Studnia grzebieni

W Combes dobrze został zbudowany na początku 1950 przez Société des betonów Freyssinet-Limousin .

Znajdująca się w miejscowości La Ricamarie , widoczna do dziś na północnym zboczu doliny Ondaine , studnia Combes jest jednym z nielicznych „świadków” eksploatacji węgla z zagłębia Loary .

Studnia (wieża i maszynownia) została wpisana na listę zabytków od czasów3 listopada 2003.

Nietypowy projekt

Od 1934 r. Wykopano „ komorę  ” (podziemną studnię nie otwierającą się na światło) , która  służyła do magazynowania zasypki ze studni Dyèvre i St.-Dominique na głębokości 23 m. Podziemny silos był wtedy dostępny przez galerię prowadzącą na powierzchnię.

W 1935 r. Podziemny zbiornik wydłużył się do światła dziennego, a dzięki prowizorycznym środkom wydobywczym kopalnia stała się prawdziwą studnią. Trzy kampanie tonące w latach 1937-1950 zepchnęły dno Combes do poziomu -496 m.

Rama czołowa najnowszej generacji

Sama rama jest oryginalna z powodu braku przycisków , to znaczy dwóch długich, ukośnych ościeży, zwykle pozwalających na kompensację znacznych sił wywieranych przez ciągnięcie linek. W latach pięćdziesiątych zastąpił prowizoryczny system zainstalowany w latach trzydziestych XX wieku.

W Combes Headframe nie przyjmie ten profil „R”, ale ma formę wieży na szczycie którego znajduje się wybrzuszenie betonu, na którym dwa koła odpoczynek . Siła wywierana na ościeżnicę jest więc kompensowana przez to wybrzuszenie, a także przez jednorodność konstrukcji (możliwe zastosowanie betonu sprężonego ).

• Szczegół górnej części ramy i gałek.

• Wnętrze ramy.

• Przepis.

• Budowa maszyny górniczej .

• Panoramiczny widok na teren.

Produkcja

Dzięki nowoczesnym metodom podziemnego śrutowania, dużym sedanom i maszynie górniczej o mocy 1500  KM . około 1960 r. odwiert Combes był w stanie pobrać do 1000 lub 1200 ton rudy dziennie. Przybywając do przepisu dziennego, sedany zostały wyrzucone z klatki za pomocą elektrycznych podnośników. Następnie zostały przewrócone, a węgiel wlano do leja, a następnie na taśmę przenośnikową o długości 1,2 km, wirowano wzdłuż zbocza do miejsca przesiewania / mycia studni Pigeot . Pomimo niewielkich rozmiarów w latach 60. XX wieku był to pierwszy odwiert wydobywczy tego basenu.

Od lata 1972 r. Do 1983 r. Studnia Combes służyła tylko jako studnia odwadniająca (wyczerpanie wody). System pompy ciśnieniowej regularnie pobierał wodę, aby chronić pracę studni Pigeot .

Być może to oryginalny projekt (silos przekształcony w studnię) wyjaśnia jego szczególne położenie geograficzne (na szczycie wzgórza). Również fakt, że był on stosunkowo odizolowany i niedostępny, tłumaczy, dlaczego nie został zniszczony pod koniec działalności.

Uwagi i odniesienia

1. "  Puits des Combes  " , zawiadomienie n o  PA42000018, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista zabytków Loary
• Lista zachowanych pozycji we Francji

Linki zewnętrzne

• Le Puits des Combes na terenie gminy La Ricamarie
• Zasoby architektoniczne  :
  • Merimee

Bibliografia

• Couriot, album , wyd . Dziedzictwo dorzecza Loary nr 1, Muzeum górnictwa w Saint-Étienne (wydanie z miasta Saint-Étienne), 2002.
• 100 zagrożonych obiektów, