Zgłoś Rettig , opublikowane w 1991 roku i oficjalnie nazywa się „Raport Państwowej Komisji Prawdy i Pojednania” ( Comisión Nacional de Verdad y Reconciliación - CNVR) jest wynikiem dochodzenia do naruszeń praw człowieka popełnionych pod dyktaturą służby wojskowej Augusto Pinocheta. W Chile od 1973 do 1990 roku .
Komisja została powołana przez pierwszego prezydenta Concertación , Patricio Aylwin , przez dekret prezydencki z25 kwietnia 1990. Aylwin został wybrany miesiąc wcześniej. Celem CNVR było wypracowanie „polityki pojednania narodowego” w politycznie napiętym klimacie naznaczonym projektem zainicjowania przemian demokratycznych , rzucając światło na los tysięcy Chilijczyków, którzy zginęli lub zniknęli podczas dyktatury, jednocześnie łącząc demokratyczne domagać się sprawiedliwości z imperatywem jedności narodowej. Składający się zarówno ze zwolenników, jak i przeciwników junty , CNVR miał następujące cele szczegółowe:
Komisja ośmiu członków został nazwany na cześć jego przewodniczącego, Raul Rettig (ES) ( 1909 - 2000 ), byłego Radical MP i byłego chilijskiego ambasadora do Brazylii pod przewodnictwem Salvadora Allende . Siedziała od9 maja 1990 w 9 lutego 1991. Pozostali członkowie komisji to:
W swoim podejściu do kontekstu historycznego, które przyczyniły się do zamachu, raport opisuje „ekstremalną polaryzację polityczną”, która Chile doświadczył w latach 1970 - 1973 r ., Które to atrybuty do tego, że żadna ze stron nie chciała się z kompromisu z drugim.
W raporcie dokonano rozróżnienia między ofiarami zamachów i zaginięciami wynikającymi z działań agentów państwa (żołnierzy lub cywilów będących na ich służbie) a ofiarami zamachów politycznych dokonywanych przez grupy rebelianckie.
Jeśli chodzi o naruszenia praw człowieka popełnione przez tych pierwszych, raport liczy 2115 ofiar z łącznej liczby 2979, z których 957 zaginęło. W 641 przypadkach komisja nie mogła jednak stwierdzić, czy motywy były polityczne, czy nikczemne.
W przypadku tych ostatnich w raporcie wymieniono również 164 ofiary „przemocy politycznej”, to znaczy ofiary grup sprzeciwiających się reżimowi wojskowemu.
Raport nie uwzględnia żadnych innych aktów przemocy lub napaści, takich jak akty tortur, napromieniowanie urzędników, wygnańców lub więźniów politycznych.
Raport Rettiga został uzupełniony z jednej strony „Tabelą dialogu o prawach człowieka ( 1999 – 2001 )”, która zakończyła się raportem o losach zaginionych i uznaniu przez instytucje wojskowe naruszeń praw człowieka popełnionych w Chile podczas Pinocheta, az drugiej strony raport Komisji ds. Więzienia Politycznego i Tortur ( 2004 ) znany jako raport Valecha .