Fundacja | 1947 |
---|---|
Rozpuszczenie | 1948 |
Akronim | RDR |
---|---|
Rodzaj | Partia polityczna |
Rewolucyjna Zgromadzenie Demokratyczne ( RDR ) to francuski wojujący partia , która powstała w okresie powojennym (koniec 1947 - początek 1948), między innymi przez Davida Rousset , Georges Altmana i Jean-Paul Sartre . Impreza nie trwała jednak dłużej niż rok.
RDR była bardziej ruchem niż właściwą partią (pozwalała na przykład na podwójne członkostwo), RDR opowiadała się za rewolucyjnym i demokratycznym socjalizmem, odrzucającym zarówno stalinizm francuskiej partii komunistycznej, jak i reformizm socjaldemokratów francuskiej sekcji robotniczej. „Międzynarodowe : w ten sposób dążył do stworzenia„ trzeciej siły ”na lewicy, zarówno bardziej rewolucyjnej niż SFIO, jak i bardziej demokratycznej niż PCF. Jednak ze względu na swoje niewielkie znaczenie nigdy nie osiągnął prawdziwego sukcesu politycznego.
Jego gazeta, La Gauche , ukazała się wMaj 1948 w Marzec 1949.
Przed wybuchem RDR Jean-Paul Sartre i Jean-René Chauvin wyprodukowali tzw. „Ruch Chauvin-Sartre”. Tekst ten zaznaczył rozbieżność tego nurtu z innym nurtem RDR, kierowanym przez Davida Rousseta .
W pierwszym numerze La Gauche David Rousset pisze, że celem RDR jest „ socjalizm , to znaczy społeczeństwo, które zniszczyło wyzysk człowieka przez człowieka, zdławiło klasy ”. Dla Georgesa Altmana chodzi o potwierdzenie prawdziwej lewicowej orientacji , która „prowadzi strajki, bunty i rewolucje przeciwko wyzyskiwaczom i tyranom” i broni zasady: „żyć wolnym i czynić równość”. W numerze 4 RDR wzywa do „wolnej rewolucyjnej demokratycznej federacji narodów”.
Ze swej strony liberalny filozof Raymond Aron ocenia ten oksymoronowy akronim, uważając, że rewolucja pożądana przez RDR nie może być demokratyczna.
Socjalistycznej Młodzieży (około 20.000 członków), kierowana przez André Essel i wyłączone z SFIO na koniec 1947 roku ze względu na entryzm z PCI trockistów , jak również Socjalistyczna i rewolucyjnego działania (ASR), tendencja SFIO doprowadziła przez Yves Dechezelles dołączył RDR od jego powstania.
Byli trockiści, tacy jak Pierre Naville , Jean-René Chauvin (wykluczony z PCI z powodu jego członkostwa w RDR), Gérard Rosenthal i Fred Zeller , a także André Breton i Benjamin Péret ; Jean Rous , przywódca SFIO i były trockista, również (dozwolone jest podwójne członkostwo). Hubert Beuve-Méry i jego gazeta Le Monde wspierają ruch, który ma również anarchosyndykalistów ( Alexandre Hébert i związkowcy ze stoczni Loire-Atlantique ). Możemy przytoczyć Rogera Quilliota , który był członkiem WS , Jean-Josepha Cohena , przyszłego wiceprzewodniczącego ds. Planowania rodziny , czy Léona Boutbiena , który jest członkiem Komitetu Sterującego i biura partii.
Partia nie mająca żadnego wspólnego punktu ani bazy społecznej (jeśli nie antystalinowskiej orientacji rewolucyjnej), szybko upadła, Sartre zbliżył się później do ruchu PCF , podczas gdy trockista Yvan Craipeau odszedł, naucza na Gwadelupie. Albert Demazière dołączył do Ligi Praw Człowieka, a Jean Rous do gazety Franc-Tireur .