Ramiro blacut | ||
![]() | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Nazwisko | Ramiro blacut rodriguez | |
Narodowość | boliwijski | |
Narodziny | 3 stycznia 1944 | |
Lokalizacja | La Paz ( Boliwia ) | |
Okres Pro. | 1959 - 1974 | |
Poczta | Napastnik | |
Ścieżka zawodowa 1 | ||
Lata | Klub | 0M.0 ( B. ) |
1959 - 1962 | Club Bolívar | |
1963 - 1965 | Ferro Carril Oeste | |
1965 - 1966 | Bayern Monachium | |
1966 - 1971 | Club Bolívar | |
1972 - 1973 | FBC Melgar | |
1974 | Najsilniejszy | |
Reprezentacje narodowe 2 | ||
Lata | Zespół | 0M.0 ( B. ) |
1965 - 1974 | Boliwia | 023 0ust. 3 |
Wyszkolone zespoły | ||
Lata | Zespół | Statystyki |
1979 | Club Bolívar | |
1979 - 1981 | Boliwia | 21 |
1980 - 1981 | Najsilniejszy | |
1982 | Kwitnący klub | |
1983 | Club Bolívar | |
1984 | Chaco Petrolero | |
1985 - 1986 | Kwitnący klub | |
1987 | Deportivo Litoral | |
1988 - 1989 | Club Bolívar | |
1990 - 1992 | Kwitnący klub | |
1991 | Boliwia | 4 |
1994 | Najsilniejszy | |
1997 | CD Guabirá | |
1998 | Jorge Wilstermann | |
1999 | Real Santa Cruz | |
1999 - 2000 | SD Aucas | |
2001 - 2003 | El Nacional | |
2.004 - +2.005 | Boliwia | 9 |
2005 | CD Cuenca | |
2006 | Oriente Petrolero | |
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe. 2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA). |
||
Ramiro Blacut to boliwijski piłkarz, który pod koniec swojej kariery został trenerem. Zwycięzca Copa América w 1963 roku z drużyną narodową , kilkakrotnie pełnił funkcję trenera Verde .
Blacut trenuje w klubie Bolivar La Paz . W bardzo młodym wieku opuścił swój kraj, aby dołączyć do argentyńskiego klubu Ferro Carril Oeste w 1963 roku . W swoim pierwszym sezonie, Oeste dostaje jego promocję wśród elit i kłopotów Blacut jednym sezonie w Primera Division , zakończył 9 th miejsce w rankingu. Wiosną 1965 roku został zwerbowany przez Bayern Monachium , właśnie awansował do Bundesligi . Ukończył 3 e mistrzostwa Niemiec i zdobył swój pierwszy tytuł w Europie po ostatnim sukcesie Pucharu Niemiec przeciwko MSV Duisburg . Blacut wrócił do Boliwii ze swoim klubem treningowym Bolivar i pozostał tam przez pięć lat. W 1972 przeniósł się do Peru , do FBC Melgar, a następnie w 1974 zakończył karierę w klubie The Strongest La Paz . Powiesił buty w wieku 30 lat, po zdobyciu trzeciego i ostatniego tytułu mistrza Boliwii.
Blacut jest powołany do drużyny narodowej w 1963 roku Jego pierwszy międzynarodowy turniej rozgrywany jest w swoim domu w La Paz , gdyż jest to Boliwia , który organizuje 28 th edycja Copa America w 1963 roku . Faworyzowani przez położenie na dużej wysokości boliwijskich stadionów, na których grają, Boliwijczycy wygrywają wszystkie mecze i zdobywają pierwszy tytuł w swojej historii. Blacut wyróżnił się strzelcem gola przeciwko Argentynie i na koniec rozgrywek otrzymał trofeum dla najlepszego zawodnika. Cztery lata później, w Urugwaju , wynik jest diametralnie odmienny, ponieważ posiadacze tytułu kończą na ostatnim miejscu, mając tylko jeden punkt, a przede wszystkim brak gola. Ponadto rozegrał dwie eliminacje do mistrzostw świata, w 1966 i 1970 roku , nie udało mu się dotrzeć do ostatniej fazy z Verde .
