W Quinquegentiens to konfederacja Berber który żył między Saldae i Rusuccuru do iii XX wieku, w obecnej Kabylie . Ich terytorium rozszerzony na wschodniej granicy rzymskiej prowincji w dziale Mauretania cesarskiego , i mimo, że były oficjalnie pod panowaniem rzymskim , że działał bardzo autonomicznie.
Etnonim Quinquegentiens oznacza „ludzi z pięciu pokoleń” w języku łacińskim . Sugeruje to, że Quinquegentiens to konfederacja kilku różnych plemion Berberów zamiast jednego plemienia.
Quinquegentiens po raz pierwszy pojawili się w rzymskich raportach w 253 r. , Kiedy utworzyli koalicję z Bawarczykami i Fraxinenses , dwoma innymi plemionami Berberów lub konfederacjami w regionie, a także najechali i zburzyli kolonie w rzymskiej prowincji Numidia . Te działania wojenne prowadzą do rzymskiej interwencji, ale ze względu na pilniejsze kwestie, takie jak śmierć cesarza Emiliana i sukcesja cesarska, wojna trwa 9 lat. W 262 r. Legat Numidii, Kajusz Makryniusz Decianus, zdołał przywrócić porządek. Konfederacja plemienna zostaje rozwiązana, a plemiona są wypierane z powrotem do swoich rodzinnych krajów. Podczas powstania Quinquegentiens stanowią główny element powstania.
W 289 r. Quinquegentiens najechali wschodnią część cesarskiego cięcia Mauretanii. Tym razem znów są wspierani przez Bawarczyków. Bunt początkowo zakończył się sukcesem, ale w 297 roku rzymskie siły Maksymiana Herkulesa rozpoczęły krwawą ofensywę, która wypędziła rebeliantów z powrotem do ich rodzinnych ziem, w Atlasie i górach Wielkiej Kabylii ; Jednak Maksymian nie jest zadowolony z tego wyniku i na początku 298 r. napada na ich kraje pochodzenia, aby wymierzyć buntownikom surowszą karę; używając taktyki spalonej ziemi . Pokonani Quinquegentiens są deportowani i rozproszeni. W tym samym roku cesarz wzmacnia limonki między Cesarską Mauretanią a prowincją Afryki . Wojna dobiega końca, a Quinquegentienowie znikają z rzymskich raportów.