Ponowne nadawanie odpowiada nadawaniu już nadanego programu audiowizualnego. Terminu tego nie należy mylić z nadawaniem z opóźnieniem, które polega na nadawaniu bez transmisji na żywo . Programy te często są retransmitowane przez programy telewizyjne , seriale telewizyjne , a nawet filmy telewizyjne , czasem także niektóre audycje radiowe . Do kanałów telewizyjnych retransmisji programów telewizyjnych, do których są właścicielami praw do transmisji, jako część ich programów telewizyjnych strategii .
Retransmisja nie dotyczy a priori programów przesyłanych strumieniowo. Po ich pojawieniu się na antenie retransmisja tych programów jest w rzeczywistości mało interesująca: audycje sceniczne, wiadomości, gry , prognoza pogody, sport i niektóre magazyny należą do tej kategorii. I odwrotnie, programy giełdowe zachowują całą swoją wartość po ich pierwszej emisji: filmy dokumentalne, fabularne, animowane należą do tej drugiej kategorii programów.
Jednak wraz z sukcesem oferowanym przez szybki internet , pojawiły się nowe formy redystrybucji, w tym niektóre strumienie programów, takie jak catch-up TV (ang. Catch-up TV ) lub wideo na żądanie . Te usługi retransmisji online umożliwiają widzom bezpłatne oglądanie przez kilka dni niektórych programów nadawanych ostatnio na antenach różnych kanałów telewizyjnych. Po tym okresie dostęp do treści nie jest już możliwy lub staje się płatny. Kanały wykorzystują te funkcje za pośrednictwem własnych sieci cyfrowych, ale stoją w obliczu silnej konkurencji ze strony udostępniania i przeglądania filmów wideo, takich jak YouTube czy Dailymotion .
Powtórzenia serialu telewizyjnego często mają miejsce podczas przerwy w produkcji ( przerwa ) lub gdy dany program trafia do dystrybucji . Kanały telewizyjne również często retransmitują odcinek w święta, kiedy publiczność jest zwykle niższa niż zwykle.
Niektóre okresy w roku charakteryzują się więc dużą liczbą powtórek, jak na przykład obchody zakończenia roku, ferie szkolne, zwłaszcza latem. W innych okresach wręcz przeciwnie, pojawia się wiele nowych funkcji w programach kanałów, na przykład wrzesień ze słynnymi „programami na powrót do szkoły”. Programowanie stanowi zatem tożsamość kanału, ale jest też sposobem racjonalizacji jego działania. Celem programowania jest maksymalizacja widowni każdego emitowanego programu, w szczególności ze względu na model finansowania kanałów. Na przykład komercyjne kanały telewizyjne, takie jak TF1 i M6, oraz wszystkie bezpłatne kanały naziemnej telewizji cyfrowej (TNT) działają zgodnie z modelem finansowania reklam: większość (względna lub bezwzględna) ich obrotów pochodzi ze sprzedaży powierzchni reklamowej reklamodawcom, których cena jest obliczana na podstawie oglądalności programów wśród publiczności. Dlatego kanały te preferują programy o ujednolicającej treści (seriale, hity , sport) nadawane w godzinach największej oglądalności .
Kanały historyczne mają inne kanały nadawane w szczególności na TNT, na przykład grupa M6 jest właścicielem m.in. kanału W9 . Programowanie tych kanałów składa się głównie z programów już nadawanych, co umożliwia obecnym kanałom uzyskiwanie przychodów z reklam w programach, do których prawa zostały nabyte od dawna. Zakup najpopularniejszych programów (sport, kino, seriale) jest rzeczywiście bardzo kosztowny. Ponadto wraz z rozprzestrzenianiem się bezpłatnych kanałów w TNT lub w Internecie ( YouTube , Dailymotion ) widownia ulega fragmentacji, a wpływy reklamowe kanałów historycznych spadają. Kanałom telewizyjnym coraz trudniej jest zapewnić reklamodawcom uwagę i zadowolenie widzów.
Retransmisja jest również interesująca jako cel dla kanałów, ale nie dotyczy tych samych programów dla kanałów historycznych, jak dla innych kanałów. Na program TNT składa się sprytna mieszanka bezpiecznych wartości dla widza (retransmisja wielkich klasyków) i innowacji wpływających na wizerunek marki. Aby móc nadawać i retransmitować te programy, kanały muszą nabyć prawa od producentów audiowizualnych, a bardziej ogólnie od posiadaczy praw.
