R-27 ZYB jest strategicznym morze-ziemia pocisk balistyczny (SLBM) opracowany przez ZSRR i wykorzystywane przez Navy Radzieckim od 1968 do 1988. Jego oznaczenie NATO jest SS-N-6 Serb . W ZSRR ma indeks GRAU 4K10 . Jest to ciecz rakietowych spalania hypergolic mieszaniny z 1,1-dimetylohydrazyny jako paliwa i nadtlenku azotu jako utleniacza. Rozwój pocisku był prowadzony przez SKB-385 pod kierownictwem Victora Makiejewa , w latach 1962-1968, do uruchomienia na13 marca 1968. W latach 1974-1990 wystrzelono 161 pocisków, ze średnią skutecznością 93%. Całkowita produkcja to 1800 pocisków.
Pociski R-27 zostały rozmieszczone na okrętach podwodnych klasy Yankee-I , w tym na K-219 .
4K18 (NATO kod SS-NX-13) w celu ochrony przed statku pośredniego wynosić pocisk balistyczny (również nazywane R 27k „K” jest skrótem Korabelnaya co oznacza „na statkach”). Pocisk jest dwu- etap wydzielania z pojedynczym etapie R-27, drugi stopień zawierający głowicę, jak również z napędu i zacisk wskazówek. Początek wstępnych testów podwodnych9 grudnia 1972na pokładzie K-102 (ru) (dawniej B-121), okręt podwodny klasy Projekt 605, zmodyfikowana wersja klasy Golf (Projekt 629) wydłużona o 17,1 m, aby pomieścić cztery wyrzutnie oraz ogień Rekord-2 system kontroli, system namierzania celu Kasatka B-605 oraz różne usprawnienia w systemach nawigacji i łączności. Pierwsze testy kończą się18 grudnia 1972ponieważ system kierowania ogniem Rekord-2 nie został jeszcze dostarczony. Po wielu opóźnieniach spowodowanych kilkoma awariami, ostatecznie strzały próbne zostały wykonane między11 września i 4 grudnia 1973. Po pierwszych testach K-102 kontynuował strzały próbne zarówno z R-27, jak i R-27K, dopóki nie został przyjęty do służby na15 sierpnia 1975.
Korzystając z danych dotyczących celów zewnętrznych, R-27K / SS-NX-13 został podobno wystrzelony pod wodę z odległości 650-740 km, obejmując obszar 50 km. Zwrotny pojazdu ponowne wejście (Marv) będzie wtedy uderza w cel z ECP 370 m. Moc głowicy bojowej wynosi od 0,5 do 1 MT.
Pocisk nigdy nie został uruchomiony, ponieważ każda wyrzutnia zastosowana w R-27K jest warta pocisku strategicznego w ramach transakcji SALT i uznano, że są one ważniejsze.
Chociaż R-27K można było zintegrować z wyrzutniami projektu 667A (kod NATO: klasa Yankee), okręty podwodne nie miały wyposażenia niezbędnego do namierzenia i odpalenia pocisku.
Korea Północna w połowie lat 1990, opracowany we współpracy z badania Urząd Makeïev The BM25 Musudan , zmodyfikowana wersja R-27 ZYB.