| Narodziny |
1968 Lozanna, Szwajcaria |
|---|---|
| Podstawowa działalność | muzyk i kompozytor |
| Rodzina | Żonaty, ojciec dwojga dzieci |
Richard Dubugnon , ur. 09wrzesień 1968w Lozannie , jest muzykiem i kompozytorem Vaud mieszkającym we Francji od 1979 roku. Jest jednym z nielicznych szwajcarskich kompozytorów swojego pokolenia, którzy cieszą się międzynarodową karierą i żyją wyłącznie jego muzyką.
Richard Dubugnon dorastał w Lozannie, jego ojciec Rémy Dubugnon był pilotem i przedstawicielem handlowym Piper Aircraft, a jego matka Gemma Salem , początkowo aktorka, została uznaną pisarką. Po przypadkowej śmierci ojca wyemigrował wraz z matką, bratem i szwajcarskim pianistą i kompozytorem René Bottlang na południe Francji . Po kilku lekcjach gry na fortepianie, których nie chciał kontynuować, w wieku 20 lat zaczął na poważnie grać na kontrabasie i pisaniu, po studiach historycznych w Montpellier ( DEUG ). Jego pierwszym mistrzem Harmony and Musical Analysis był Alain Margoni , sam uczeń Florenta Schmitta. Po zaledwie dwóch latach pisania i czterech lat basie, Richard jest odbierany w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Paryżu , gdzie uzyskał 1 st nagrodę kontrapunktu w 1993 roku 2 z cenami fuga w 1994 roku i 1 st nagroda contrebasse (klasa z Jean-Marc Rollez ) w 1995 roku, przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii , gdzie uzyskał tytuł Master of kompozycję w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie (1997) w klasie Paula Pattersona . W 1996 roku otrzymał Nagrodę Boulanger Fundacji Nadii i Lili , aw 1997 roku zdobył 2 e Konkurs Młodych Kompozytorów Nagrodę Lausanne Chamber Orchestra dla swojego baletu strasznym op.13. Spędził siedem lat w Londynie, gdzie mieszkał jako nauczyciel, po czym wrócił do Francji, gdzie jego kariera rozpoczęła się od stworzenia pierwszych arkanów symfonicznych na zamówienie Radio France w 2002 roku.
Richard Dubugnon wykładał kompozycję w Purcell School w Londynie (1997-2002). W 2002 roku wydał swoją pierwszą płytę z muzyką kameralną w Naxos . W tym samym roku otrzymał nagrodę im. Pierre'a Cardina w Académie des Beaux-Arts w Paryżu.
W 2003 r. przeniósł się do Paryża, gdzie do 2005 r. rezydował w oficynie Cité des Arts na Montmartre. Tam skomponował w szczególności Sonatę fonomorficzną nr 1 na Międzynarodowego Konkursu im. Long-Thibaud w 2004 r., co zostało wykonane w sposób dostrzeżony przez jury przez Jean-Frédéric Neuburger .
Nazywany jest „synem Ravela i Prokofiewa”, ze względu na związek jego dzieł z dziełami mistrzów francuskich, rosyjskich i środkowoeuropejskich. Jego zainteresowanie głosem, operą, złożonymi harmoniami, muzyką filmową, a nawet funkiem lat 70. nadaje jego muzyce wielki liryzm, kierunek narracji oraz silne wyczucie rytmu i niuansów. Premiera jej Koncertu skrzypcowego w Salle Pleyel Janine Jansen z Orchestre de Paris pod dyrekcją Esa-Pekki Salonena była wielkim sukcesem i mimo bardzo negatywnych recenzji w prasie, umieściła Richarda wśród najwybitniejszych kompozytorów swojego pokolenia.
Nagroda dla uczniów szkół średnich w 2009 r. , zorganizowana przez La Lettre du musicien za płytę Arcanes symphonique (Universal), została mu przyznana ex-æquo z kompozytorką Sophie Lacaze .
Przez wiele lat był także kontrabasistą, dodając nowe oryginalne utwory i transkrypcje na swój instrument oraz grając jako niezależny muzyk z zespołami muzyki współczesnej i różnymi orkiestrami. W 2013, przy urodzeniu swojego pierwszego dziecka, przestał grać jako zastępca tuttist w Orchestre de l'Opéra de Paris, gdzie grał regularnie od 2002.
Uważany jest za jednego z głównych współczesnych kompozytorów, a jego sława jest dziś międzynarodowa. Opisany przez New York Times w 2011 roku jako „napędzany nowoczesną i zabawną wrażliwością”, muzyka Richarda Dubugnona jest wykonywana na całym świecie przez wielu prestiżowych artystów. Richard Dubugnon był kompozytorem-rezydentem z Orkiestrą Kameralną w Lozannie (2013-2014), a następnie z Winterthur Musikkollegium (2016-17). Jej głównym redaktorem jest Peters . Jest także szefem kolekcji Contrebasse wydawanej przez Gérarda Billaudota.
W 2014 roku otrzymał nagrodę Prix Kultury Vaudois Musique. W 2015 roku jego kariera została ukoronowana Grand Prix Muzyki Symfonicznej SACEM . W 2016 roku został nominowany w kategorii najlepszy kompozytor roku na Victoires de la Musique Classique . Wstyczeń 2017 wydał swoją drugą monograficzną płytę CD na Naxos, która spotkała się z uznaniem krytyków.
W 2018 roku, z okazji 10-lecia istnienia, Festival de l' Automne Musical d' Ollon zamówił oratorium na cześć św. Wiktora , patrona Świątyni Ollon i towarzysza St-Maurice . Na podstawie libretta Christophe'a Gallaza stworzył Le Mystère d'Agaune na dwóch narratorów (sopran i tenor), chór mieszany, organy, fisharmonię, fortepian i organy beczkowe. Praca zaprezentowana jako światowa premiera w Temple of Ollon on28 października 2018i wznowione w opactwie Saint-Maurice w następnym miesiącu.
W latach 2018-19 skomponował Eros athanatos na wiolonczelę, fortepian i orkiestrę, fantazję dedykowaną wykonawcom Gautier Capuçon i Jean-Yves Thibaudet . To pięciokrotne zamówienie pochodzi od West Australian Symphony Orchestra, Antwerp Symphony Orchestra , Radio France Philharmonic Orchestra , Klavier Festival Ruhr i Beijing Festival.
W 2020 roku pracuje jako kompozytor, improwizator i performer na balecie na kontrabas, elektronikę i ośmiu tancerzy z Béjart Ballet w Lozannie, pod artystycznym kierownictwem choreografa Gila Romana , następcy Maurice'a Béjarta . We wrześniu został mianowany profesorem orkiestracji w Conservatoire à Rayonnement Régional d'Aubervilliers (93). W kwietniu 2021, monograficzna płyta została wydana z jego dwóch symfonii kameralnych i jego Koncert fortepianowy Klavieriana na BIS Records .