Egipska rewolucja 1919 roku była rewolucja kierowana przez Sad Zaghlul przeciwko brytyjskiego kolonializmu w Egipcie i Sudanie, co zaowocowało w egipskich niepodległości w 1922 roku.
Pierwszej wojny światowej znajduje odzwierciedlenie w Egipcie poprzez rozszerzenie biurokracji brytyjskiego państwa kolonialnego , przymusowe wcielanie Egipcjan , własność brytyjskiej produkcji bawełny, a obowiązek dostarczenia wojska brytyjskie. Te różne konsekwencje powodują zamieszanie polityczne. Delegacja skupiająca muzułmanów i chrześcijan wszelkich wrażliwości chciała udać się na konferencję pokojową w Paryżu, aby porozmawiać o niepodległości Egiptu, ale brytyjski okupant odmówił. Delegacja zostaje przekształcona w partię Wafd pod przewodnictwem Saada Zaghloula .
Plik 9 marca 1919zaczyna się to, co wielu Egipcjan nazywa pierwszą rewolucją w Egipcie. Protesty wybuchają w Kairze i rozprzestrzeniają się po całym kraju. Zamieszki nasiliły się po wydaleniu Safii Zaghloul i trzech innych przywódców Wafd na Maltę w drugi weekend marca . Odbywają się również wyjątkowe, pokazy kobiet16 marcazorganizowane przez Saphię Zaghloul, żonę Saada Zaghloula i Hudę Sharawi . W ciągu trzech tygodni zamieszek zginęło ponad 800 Egipcjan. Brytyjczycy decydują się na wyzwolenie Zaghloula 7 kwietnia .
11 kwietnia Wafd uczestniczyli w paryskiej konferencji pokojowej żądając niepodległości od Egiptu, rozczarowali ich Stany Zjednoczone, które poparły ideę brytyjskiego protektoratu Wielkiej Brytanii . Ponownie spotkał się z Brytyjczykami w Londynie , ale negocjacje zakończyły się niepowodzeniem, w Egipcie ponownie wybuchły zamieszki, w wyniku których zginęło ponad sto osób.
Plik 28 lutego 1922pod naciskiem egipskiego ruchu niepodległościowego, w szczególności Wafd („delegacja”, partia prawnika Sa'ada Paszy Zaghlûla), rząd brytyjski ogłasza koniec protektoratu, który oficjalnie ustanowił w 1914 r. w Egipcie . Autonomia królestwa Egiptu pozostaje bardzo względna, ponieważ pewne obszary pozostają zarezerwowane dla korony brytyjskiej, takie jak bezpieczeństwo Kanału Sueskiego , obrona i ochrona interesów zagranicznych. Po zniesieniu protektoratu sułtan Fuad I po raz pierwszy ogłosił się królem Egiptu .
W 1936 r. Na mocy traktatu londyńskiego Wielka Brytania przyznała Egiptowi niepodległość, zachowując jednocześnie kontrolę nad Kanałem Sueskim przez dwadzieścia lat, aż do 1956 r.