Robert Bartini

Robert Bartini Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 14 maja 1897 r.
Rijeka
Śmierć 6 grudnia 1974(w wieku 77 lat)
Moskwa
Pogrzeb Cmentarz prezentacyjny
Imię w języku ojczystym Roberto Oros di Bartini
Narodowości sowiecki włoski
Trening Politechnika w Mediolanie
Zajęcia Inżynier lotnictwa , inżynier , fizyk , pilot , wynalazca
Inne informacje
Pracował dla Radzieckie siły powietrzne
Partia polityczna Komunistyczna Partia Włoch ( d )
Różnica Zakon Lenina
Podstawowe prace
Samoloty z efektem naziemnym
огила авиаконструктора Роберта Бартини.JPG Widok na grób.

Robert Ludwigowicz Bartini (14 maja 1897 r. - 6 grudnia 1974) jest inżynierem lotnictwa i uznanym naukowcem w dziedzinie dynamiki płynów . Pochodził z Włoch, karierę zawodową spędził w Związku Radzieckim , skąd w 1923 r. wyemigrował z powodów politycznych.

Burzliwy początek

Roberto Oros di Oroji urodził się dnia14 maja 1897 r.w Rijece , mieście na austriackim wybrzeżu . Pochodził z rodziny zamożnych urzędników cesarskich, uczył się w szkole średniej, zanim wstąpił do szkoły oficerskiej rezerwy w Bańskiej Bystrzycy (obecnie na Słowacji ). Ukończył studia w 1916 r., został wysłany na front rosyjski, w czerwcu dostał się do niewoli. Spędził trzy lata w niewoli w obozach jenieckich zlokalizowanych w obwodzie chabarowskim , a następnie we Władywostoku . Repatriowany doLuty 1920w swoim rodzinnym mieście, przemianowanym na Fiume po zajęciu przez Gabriele D'Annunzio , został Włochem i podczas nauki jazdy pracował dla producenta silników Isotta Fraschini . W 1922 uczęszczał na kursy Politechniki Mediolańskiej . Od 1921 członek Włoskiej Partii Komunistycznej , po przejęciu władzy przez Mussoliniego opuścił Włochy w 1923 i potajemnie zdobył ZSRR jako inżynier lotnictwa.

W lotniczej elicie ZSRR

Od 1923 do 1925 kierował wydziałem naukowo-technicznym Armii Czerwonej w Czkałowskim (Moskwa), następnie przeniesiony do Sewastopola , mianowany głównym inżynierem kompleksu lotniczego Morza Czarnego . Od 1928 kierował w szczególności eksperymentalnym biurem projektowym samolotów desantowych, aw 1929 był odpowiedzialny za nadzór nad trasami morskimi ANT-4 podczas jego nalotu Moskwa - Nowy Jork . Pod koniec 1929 r. Robert Bartini przedstawił TsAGI raport wyszczególniający trzy kategorie wodnosamolotów, które uważał za niezbędne dla radzieckiej marynarki wojennej. Otrzymuje wówczas prawo do posiadania własnego biura projektowego. Dołączył do Moskwy , został głównym inżynierem w biurze projektowym NII GVF i miał znaczne zasoby przemysłowe w fabrykach GAZ-22 i GAZ-39. Profesjonaliści tacy jak Siergiej Korolew i Oleg Antonow okazują mu swój największy szacunek. WSierpień 1930napisał krytyczny list do Stalina , co doprowadziło do jego dymisji.

Początek hańby

Popadły w niełaskę Bartini otrzymuje jednak od Armii Czerwonej , która uznaje techniczne i naukowe zasługi tego człowieka, małego biura studiów w ramach GAZ-22. Pracując metodycznie i pogłębiając różne techniki, opracował samolot Stal-6 , urządzenie badawcze, które pozwoliło na podniesienie krajowego rekordu prędkości z 320 do 420  km/h w 1933 r., kiedy w ciągu poprzednich pięciu przyspieszył tylko o 30  km/h lat. W 1936 roku pojawił się DAR , dwusilnikowy wodnosamolot rozpoznawczy Arktyki, a w 1937 roku Stal-7 , dwusilnikowy samolot transportowy dla Aeroflotu .

Na początku 1938 roku prototyp Stal-7 rozbił się podczas startu podczas testów przy pełnym obciążeniu. Sankcja jest natychmiastowa: Bartini zostaje aresztowany i deportowany doLuty 1938. Asystent Bartiniego Władimir Jermołajew był odpowiedzialny za dalszy rozwój Stal-7 , przekształcając ten podwójny silnik w skuteczny bombowiec strategiczny, Jermołajew Jer-2 .

