Radar FuG 200 Hohentwiel

FuG 200 Hohentwiel Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej FW 200 z anteną Fug 200. Kluczowe dane
Ojczyźnie Niemcy
Oddanie do użytku 1938
Rodzaj Nadzór lotniczy
Częstotliwość 525 - 575  MHz
pt 50  Hz
Długość impulsu 2  µs
Zakres 10  km (6,2  mil ) dla okrętów podwodnych, 70  km (43  mil ) dla okrętów nawodnych i 150  km (93  mil ) na lądzie.
Azymut 30 ° po obu stronach
Moc szczytowa 24  V / 30  A na przełącznik

FuG 200 Hohentwiel był radar używany przez Siły Powietrzne niemieckiej podczas II wojny światowej , aby wyposażyć samoloty powierzył atakowanie konwojów alianckich. Opracowano również wersję dla niemieckiej marynarki wojennej.

Rozwój

FuG 200 został opracowany przez C. Lorenza w Berlinie od 1938 roku. Urządzenie zostało pierwotnie zaprojektowane na zawody organizowane przez Luftwaffe na nowy FuMg 40L ( naziemny radar kierowania ogniem ). Kiedy Telefunken wygrał kontrakt ze swoim radarem Würzburg , projekt popadł w zapomnienie.

W 1941 r. Lorenz podjął się ponownego przestudiowania projektu, aby wziąć udział w kolejnym konkursie organizowanym przez Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy na lotniczy radar nadzoru morskiego. Ponieważ nie zamówiliśmy żadnego konkretnego typu anteny, zdecydowaliśmy się - początkowo - na prosty system z trzema antenami: jedną do nadawania i dwie do odbioru. Te ostatnie znajdowały się, jeden po lewej stronie samolotu, a drugi po prawej. Aby uzyskać dość surowe informacje, operator musiał ręcznie przełączać odbiór anten. Następnie urządzenie zostało wyposażone w automatyczny system przełączania.

Siła odbieranego sygnału była wyświetlana na lampie katodowej, a obserwator lub pilot mógł z grubsza zorientować się, w jakim kierunku podąża cel, wiedząc, czy porusza się on po lewej, czy po prawej stronie samolotu lub w jego osi. Maksymalny zasięg wynosił 150  km, gdy używano go na Atlantyku do poszukiwania konwojów. W system najpierw zainstalowano Junkers Ju 88 , Focke-Wulf Fw 200 i bombowce torpedowe . Aby zapobiec przechwyceniu radaru w przypadku zestrzelenia samolotu, został on wyposażony w kilka małych ładunków wybuchowych, którymi pilot mógł nakazać detonację w razie potrzeby.

Wszystkie szczegóły techniczne są zapisane w instrukcji na ilustracji obok.

Wersja morska

W 1943 Lorentz został poproszony o przystosowanie Hohentwiel do marynarki wojennej i bardzo szybko radar pojawił się na łodziach podwodnych , małych okrętach nawodnych i instalacjach przybrzeżnych. Podczas II wojny światowej istniały dwie wersje FuG 200 Hohentwiel dla okrętów podwodnych: FuMO 61 Hohentwiel  U i FuMO 65 Hohentwiel  U1. W porównaniu z innymi wersjami wersje dla U-bootów są łatwiejsze w utrzymaniu i bardziej niezawodne. Wersje te przeznaczone na okręty podwodne mają jednak pewne wady związane w szczególności z małymi wymiarami anteny i jej niewielką wysokością.

Rzeczywiście, antena nie powinna być zbyt duża, aby zmieścić się w ciasnej niszy na lewą burtę z kiosku . Ponadto antena instalowana na niewielkiej wysokości zmniejsza jej zasięg. Zasięg obu wersji waha się od 8 do 10  km (5 do 6,2  mil ) dla celów na morzu i od 15 do 25  km (9,3 do 16  mil ) dla celów na wysokości 200  m (660 stóp). Jego rozdzielczość kątowa wynosi około trzech stopni, a z bliskiej odległości może wykrywać obiekty do 100  m .

Dwie wersje radaru pracują na częstotliwości 556  MHz i są wyposażone w antenę złożoną z czterech rzędów po sześć dipoli . Gdy łódź podwodna jest pod wodą, antena jest schowana w studni znajdującej się w kiosku. Anteny mają 1,4  m szerokości i 1  m wysokości. Wymiar całej instalacji to 1,54  m szerokości na 1,02  m wysokości.

Istnieją dwa typy nadajników dla FuMO-61 Hohentwiel  U i FuMO-65 Hohentwiel  U1, Type F431 C1 i Type F432 D2 . Typ F431 C1 jest utrzymywany przez typów okrętów podwodnych VII i typ F432 D2 przez podwodnych typu XXI .

FuMO 61 Hohentwiel U

FuMO-61 Hohentwiel  U to morska wersja FuG 200 Hohentwiel używanego przez Kriegsmarine na okrętach podwodnych Typ VII , Typ IX i Typ XXI . Zaczynamy od zainstalowania go wMarzec 1944 na okrętach podwodnych typu VII i IX.

FuMO 63 Hohentwiel K

FuMO 63 Hohentwiel  K jest dostępny od początku 1944 roku. Stanowi wyposażenie przedniego i głównego masztu jednostek nawodnych ( niszczyciele , torpedowce i lekkie krążowniki ).

FuMO 65 Hohentwiel  U1

FuMO 65 Hohentwiel  U1 to morska wersja FuG 200 Hohentwiel, używana przez Kriegsmarine tylko na okrętach podwodnych typu XXI. Wraz z pojawieniem się wskaźnika położenia planu (PPI), który Niemcy nazywają Drauf , ta wersja ma znacznie ulepszony wyświetlacz radaru w porównaniu do starego FuMO 61 Hohentwiel  U.

Uwagi i referencje

  1. (de) Vortrag Chief N Wa I - am lo, März 1944 vor Arbeitsgemeinschaft - Ortungsgeräte Konferencja w marcu 1944, grupa robocza ds. urządzeń śledzących.

Link zewnętrzny

Bibliografia

Zobacz również