W 1979 roku Blacut osiadł na ławce swojego zespołu serca, Club Bolívar . Jednocześnie jest wybierany przez liderów federacji do objęcia reprezentacji narodowej .
Jego pierwszy mecz na czele Verde odbył się dnia10 lipca 1979w Peace of Chaco Cup przeciwko Paragwajowi . Osiem dni później, Boliwijczycy zakwestionować 31 th edition na Copa America , gdzie są one wypłacane w grupie 2 w towarzystwie mistrzów świata Argentynie i Brazylii . Rekord Andów jest mieszany, z dwoma zwycięstwami u siebie i dwoma porażkami na wyjeździe, wynik niewystarczający do awansu do półfinału zawodów. Rok 1980 upłynął pod znakiem meczów towarzyskich i sezonowych turniejów, aw 1981 roku w Hiszpanii rozpoczęły się kwalifikacje do Mistrzostw Świata w 1982 roku . Boliwia po raz kolejny znalazła w swojej grupie zarówno Brazylię, jak i Wenezuelę, gdzie tylko pierwsi kwalifikują się do finału. Auriverde zdominować basen, wygrywając cztery mecze. Boliwijska porażka u siebie z mężczyznami z Telê Santana the22 lutego 1981kładzie kres mandatowi trenera Blacuta, który odchodzi, aby zarządzać Club Blooming .
Reszta jego kariery jest burzliwa, ponieważ nigdy nie pozostaje dłużej niż dwa lata na tej samej pozycji, czasami wracając do swoich byłych klubów. Cztery razy zarządzał Club Blooming i trzykrotnie Club Bolívar .
W 1991 roku federacja ponownie wezwała go do poprowadzenia Boliwii w Copa América zorganizowanym przez Chile . Blacut ma grupę zawodników, na której czele stoją dwa talenty: Marco Etcheverry i Erwin „Platini” Sánchez . Ostateczny wynik nie spełnia oczekiwań kraju, gdyż Boliwijczycy kończą ostatni w swojej grupie, nie wygrywając żadnego meczu. Drugi przejazd na czele selekcji kończy się wieczorem ostatniego meczu z Kolumbią . Technik wraca do swojego ówczesnego klubu, Club Blooming .
Przez dziesięć lat ponownie ślizga się po ławkach mistrzostw Boliwii, przechodząc przez Blooming, The Strongest La Paz , Club Deportivo Guabirá , Club Jorge Wilstermann czy Real Santa Cruz . W 1999 roku opuścił Boliwię po raz pierwszy od 1973 roku, aby udać się na trening do Ekwadoru , prowadząc Sociedad Deportiva Aucas, a następnie Club Deportivo El Nacional .
Plik 1 st czerwiec 2004, po raz trzeci zostaje wezwany przy łóżku reprezentacji narodowej, biorącej udział w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata 2006 . Zastępuje chilijskiego Nelsona Acostę , zwolnionego po przegranej u siebie z Chile. Rekord Verde nie jest dobry z 4 porażkami w 5 rozegranych meczach. W lipcu wzięła udział w konkursie Copa América w Peru . W przeciwieństwie do Kolumbii , Wenezueli i kraju gospodarza , podopieczni Blacuta zajmują dopiero trzecie miejsce, nie wygrywając żadnego meczu. Wynik eliminacji do mistrzostw świata nie jest bardziej chwalebny od wieczora porażki w Kolumbii , Blacut musi opuścić swoje stanowisko z mieszanym rekordem 2 zwycięstw, 3 remisów i 4 porażek w 9 meczach.
Karierę zakończył na ławce klubu Deportivo Cuenca ówczesnego boliwijskiego klubu Oriente Petrolero .