Komnata cesarska | |
Siedziba Izby Cesarskiej w Wetzlar. | |
Oficjalne imię | (de) Reichskammergericht |
---|---|
Jurysdykcja | Święte Cesarstwo |
Rodzaj | Sąd Najwyższy |
kreacja | 31 października 1495 |
Rozpuszczenie |
6 sierpnia 1806 ( 310 lat, 9 miesięcy i 6 dni ) |
Siedzenie | Wetzlar (od 1689 roku) |
Informacje kontaktowe | 50 ° 33 ′ 12 ″ na północ, 8 ° 30 ′ 07 ″ na wschód |
Kompozycja | 50 asesorów (od 1648 ) |
Nominowany przez |
Król Rzymian Książę-elektorzy kręgów cesarskich |
Autoryzowany przez | Nieustanny pokój |
Sędzia Izby ( Kammerrichter ) | |
Nazwisko | Eitel Friedrich II ( I st ) |
Od | 1495 |
Zobacz też | |
Imperial Chamber ( niemiecki : Sąd Kameralny Rzeszy ) był wierzchołek władzy sądowniczej w Świętego Cesarstwa Rzymskiego i sąd ostateczny oprócz tej Rady Aulic . Została założona w Diet of Worms w 1495 roku i został zainaugurowany31 październikaprzez Maksymilian I er , król Rzymian . Jako sąd najwyższy Izba Cesarska była odpowiedzialna za utrzymanie wiecznego pokoju i miała za zadanie rozstrzygać spory w sposób prawny i pozamilitarny. Zniknął wraz z rozpadem Świętego Cesarstwa6 sierpnia 1806.
Początkowo komora miała swoją siedzibę we Frankfurcie nad Menem , następnie kolejno w Worms , Augsburgu , Norymberdze , Ratyzbonie , Spirze i Esslingen am Neckar . Pozostała w Spirze od 1527 r., Aż do zniszczenia miasta przez wojska francuskie podczas wojny o sukcesję palatyńską w 1689 r . Został on następnie zainstalowane w cesarskim mieście z Wetzlar aż 1806.
Do władcy Świętego Cesarstwa były również posiadacze najwyższej mocy prawnej, a zatem ma prawo do orzekania w sprawach wniesionych wszystkich przed nimi. Aby odciążyć władzę cesarską, cesarz Fryderyk II , ogłaszając kapitulacje Moguncji w 1235 r. , Stworzył funkcję stałego sędziego na dworze królewskim, który ostatecznie zostanie zastąpiony w 1495 r. Przez izbę cesarską.
Izba Cesarska słynęła z powolnego podejmowania decyzji: niektóre międzypaństwowe postępowania Świętego Cesarstwa trwały kilka stuleci, a inne pozostawały nierozwiązane w momencie jej rozwiązania. Okazało się jednak, że przyczyną często był brak zainteresowania stron, a ona także była w stanie wydawać wyroki w ciągu kilku dni.
Kwestia konfliktów kompetencyjnych między Izbą Cesarską a Radą Aulicką , która pełniła również rolę sądowniczą, została rozstrzygnięta dopiero w 1648 r. Na mocy traktatu westfalskiego , zgodnie z którym każdy z tych organów miał zajmować się wniesionymi do niego sprawami. pierwszy.