Dziewięćdziesiąt trzy

Dziewięćdziesiąt trzy
Obraz poglądowy artykułu Dziewięćdziesiąt trzy
Strona tytułowa wydania fascykułu z 1876 r.
Autor Wiktor Hugo
Kraj Francja
Uprzejmy Powieść
Redaktor Bracia Michel Lévy
Data wydania 1874
Chronologia
Poprzedni Człowiek, który się śmieje

Dziewięćdziesiąt trzy – według scenariusza pożądanego przez autora – to ostatnia powieść Victora Hugo , której akcja toczy się około 1793 roku.

Opublikowana w 1874 roku, rozgrywa się na tle najstraszniejszych lat Rewolucji Francuskiej  : Terroru . Pierwotnie powieść ta miała stanowić ostatni tom romantycznej trylogii poświęconej rewolucji francuskiej, której pierwszym tomem miałby być L'Homme qui rit , ale Victor Hugo nie doprowadził tego projektu do końca (tom drugi na temat monarchia nigdy nie została napisana). Dziewięćdziesiąt trzy to okazja dla Hugo, aby odsłonić owoce swojej długiej refleksji nad Rewolucją Francuską i jej zasadnością, jednocześnie czyniąc pośrednie odniesienie do Komuny .

Prezentacja

Geneza i odbiór

21 listopada 1872 r, w swoim domu na Guernsey , Victor Hugo rozpoczął coś, co nazwał „swoją ostatnią inkubacją” i zaczął pisać samą powieść.16 grudnia kontynuować do 9 czerwca 1873 r.. Jednak Hugo stworzył już projekt swojej przyszłej powieści w 1862 roku, po opublikowaniu Les Misérables . Książka pozostała jednak w formie szkicu przez dziesięć lat, Hugo poświęcił się pisaniu innych powieści, takich jak Les Travailleurs de la mer (1866) czy L'Homme qui rit (1869). Hugo podejmuje w tym samym roku ważne dzieło dokumentacji historycznej. Kończy prace rewizyjne między czerwcem a miesiącemLipiec 1873. W październiku poprawia korekty i książka zostaje opublikowana przez Michela Lévy'ego, on19 lutego 1874pod tytułem Dziewięćdziesiąt trzy. Pierwsza historia: Wojna secesyjna .

Książka odniosła natychmiastowy sukces: w ciągu pierwszych dwunastu dni sprzedano 8000 egzemplarzy; w-8 edycja (wersja „Deluxe”), za który otrzymał w marcu znaczną sumę 42.000 franków, został sprzedany na koniec miesiącaCzerwiec 1874 ; 200 000 egzemplarzy zostało wydrukowanych już w 1876 roku przed nowym wydaniem (popularnym i szeroko ilustrowanym) przez Eugène'a Huguesa.

streszczenie

Historia zaczyna się od lądowania w Vendée markiza de Lantenac, prowadzącego kontrrewolucyjną rewoltę Vendée przeciwko partyzantom Republiki. Namierzą go rewolucjoniści, aw szczególności jego wnuczek, Gauvain, który przechodził obok, a sam obserwowany przez swojego nauczyciela Cimourdaina z mandatu Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego .

Jesteśmy świadkami konfrontacji dwóch modeli, dwóch wizji historii, dwóch systemów wartości. Markiz de Lantenac jest ucieleśnieniem Ancien Regime , tradycji oraz monarchicznego i duchownego absolutyzmu, podczas gdy jego wnuczek ucieleśnia modernizm oraz rewolucyjny i republikański idealizm. Trzecia postać unosi się nad tą książką i przyćmiewa tych dwóch bohaterów przez dogłębną postać podaną przez Hugo, on jest głównym bohaterem, to Cimourdain, wysłannik rewolucyjnego komitetu centralnego , były ksiądz, który został wyznaczony przez Lantenac na nauczyciel Gauvain, któremu przekazał swój republikański ideał. Ale tak samo Gauvain ilustruje Republikę w jej wielkoduszności , jej braterstwie, jak Cimourdain jest czarną twarzą, nieugiętą Rewolucji, używając wyrażenia Hugo „prosta, która nie zna krzywej”, co oznacza, że nie chce poznać człowieka, jego uczuć; realizuje ideał bezwzględnej sprawiedliwości. Simon Sebag Montefiore w swojej książce Młody Stalin twierdzi, że przeczytałby 93 w wersji przetłumaczonej na język rosyjski, czując wielki podziw dla postaci Cimourdaina, nieugiętego rewolucjonisty. Oprócz Cimourdaina bohaterami tej książki są nieszczęśnicy reprezentowani przez troje porzuconych dzieci, z których każdy nosi w sobie dramat i swój własny koniec.

