Narodziny |
11 października 1882 r. Wodospad Niagara |
---|---|
Śmierć |
2 października 1943(w wieku 60 lat) Battle Creek |
Pseudonim | R. Nathaniel Dett |
Narodowość | kanadyjski |
Trening | Uniwersytet Harwardzki |
Czynność | Kompozytor |
Instrument | Organy ( w ) |
---|---|
Mistrz | Nadia Boulanger |
Różnica | Nagroda Fundacji Williama E. Harmona za wybitne osiągnięcia wśród Afroamerykanów ( fr ) |
Robert Nathaniel Dett lub R. Nathaniel Dett , urodzony dnia11 października 1882 r.w Drummondville ( Ontario ) i zmarł dnia2 października 1943w Battle Creek w stanie Michigan , mieszkaniec Stanów Zjednoczonych i Kanady, afroamerykański organista, pianista i jeden z najsłynniejszych kompozytorów za swoją twórczość, która łączy rytmy spiritualsów z muzyką romantyczną pochodzenia europejskiego .
Dett urodził się w Drummondville, Ontario (obecnie część Niagara Falls), gdzie już w wieku trzech lat wykazywał zainteresowanie fortepianem. Formalną edukację rozpoczął od lekcji gry na fortepianie w wieku pięciu lat. Jej matka pochodzi z Drummondville, a jej ojciec pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. W wieku około 14 lat grał już dla swojego kościoła.
Studia kontynuował w Konserwatorium Muzycznym im. Olivera Willisa w Halstead (NY) w latach 1901-1903. Następnie w Konserwatorium Lockport i Konserwatorium Oberlin . To właśnie w Oberlinie wpadł na pomysł połączenia muzyki spirituals z klasyczną po odkryciu muzyki Antonína Dvořáka, która przypomina mu piosenki, które słyszał u swojej babci. Następnie koncertował jako pianista iw tym okresie komponował także utwory fortepianowe. Poznał sopranistkę Emmę Azalię Hackley, która zachęciła go do zainteresowania się czarną amerykańską muzyką popularną.
W 1907 uzyskał dyplom muzyczny w zakresie kompozycji i fortepianu, był pierwszym czarnoskórym studentem, który ukończył jego uczelnię. W tym samym roku zaczął uczyć w Tennessee Lane College, a następnie w Lincoln Institute w Jefferson City . W tym okresie pisał utwory chóralne i fortepianowe przeznaczone do nauki. W 1913 skomponował Juba Dance w wykonaniu Fannie Bloomfield Zeisler, a następnie nagrany przez Percy'ego Graingera . Został pierwszym czarnoskórym dyrektorem Instytutu Muzyki na Uniwersytecie Hampton w Wirginii i piastował to stanowisko od 1913 do 1932 roku. W tym okresie prawie 20 lat założył Union Chorale, Towarzystwo Sztuk Muzycznych, chór uniwersytecki. i szkoła muzyczna.
Jego uznanie jako pianisty-kompozytora została narzucona w 1914 roku dzięki Magnolii, którą prezentował w Klubie Samuela Coleridge-Taylora.
27 grudnia 1916ożenił się z Helen Elise Smith, pierwszą absolwentką Instytutu Sztuki Muzycznej, obecnie Juilliard School .
Przez całe życie Dett doskonalił swoje umiejętności, uczestnicząc w programach oferowanych przez duże instytucje. W latach 1920-1921 uczęszczał na zajęcia oferowane przez Uniwersytet Harvarda , gdzie studiował pod kierunkiem Arthura Foote , zdobywając dwie nagrody: utwór chóralny Don't Be Weary Traveller zdobył nagrodę Francisa Bootta, a jego esej The Emancipation of Negro Music zdobył Bowdoin Nagroda. Opracował także aranżacje spiritualsów: Religijnych pieśni ludowych o Murzynach (1927) i The Dett Collections of Negro Spirituals (1936).
W 1929 przebywał we Francji w Konserwatorium Amerykańskim w Fontainebleau, gdzie pobierał lekcje u Nadii Boulanger , następnie uzyskał tytuł magistra muzyki, a w 1932 dyplom Eastman School of Music . — Instytut Hamptona, jest dyrygentem audycji radiowych NBC w Stromberg-Carlson. Jedno z jego najbardziej znanych dzieł chóralnych powstało w 1937 roku, oratorium The Ordering of Moses , zaprezentowane i prowadzone przez Eugene'a Goossensa na festiwalu Cincinnati May w 1937 roku, z chórem liczącym 350 chórzystów i Orkiestrą Symfoniczną z Cincinnati .
Od 1937 do 1942 roku Dett był wizytującym dyrektorem wydziału muzycznego w Bennett College w Greensboro w Północnej Karolinie. Z chórem tej uczelni zwiedzi Kanadę i Stany Zjednoczone oraz weźmie udział w nagraniach dla radia CBS.
Przez całe życie jego styl ewoluował tak dobrze, że pod koniec kariery różnił się od pierwszych utworów neoromantycznych; w ten sposób przyjął bardziej współczesne idiomy, jak w suitach fortepianowych, takich jak American Ordering of Moses (1937), Tropic Winter (1938) i Eight Bible Vignettes (1941-1943).
Jesteśmy mu winni odkrycie kilku śpiewaczek, którym pomógł w karierze, w szczególności sopranistki Dorothy Maynor . W ten sposób kontynuuje karierę jako artystka koncertowa; stanie się jedną z głównych wykonawców koncertowych w kraju. Motywuje również Zenobię Powell Perry do kontynuowania nauki kompozycji.
Dett zmarł na atak serca w dniu 2 października 1943. Został pochowany w swoim rodzinnym mieście w Niagara Falls w Ontario.
Dett otrzymał Nagrodę Holsztyńską za wkład kompozytorski.
Kaplica Brytyjskiego Kościoła Metodystycznego w Niagara Falls w Ontario została nazwana na cześć Roberta Nathaniela Detta, który w latach 1898-1903 był jej organistą. Został uznany za narodowe miejsce historyczne Kanady w 2001 roku.
Nathaniel Dett Choir of Canada jest nazwana jego imieniem.
W 2014 roku jego oratorium The Ordering of Moses zostało odtworzone przez Cincinnati May Festival w Cincinnati Music Hall oraz Carnegie Hall w Nowym Jorku.
W 1927 roku przyznano mu nagrodę Fundacji Williama E. Harmona za wybitne osiągnięcia wśród Afroamerykanów.
Otrzymał także palmę i wstęgę Królewskiej Muzyki Przewodników Belgii.
Nagroda im. Dr Nathaniela Detta została ustanowiona w celu uhonorowania twórczości ważnego muzyka, który przyczynił się do muzycznego rozwoju młodych ludzi.