Qatarmax lub Q-Max jest zwłaszcza formatu z LNG nośnika największy istniejący w 2020 dla tego typu statku. Zbudowany w Korei Południowej na zlecenie Kataru , pierwszy wypłynął w 2008 roku . Statki te mają następujące cechy:
Statki te odpowiadają przepustowości katarskich portów LNG w Qatargas . Nie wszystkie terminale LNG mogą je pomieścić.
Czternaście Qatarmax zostało uruchomionych w latach 2008-2010 pod nazwą: Mozah, Al Mayeda, Mekaines, Al Mafyar, Umm Slal, Bu Samra, Al Ghuwairiya, Lijmiliya, Al Samriya, Al Dafna, Shagra, Zarga, Aamira i Rasheeda .
Statki są wyposażone w system ponownego skraplania odparowanego gazu, aby przywrócić gaz ziemny do stanu ciekłego i móc go zawrócić do zbiornika, w rzeczywistości na innych zbiornikowcach LNG odparowane gazy są zwykle uwalniane do Atmosfera zbiornika podczas podróży, powodująca straty i ryzyko wybuchu wymagające dodatkowego monitorowania lub spalona w turbinach parowych o słabej wydajności.
Q-Max są napędzane dwoma wolnoobrotowymi silnikami Diesla zużywającymi ciężki olej opałowy , znanym z tego, że zużywają mniej energii i mniej emisji dwutlenku węgla niż tradycyjne turbiny parowe, więc zużywają 40% mniej paliwa niż konwencjonalne zbiorniki LNG, z wyłączeniem systemu ponownego skraplania odparowanego gazu . Ich średnia prędkość to 19,5 węzła. W przypadku awarii jednego z dwóch silników można je odsprzęgnąć w celu utrzymania prędkości 14 węzłów.
W 2015 roku Rasheeda została zmodernizowana, aby zużywać skroplony gaz ziemny zamiast oleju opałowego. To pierwsza taka sytuacja dla zbiornikowców LNG. Badana jest również możliwość wykorzystania LPG lub metanoli.