Na szczególną uwagę zasługują dwie części tekstu. Pierwsza opowiada o spektakularnym (wyimaginowanym) spotkaniu trzech wielkich postaci rewolucji francuskiej, Marata , Dantona i Robespierre'a . Drugi opisuje szczegółowo sesję Zgromadzenia Konwentowego .

Analiza i komentarz

Dziewięćdziesiąt trzy szczególnie podkreśla postęp kontrrewolucji Wandei i nieugiętość Wandei i pokazuje opozycję między niebieskimi, rewolucjonistami i białymi, monarchistami.

Hugo, choć głęboko republikański, z równą surowością demaskuje zbrodnie obu obozów (chłop bretoński „mówi martwym językiem, co ma zamieszkiwać grobowiec swoją myślą”). Osobista notatka pisarza z 1854 r. precyzuje ponadto charakter jego ambicji: „Ja, gdybym robił historię Rewolucji (a zrobiłbym to), powiedziałbym wszystkie zbrodnie rewolucjonistów, tylko ja powiedziałby, kto jest prawdziwym winowajcą, to zbrodnie monarchii” .

W przedmowie do amerykańskiego wydania powieściopisarka Ayn Rand , będąca pod ogromnym wpływem Hugo, uważa, że ​​tematem dziewięćdziesiątego trzeciego nie jest rewolucja francuska, ale lojalność człowieka wobec wartości. Uważa też, że ta powieść stanowi doskonałe wprowadzenie do twórczości Victora Hugo, ponieważ skupia w sobie wszystko, co wyjątkowo hugolskie, w historii, stylu i duchu.

Od Balzaca do Hugo

Lektura Dziewięćdziesiątego trzeciego i temat Wandei w broni skłoniły akademików do nakreślenia paraleli między pismami Balzaka a pismami Hugo na ten sam temat: chouannerie. I zastanawiać się nad milczeniem Hugo na temat swojego poprzednika, któremu złożył żywy hołd podczas mowy.

„Poza Julesem Barbey d'Aurevilly, od którego od Hugo oddziela się prawie wszystko (…) trudno sobie wyobrazić, jak powieści mogłyby zaoferować Hugo jakikolwiek wzór czy jakąkolwiek inspirację. Tylko Les Chouans przez Honoré de Balzac pojawia się jako ważny, a nawet prawdopodobny literackiego intertekstu o dziewięćdziesiąt trzy  ” . Incipit powieści Hugo jest zresztą bardzo podobny, jeśli nie identyczny, jak Balzaka.

Jednak „pomimo literackiego znaczenia książki Balzaka i faktu, że Hugo nie mógł zignorować jej istnienia ani treści, Chouanie nigdy nie pojawiają się w tym, co powszechnie nazywa się „archiwum”. „ Dziewięćdziesiąt trzy  ”.

Redagowanie

Adaptacje audiowizualne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Hugo rzeczywiście wspomina na marginesie korekty pierwszego wydania: „Zauważyłem już, że osiemdziesiąt nie chce łącznika. To tylko jedno słowo. Nie zapomnij o tym. " Por. Gustave Simon (red.), "Le Manuscrit de dziewięćdziesiąt trzynasty  ", Dzieła kompletne Victora Hugo , tom. 9, Imprimerie nationale / P. Ollendorff, Paryż, 1924, s.  450 .
    Niektórzy wydawcy stosują jednak standardową pisownię dziewięćdziesiąt trzy , jak na przykład wydania Crémille w Genewie w 1969 r. w zbiorze „Les Grands Romans historique”.

Bibliografia

  1. Zawiadomienie o Gallica , online.
  2. Victor Hugo, Rzeczy widziane, 1870-1885 , Paryż, Gallimard, folio,1972, 529  s. ( ISBN  2-07-036141-1 ) , s. 297-299-312-336.
  3. Simon Sebag Montefiore na babelio.com .
  4. Trzecia część, pierwsza książka: „La Vendée, I. Les Forêts”.
  5. Por. „Introduction to Ninety-Three  ” w Manifeście romantycznym, który stanowi przedmowę do wydania z 1962 r. w tłumaczeniu na język angielski przez Lowella Bair.
  6. Pierre Laforgue, „Hugo, czytelnik Balzaca lub Montegnaca w Montreuil-sur-mer” , komunikat do grupy Hugo, 8 kwietnia 1995, s.  8 .
  7. Bernard Le Drezen, „Des Chouans à Quatrevingt-treize  : wkład w badanie relacji literackich między Balzakiem i Hugo” , komunikat do grupy Hugo, 21 stycznia 2006, Uniwersytet Paris VII, zespół 19 e .
  8. Thierry Bodin, L'Année balzacienne , PUF, Paryż, 1990, s.  13 .

Załączniki

Bibliografia i webografia

Linki zewnętrzne