W szachy , gracza otwarcie repertuar jest sekwencja ruchów decydują się badania (szkolenia) i zabawy (w konkursie).
Ewolucja repertuaru z białymi Anatolijem Karpowem w latach 70. i 80. jest pouczająca. W latach 70. Karpow zagrał w Uwerturze Piona Królewskiego 8 na 10 z białymi. W 1984 roku startował tylko 8 razy na 24 z 1. e2-e4 w pierwszym meczu o mistrzostwo świata z Garrym Kasparowem (mecz przerwany po 48 meczach, podczas gdy Karpow prowadził 5-3); startował 7 razy na 12 na 1. e2-e4 w drugim meczu o mistrzostwo świata z Kasparowem (przegrany przez Karpowa) i nigdy więcej w trzecim , czwartym (mecz, który zakończył się podziałem punktów: 12 na 12) i ostatnie mecze mistrzostw świata przeciwko Kasparowowi. To ciekawe, że Kasparow jest zamiast spędził stopniowo 1. d2-d4 1. e2-e4 przeciwko Karpow z 44 th (!) Z Marathon meczu 1984 roku . Aby zmaksymalizować swoje wyniki, ci dwaj gracze musieli więc po latach pracy porzucić pewne linie gry.
Mistrz świata Bobby Fischer był niezwykle lojalny wobec bardzo wąskiego repertuaru otwarcia. Taka specjalizacja jest w dzisiejszych czasach bardzo rzadka na wysokim poziomie, bo np. Łatwo jest przygotować się z oprogramowaniem przeciwko Jewgienijem Svechnikovowi , a tym samym dostrzec błędy w jego przygotowaniu (dzięki bazie danych jej części, takiej jak ta z ChessBase ). W artykule Jak zbudować swój repertuar otwierający szachy Steve Giddins napisał: „Ktoś, kto gra przeciwko Svechnikovowi może mieć 99% pewności, która pozycja znajdzie się na szachownicy po 10 lub więcej ruchach” . Zainteresowanie Sveshnikovem polega na tym, że przez wiele, wiele godzin uczył się tematów gry środkowej i typowych finałów charakterystycznych dla otwarcia oraz że „to jest główna wada graczy, którzy nie osiągnęli poziomu mistrzowskiego” .
Międzynarodowy arcymistrz Andrew Soltis , który specjalizuje się w badaniu transpozycje w szachy, napisał całą książkę na ten temat. Na przykład dla gracza o dobrym poziomie umiejętności, który opanuje kolejność współczesnych ataków obronnych i pozwala na wiele transpozycji, to otwarcie może okazać się bronią dużego kalibru . Innym przykładem jest otwarcie pionka hetmańskiego 1.d2-d4: po 1.d4 Sf6 2.c4 e6 białe mają wybór pomiędzy 3. Sc3, 3. Sf3 lub 3.g3, co przechodzi do gry katalońskiej. , co jest „trzecią drogą” nie mającą nic wspólnego z pozostałymi dwoma (często jest to gambit ). Jeśli białe pójdą na ruch 3. Sc3, będą w stanie grać agresywnymi liniami, takimi jak 1. d4 Sf6 2. c4 e6 3. Sc3 c5 4. d5 exd5 5. cxd5 d6 6. e4 g6 7. f4 przeciwko obronie Benoni , lub znowu, po 3 ... d5 4. cxd5 exd5, wariant wymiany odmówionego gambitu hetmańskiego na Cge2, który jest szczególnie niebezpieczny dla czarnych. Z drugiej strony, po 3. Sf3 d5, linia wariantu zamiany Gambit hetmańskiego z Cge2 nie jest już możliwa, a czarne mogą również zdecydować się na bardzo solidną obronę zachodnich Indii , ulubioną broń Anatoliego . Karpov o 3. Sf3 b6 .
Nie bądź taki jak on! (zaczynał od grania marginalnych otwarć, z których musiał zrezygnować, gdy zaczął spotykać się z silnymi graczami). Wręcz przeciwnie, od samego początku naucz się trochę teorii .