Rzeka Saint-Charles (Valleyfield)
| Rzeka Saint-Charles | |
| |
| Charakterystyka | |
|---|---|
| Długość | 8 km |
| Umywalka zbiorcza | Dorzecze odcinka rzeki Św. Wawrzyńca ( d ) |
| Przepływ średni | 30 m 3 / s |
| Zajęcia | |
| Źródło | Baie Saint-François ( jezioro Saint-François ) |
| Lokalizacja | Salaberry-de-Valleyfield |
| · Wysokość | 40 m |
| · Informacje kontaktowe | 45 ° 15 ′ 33 ″ N, 74 ° 07 ′ 49 ″ W. |
| Usta | Jezioro Saint-Louis |
| Lokalizacja | Salaberry-de-Valleyfield (sektor Saint-Timothée) |
| · Wysokość | 35 m |
| · Informacje kontaktowe | 45 ° 18 ′ 04 ″ N, 74 ° 02 ′ 02 ″ W. |
| Geografia | |
| Kraje skrzyżowane | Kanada |
| Województwo | Quebec |
| Region | Monteregie |
| MRC | Beauharnois-Salaberry |
| Źródła : CTQ | |
Saint-Charles rzeka jest ciek wodny mający swoje źródło w Salaberry-de-Valleyfield , w regionalnej gminy hrabstwa (MRC) z Beauharnois-Salaberry , w regionie administracyjnym Montérégie , w południowo-zachodniej części prowincji z Quebec , Kanada . Oddziela Grande-Île i Île de Salaberry, które znajdują się około 50 km na wschód od Montrealu . Mierzy dziesięć kilometrów i ma spadek o 24 metry.
Geografia
W rzeczywistości rzeka Saint-Charles jest raczej odnogą rzeki Świętego Wawrzyńca niż oddzielną rzeką. Rozpoczyna się na wschód od jeziora Saint-François w Salaberry-de-Valleyfield i przecina Saint-Timothée, a następnie krąży na zachód od Lac Saint-Louis . Na wschód od Lac Saint-François znajdowały się dwa kanały: Kanał Północny i rzeka Saint-Charles. Nazwano go wtedy Lost Channel. Z powodu wodospadów zbudowano kanały. Vieux Canal Beauharnois, Le Canal de Soulanges (oba nie są już używane) i nowy Canal Beauharnois przyczyniły się do zmiany przepływu rzeki. W przeszłości rzeka była znaczącym źródłem energii wodnej dla fabryk w Salaberry-de-Valleyfield. Sprzyjało to rozwojowi dużej części banków.
Rzeka Saint-Charles leży w regionie fizjograficznym Plaine Saint-Laurent. Podstawą regionu jest płaski wapień. Ale krajobraz określają osady lodowcowe. Gleba jest na ogół głęboka i uprawna. Przed znaczną hodowlą lasu teren ten był mieszanką lasu i bagien, obecnie jest to zbiór pojedynczych fragmentów. Część między Lac Saint-François i Lac Saint-Louis była wcześniej środowiskiem rzecznym, zróżnicowanym pod względem flory, teraz jest przekształcona w skąpą roślinność jeziorną.
Rzeka Saint-Charles nie widziała wielu tam, jednak siedlisko zostało dość zdegradowane. Równina Saint-Laurent i Wielkie Jeziora to najbardziej zurbanizowane obszary w Kanadzie. Większość mieszkańców Kanady tam mieszka i pracuje. Praca produkcyjna. Wzdłuż wybrzeży regionu rozwinęło się rolnictwo i przemysł. Tylko 15% brzegów jest nadal naturalnych. Gmina Salaberry-de-Valleyfield kupiła część tych wybrzeży.
Migracja ryb
Ze względu na tamy na rzece niektóre gatunki ryb nie mogą migrować. Dlatego niektóre gatunki migrują w dół rzeki, przekraczając tamę Beauharnois. Jednak kilka, np. Węgorz i jesiotr, nie może przejść przez turbiny zapory. Rzeka Saint-Charles posiadająca tylko niewielką zaporę jest zatem interesującym miejscem migracji ryb. W celu ułatwienia migracji wprowadzono przepławkę dla ryb wędrownych. Dane świadczyły o tym, że przepustka zadziałała dla niektórych gatunków.
Historia
Ludzie zaczęli żyć na tym obszarze jakiś czas po ustąpieniu lodowców 8 000 lat temu. Przed rozwojem przemysłu rzeka i okolica były wykorzystywane do celów rolniczych przez Irokezów i osadników europejskich. W połowie XIX -go wieku, rzeka została doceniona za swój potencjał energii wodnej i fabryki zaczęły być tam zbudowany. Stary kanał Beauharnois został zbudowany w 1845 roku, a jego moc wykorzystała tartak. W tym czasie fabryka dostarczała papier do gazet w Kanadzie. Tak więc, dzięki swojemu potencjałowi hydroenergetycznemu, wybrzeża rzeki Saint-Charles mają długą historię przemysłową. Niemniej jednak w tym okresie zaniedbano zdrowie rzeki. Po zbudowaniu kanału w 1845 r. Rzeka Saint-Charles została początkowo zablokowana, aby kontrolować przepływ. Do lat 70. XX wieku jego przepływ był utrzymywany na bardzo niskim poziomie, aby umożliwić maksymalny przepływ w kanałach. Jednak fabryki wyrzucały do rzeki dużo odpadów, w wyniku czego stawały się coraz bardziej zanieczyszczone. Ze względu na gromadzenie się odpadów osiągnięto porozumienie między Hydro-Québec a miastem Salaberry-de-Valleyfield w sprawie zwiększenia natężenia przepływu o 30 m 3 / s w celu zmniejszenia nieprzyjemnych zapachów. Potem przepływ był mniej więcej stały, ale nie włożono żadnego wysiłku, aby oczyścić rzekę. Niektóre badania wykazały, że jakość wody w rzece Saint-Charles jest niska. W rzeczywistości rzeka jest bardziej sucha niż reszta rzeki Świętego Wawrzyńca. Branże w pobliżu rzeki wyrzucały śmieci do rzeki, co czasami przyniosło jej miano „rzeki bzdur”.
Złamać
Salaberry-de-Valleyfield słynie z zamiłowania do sportów wodnych. Na rzece Saint-Charles odbywa się światowej klasy wyścig górski. Wyścig został wyznaczony w 2002 roku do pływania kajakiem i jest 300m bystrzycy klasy I do III. Wyścigi są szczególnie dobre w wyścigach kajakowych, ponieważ poziom wody jest kontrolowany na starcie i jest mniej lub bardziej zauważalny. Odbyły się tu Mistrzostwa Ameryki Północnej U23 2009 i Kanady 2004.
Zobacz też
Powiązane artykuły
Bibliografia
- „ Rivière Saint-Charles ” , on Commission de toponymie du Québec (dostęp 10 marca 2018 )