Hetman Kozaków Ukrainy ( w ) |
---|
Narodziny |
11 listopada 1672 Kasuta ( d ) |
---|---|
Śmierć |
26 maja 1742(w wieku 69 lat) Iași |
Trening |
Akademia Mohyla w Kijowie ( d ) Uniwersytet Wileński (do lat 80-tych XV wieku ) |
Czynność | Dyplomata |
Rodzina | Orlyk ( w ) |
Tata | Stepan Orlyk ( d ) |
Matka | Iryna Orlyk ( d ) |
Dziecko | Grégoire Orlyk ( w ) |
Religie | Islam , prawosławie , sunnizm |
---|---|
Stopień wojskowy | Ataman |
Pylyp Orlyk (w języku ukraińskim : Пилип Степанович Орлик), ur.11 października 1672w Kosucie ( Wielkie Księstwo Litewskie ) i zmarł dnia26 maja 1742w Jassach ( księstwo mołdawskie ) był hetmanem ukraińskich kozaków na emigracji.
Pylyp Orlykt to szlachcic pochodzący z Czech, który studiował w kolegium jezuickim w Wilnie i Mohyla College w Kijowie. W 1699 r., Po ślubie z Anną, córką pułkownika Hertsyka z połtawskiego pułku , został wybitnym członkiem Kancelarii Hetmanatu. W 1706 r. Hetman Ivan Mazepa mianował Pylypa (Philippe) Orlyk kanclerzem generalnym. Z tym tytułem był najbliższym współpracownikiem Mazepy. Ułatwiał mu tajną korespondencję z Polakami i Szwedami. Po klęsce w bitwie pod Połtawą wLipiec 1709Pylyp Orlyk uciekł z Mazepą za granicę i został liderem pierwszej ukraińskiej emigracji politycznej.
Po śmierci Iwana Mazepy 16 kwietnia 1710Pylyp Orlyk został wybrany hetmanem w Bendery, uzyskując poparcie Karola XII Szwecji. Na mocy ukraińskiej „konstytucji” z 1710 r. Prowadził politykę wyzwolenia Ukrainy spod panowania rosyjskiego. Uzyskał on poparcie armii Zaporogues, zawarł traktat z Karola XII wMoże 1710i starał się uczynić kwestię ukraińską sprawą międzynarodowej troski, kontynuując próby Mazepy w celu utworzenia koalicji antyrosyjskiej. Pylyp Orlyk podpisał traktat z Chanatem Krymskim w rLuty 1711negocjował z Portą Osmańską, która oficjalnie uznała władzę nad prawym brzegiem Ukrainy i Zaporożem w 1712 roku. W latach 1711-1714 prowadził na prawym brzegu kozackie kampanie przeciwko Rosjanom na Ukrainie . Mimo pierwszych zwycięstw ponieśli porażkę głównie z powodu zachowań wobec ludności Tatarów krymskich .
Pylyp Orlyk wraz z częścią jego załogi wyemigrował w 1714 r. Do Szwecji , w 1720 r. Na Śląsk , aw 1721 r. Do Polski . W 1722 r. Mieszkał w Salonikach, wówczas integralnej części Imperium Osmańskiego, a ostatecznie w Mołdawii. W tym okresie Pylyp Orlyk na próżno szukał poparcia Szwecji, Polski, Saksonii, Wielkiej Brytanii , Hanoweru, Holsztynu i Watykanu . Przez swojego syna, Hryhora (Grégoire) Orlyka , tego z Francji . Kontynuował także organizowanie, bez powodzenia, osobistej armii i podżegał Zaporoże do powstania przeciwko rosyjskim rządom.