Pierwszym prawem, które ma zastosowanie do przemysłu audiowizualnego, są prawa autorskie . Rzeczywiście, utwór audiowizualny uważany jest za dzieło intelektualne chronione prawem autorskim. Jednak prawo audiowizualne obejmuje również wszystkie przepisy regulujące status prawny przedsiębiorstw i spółek zajmujących się komunikacją audiowizualną. Ponadto prawo filmowe może być powiązane z prawem audiowizualnym, ponieważ ma zastosowanie do działalności związanej z zarejestrowanymi programami lub ruchomymi obrazami. Zatem utwór kinematograficzny krótszy niż 60 minut będzie uważany za utwór audiowizualny.
Artykuł L. 112-2 kodeksu własności intelektualnej definiuje utwór audiowizualny jako „animowaną sekwencję obrazów, z dźwiękiem lub bez”. Mogą zatem, niezależnie od ich treści lub wartości, zostać zakwalifikowane jako utwory audiowizualne, utwory kinematograficzne, fabuły, filmy dokumentalne, przekazy reklamowe, kreskówki, odtworzenia programów na żywo, teleturnieje, programy rozrywkowe, wiadomości telewizyjne, transmisje sportowe itp. Prawo autorskie uznaje również programy telewizyjne za utwory audiowizualne.
Artykuły 2 i 4 dekretu 90-66 z dnia 17 stycznia 1990, zmieniona i uzupełniona , organizująca limity emisji dla kanałów telewizyjnych, precyzuje, że „utwory audiowizualne to programy, które nie mieszczą się w następujących gatunkach: długotrwałe utwory kinematograficzne, dzienniki informacyjne; odmiany; Gry; programy inne niż fikcja, głównie wyprodukowane intelektualnie na planie; transmisje sportowe; wiadomości reklamowe; telezakupy; auto-promocja; usługi teletekstowe ”.
Art. 27 ustawy z dn 30 września 1986zmienione i art. 7, 13 i 14 zmienionego dekretu nr 90-66 wskazują, że kanały są zobowiązane przeznaczyć, w rocznej liczbie nadań i powtórek długotrwałych utworów kinematograficznych, 60% na nadawanie utworów europejskich, a 40% do rozpowszechniania dzieł oryginalnego francuskiego wyrazu. Proporcje te należy zachować w odniesieniu do całkowitego czasu przeznaczanego rocznie na nadawanie utworów audiowizualnych oraz w całym czasie nadawania, a także w czasie największej oglądalności.
Czas największej oglądalności historycznych kanałów naziemnych ( TF1 , France 2 , France 3 , Canal + , M6 ) przypada między 18:00 a 23:00, z wyjątkiem środy, kiedy są one dostępne od 14:00 do 23:00. Kanały TNT (naziemna telewizja cyfrowa), a także kanały kablowe i satelitarne mogą korzystać z określonego systemu w zależności od ich formatu. Ponadto ci drudzy mają możliwość osiągnięcia limitów nadawczych w ciągu kilku lat, zgodnie z określonym tempem postępu, a także nadawania tylko 50% utworów europejskich w zamian za zaangażowanie w niepublikowaną niezależną produkcję. Oryginalne francuskie wyrażenie. W odniesieniu do utworów kinematograficznych, prime time to między 20:30 a 22:30 dla kanałów, których głównym celem nie jest programowanie utworów kinematograficznych. W przypadku kanałów kinowych i usług pay-per-view jest to przedział czasowy od 18:00 do 2:00.
Przy rozpowszechnianiu utworów kinematograficznych podstawową zasadą jest chronologia mediów . Określa różne terminy dla różnych form eksploatacji utworów kinematograficznych w celu zachowania eksploatacji filmów w kinach. Okres ten wynosi 10 miesięcy od krajowej daty premiery w przypadku usług kinowych po raz pierwszy, które zostały objęte umową z profesjonalnymi organizacjami kinowymi, oraz 12 miesięcy w pozostałych przypadkach. Okres ten wydłuża się do 22 miesięcy w przypadku telewizji niekodowanej i usług płatnych innych niż kino, jeśli zastosowane zostaną zobowiązania koprodukcyjne w wysokości co najmniej 3,2% ich obrotów z poprzedniego roku. We wszystkich innych przypadkach termin wynosi 30 miesięcy.