Gułag

Internowany w Moskwie, a następnie w Omsku w latach 1940-1943, Bartini kontynuował pracę w biurze projektowym kontrolowanym przez NKWD (TsKB 29). Zainteresował się lotem naddźwiękowym z skośnym skrzydłem przechwytującym (P-114), następnie zaprojektował T-117 przeznaczony do transportu pojazdów opancerzonych. Projekt ten osiągnął etap szczegółowego rysunku i prototyp został uruchomiony w Taganrogu , gdzie Bartini ponownie założył biuro projektowe ( OKB -86). Z braku odpowiedniego silnika zrezygnowano z prototypu T-117, gdy płatowiec był gotowy w 80%, a wiązki przekazano do Antonowa w Kijowie . To także w Taganrogu powstają projekty T-200 i T-210, ciężkie urządzenia transportowe wykorzystujące kombinację silników tłokowych i silników turbowałowych. T-210 zawierał urządzenie do kontroli warstwy granicznej, co było wówczas innowacją.

Rehabilitacja

Zwolniony w 1946 r. dołączył do biura projektowego firmy Beriev w Taganrogu , a następnie w 1952 r. do syberyjskiego instytutu badań lotniczych SibNIA w Nowosybirsku , gdzie prowadził liczne prace nad lotem naddźwiękowym i zaprojektował T-203, charakteryzujący się ewolucyjnym skrzydłem strzałkowym , następnie naddźwiękowy bombowiec strategiczny oznaczony A-57. Ostatecznie zrehabilitowany w 1956 wrócił do Moskwy , gdzie miał biuro u Kamowa, gdzie mógł studiować amfibię z pionowym startem i lądowaniem. Program MVA-62 został przerwany w 1963 roku, ale większość jego elementów przejął projekt VVA-14 , samolot naziemny przeznaczony do zwalczania okrętów podwodnych, zbudowany przez Beriewa pod kierownictwem Roberta Bartiniego. Na podstawie doświadczeń nabytych z dwoma prototypami VVA-14 nadal projektuje gigantyczne ekranoplany do 2500 ton lub uczestniczy w projektowaniu pociągów z lewitacją magnetyczną .

Robert Bartini zmarł w Moskwie dnia6 grudnia 1974. Łącznie przyczynił się do ponad 60 projektów lotniczych . Jego nazwisko jest często kojarzone z nazwiskami Siergieja Iliuszyna , Olega K. Antonowa , Władimira Miassichtcheva czy Aleksandra Jakowlewa , a zwłaszcza Siergieja Korolowa , który jako swojego mentora odnosi się do Bartiniego.

Dziedzictwo intelektualne

Autor licznych publikacji z zakresu budowy samolotów, materiałów, aerodynamiki i fizycznych zasad lotu Robert Bartini był nie tylko technikiem i naukowcem. Dużo pracował również nad teorią transportu masowego, wydajnością flot powietrznych, opracował matematyczne podejście do rozwiązywania problemów filozoficznych. Malarz, poeta, mówiący sześcioma językami i wierzący tyleż w fizykę, co w kosmologię , był osobowością, obok której Oleg K. Antonow powiedział:

„Bartini był produktywny, bardzo produktywny, a więc hojny. Jego pomysły znacznie wyprzedzały jego czasy, co wyjaśnia, dlaczego tylko niewielka część doprowadziła do realizacji. Ale nawet jego pomysły, które nie doprowadziły do ​​realizacji, były katalizatorem postępu naszych technik lotniczych. "

W aerodynamice występuje „efekt Bartiniego” (zwiększony ciąg dzięki oryginalnej konstrukcji gondoli silnikowych).

Hołdy

Planetoida pasa głównego (4982) Bartini , odkryta dnia14 sierpnia 1977w Nauchnyi przez Nikolai Tchernykh , została nazwana na jego cześć.

Uwagi i referencje

  1. „  Robert Bartini, włoski geniusz aeronautyki w służbie ZSRR  ” , na sputniknews.com ,13 stycznia 2013(dostęp 5 października 2017 )
  2. (en) Peter G Dancey, Radziecki Przemysł Lotniczy , Fonthill Media,2017( ISBN  978-1-781-55289-6 , czytaj online )
  3. (en) Mikhail Shifman, Pod urokiem Landaua: When Theoretical Physics Shaping Destinies , World Scientific,2013( ISBN  978-9-814-43658-8 , czytaj online ) , s.  413
  4. (w) Jason Nicholas Moore, Tupolew Tu-2: Zapomniany średni bombowiec , Fonthill Media2017( ISBN  978-1-781-55532-3 , czytaj online )
  5. (w) Lutz Schmadel D., Dictionary of Minor Planet Names , Springer Science & Business Media,2013( ISBN  978-3-662-06615-7 , czytaj online ) , s.  405

Bibliografia

Linki zewnętrzne