dokumentalny, 30 min, Francja 3
- 1990: Ameryka reż. Jean Baudrillard - dokument, 13 min, Francja 3
- 1992: Z tego miejsca i tego dnia - Dokument, 55 min, Francja 3
- 1992: Jacques Callot, lustro swojego stulecia - dokument na podstawie scenariusza Georgesa Sadoula , 1992, 55 min, France 3, z Tomem Novembre
- 1992: La Dynastie Sadoul – dokument, 26 min, Francja 3
- 1992: La Rue Saint-Jean - dokument na podstawie tekstu Jeana L'Hôte , 13 min, Francja 3
- 1993: Tytoń na celuloidzie - dokument, 20 min, Francja 3
- 1993: Powrót do Longwy - dokument, 13 min, Francja 3
- 1995: Dawno, dawno temu na Wschodzie – dokument, 5 x 26 min, Francja 3
- 1995: The Comedians - dokument, 26 min, Francja 3
- 1992: Les Naufragés du service 13 - nagranie sztuki Jeana L'Hôte , reż. Denis Milos, 90 min
- 1999: Paul Verlaine - dokument, 26 min, Francja 3
- 2000: Dziedzictwo węgla , odcinek 6 - dokument, 26 min, Francja 3
- 2000: Wspomnienia z Franche-Comté - dokument, 52 min, edycje Montparnasse
- 2000: Francuski na 42 sous , współreżyseria z Régis Latouche - dokument, 104 min, Francja 3
- 2001: Kraina 800 000 prezydentów , współreżyseria z Régis Latouche - dokument, 104 min, Francja 3
- 2001: La Route des grandes gueules – dokument, 52 min, Francja 3
- 2002: Powrót do Mirecourt - film dokumentalny, 20 min, IECA
- 2004: Poinca, z czasem... - Dokument, 100 min, IECA
- 2004: Sweet Lorraine, apartament Lorraine (wrzesień 1944) - współreżyseria z Nathalie Conq i André Villeroy - dokument, 100 min, IECA
- 2006: Kim było 7 glin Nancy? , współreżyseria z Nathalie Conq - film dokumentalny, 34 min, IECA
Teatr
- 2004: Le Neveu de Rameau - reżyseria Gilles Losseroy, nagranie André Villeroy i Brice Roustang, teatr: "Ja", u boku Fabrice'a Colombero, "on"
Bibliografia
- Przedmowa do książki Sylvie Pierre Jean d'Arcy un ambicja dla telewizji , wyd. Harmattan, 2003
- Rivedere Renoir , wyd. Instytut Francuski, Florencja (Włochy), 2001, 180 s.
- Przedmowa do książki Stanisława Choko Pociąg, plakaty i kino , wyd. Z życia kolei, 1997, 160 s.
- Mirecourt i lutnik , wyd. ze Wschodu, 1993
- Przedmowa do książki Michela Colina Kino, telewizja, poznanie , Presses Universitaires de Nancy, 1992
- Travellings du rail , napisane wspólnie z Danielem Corinaut, Denoël, 1989; przedmowa Wima Wendersa
- Zwycięstwo podczas kręcenia , Presses Universitaires de Nancy, 1991, 198 s.
- Jean Renoir , Presses universitaire de Nancy, 1991, s. 133.
- Jean Renoir, reguła czy gra , Denoël, 1986, s. 186. (ponownie wydany przez Ramsaya Poche w 1994)
- Humphrey Bogart , Seghers, 1973
Hołdy
- 1990: dedykacja na początku Ombelles du Caucase , powieść Marcela Cordiera, Sarreguemines, wydania Pierron
- 2006: dzień hołdu Rogerowi Viry-Babel, organizowany w ramach festiwalu filmowego Aye-Aye (Nancy)
- 2006: dedykacja do napisów początkowych filmu dokumentalnego Petits secrets de Stanislas w reżyserii Régis Latouche (Francja 3)
- 2007: inauguracja sali Roger-Viry-Babel w kinie Le Rio w Mirecourt
- 2008: dedykacja do napisów końcowych filmu Il ya long que je t'aime , autorstwa Philippe'a Claudela , częściowo nakręconego w Nancy
cytaty
- „Muszę przyznać, że w ostatnich latach komunikacja, którą starałem się nawiązać z czytelnikiem, widzem czy zawsze anonimowym słuchaczem, nigdy nie odbywała się bez pasji i rozsądku. Pasja do nauki, ale także do nauczania i rozrywki (robimy rzeczy dobrze tylko z humorem), pasja do historii, którą moi mistrzowie zaszczepili we mnie na tej uczelni. Ale także ten powód, który skłania do wykazania, że obraz w żaden sposób nie jest gorszy (ani lepszy) od słowa pisanego i że słowo nie może być daremne. "
- „Rejestrator wideo miał też perwersyjne efekty. Kazał zrobić obraz wideo jako jedyną rzeczywistość kinematograficzną, opróżniając kina, odwracając studentów od przyjemności wspólnego oglądania w ciemności, dzielenia świątecznego rytuału, który wszedł w naszą przyjemność jako filmowego podglądacza. "
Uwagi i referencje
- „Pochwała Profesora Rogera Viry-Babel autorstwa Louis-Philippe Laprévote”, „Pogrzeb członków zmarłych w latach 2005-2006”, w Mémoires , tom XX, Académie Stanislas, 2006
- Lorraine Towarzystwo Archeologiczne Autor tekstu i Lorraine Muzeum (Nancy) Autor tego tekstu , „ Le Pays Lorrain: dwumiesięcznik ilustrowany regionalnej przeglądu / dir. Charles Sadoul ” , o Gallicy ,Październik 1994(dostęp 31 października 2019 )
- (en) „ Viry-Babel Roger ” na stronie internetowej Komitetu i nauk historycznych (CTHS) (dostęp 25 października 2013 r. )
- „ Krótka historia instytutu – IECA ” , na ieca.univ-lorraine.fr (dostęp 31 października 2019 )
- Ogłoszenie śmierci Rogera Viry-Babel na France 3 15 maja 2006 May
- „ Biuro turystyczne Pays de Mirecourt, stolica francuskiego lutnictwa i łucznictwa ” , na www.ot-mirecourt.fr (dostęp 31 października 2019 )
- „ Hołd dla Rogera Viry'ego Babela, kinomana z Lotaryngii. » , Na France Bleu (dostęp 31.10.2019 )