Wszyscy nadawcy podlegają harmonogramowi emisji i rocznej kwocie (zestawowi kwot). W związku z tym kanały, które nie są przeznaczone wyłącznie do rozpowszechniania utworów kinematograficznych, nie mogą emitować więcej niż 192 filmów fabularnych rocznie, z czego najwyżej 144 może być nadawanych w godzinach największej oglądalności. Jeśli chodzi o kanały kinowe, mogą one emitować ponad 500 filmów fabularnych rocznie i retransmitować film fabularny do 7 razy w ciągu trzech tygodni. Mogą nawet wyemitować film fabularny po raz ósmy w ciągu trzech tygodni, ale tylko wtedy, gdy film ma napisy dla osób niesłyszących i niedosłyszących. W przypadku kanału Canal +, który oferuje usługi kinowe, film fabularny nie może być retransmitowany więcej niż 35 razy w ciągu trzech miesięcy.
W określone dni i godziny nie można oglądać programów filmowych:
- dla kanałów innych niż kinowe, sobota, niedziela do 20:30, środa i piątek wieczorem (z wyjątkiem filmów arthouse, które można zaplanować po 22:30)
- dla kanałów kinowych nie można wyświetlać filmu w piątek od 18:00 do 21:00, w sobotę od 18:00 do 23:00 oraz w niedzielę od 13:00 do 18:00.
- w przypadku usług kinowych na wyłączność w niedzielę po południu od 13:00 do 18:00 programowanie utworów kinowych jest całkowicie zabronione. W soboty od 6 P.M. do 11 P.M. tylko programowanie utworów kinematograficznych osiągnąwszy mniej niż jeden milion pięćset tysięcy biletów w pierwszym roku pracy jest upoważniony.
CSA (Conseil Supérieur de l'Audiovisuel) jest organem odpowiedzialnym za zapewnienie, między innymi, że wszystkie z tych nadawców kwot są przestrzegane. Dlatego bada programy nadawane przez kanały, a także dane pochodzące z umów podpisanych między nadawcami a producentami. Identyfikuje najważniejsze niedociągnięcia i interweniuje w łańcuchach, aby upewnić się, że przestrzegają swoich zobowiązań. Przyznaje kwalifikacje europejskich utworów kinematograficznych i audiowizualnych oraz francuskiego oryginalnego wyrazu, jak określono w art. 5 i 6 dekretu nr 90-66 . Wreszcie, zgodnie z kryteriami zawartymi w art. 4 dekretu nr 90-66 , ustanawia listę programów, które wykorzystuje jako utwory audiowizualne i regularnie przekazuje tę listę.
Prawa autorskie mają ważne konsekwencje dla retransmisji. Ze względu na prawa autorskie i prawa pokrewne ( DADVSI ) redystrybucja powoduje wypłatę tantiem , które stanowią źródło wynagrodzenia dla wykonawców. Bardzo często, gdy negocjują prawa do nadawania, kanały uzyskują również prawo do reemisji, więc gdy mówimy o prawach do reemisji, bardziej interesuje nas druga reemisja. Wynagrodzenie różni się również w zależności od tego, czy prawo do ponownego nadawania należy do nadawców, czy nie. Jeżeli kanały mają prawo do reemisji, wynagrodzenie wykonawców stanowi opłata dodatkowa (zwana „tantiem”), której stawka jest ustalona umownie, a wynagrodzenie różni się w zależności od czasu rozpoczęcia reemisji. Zatem w przypadku retransmisji rozpoczynającej się między 19:00 a 21:30 (prime time), dodatkowa opłata wynosi:
- 30% początkowej pensji dziennej do 305 euro
- 20% początkowej pensji dziennej od 305 do 1525 euro
- 10% początkowej pensji dziennej powyżej 1525 euro
W przypadku retransmisji poza tymi godzinami (w dzień iw nocy) opłaty licencyjne wynoszą 75% opłaty wstępnej, niezależnie od jej wysokości.
Jeśli nie mają prawa do retransmisji, kupują to prawo, którego cena zależy od ceny pierwszego nabycia. System ten jest zasadniczo używany do retransmisji programów w kanałach kablowych, satelitarnych i TNT.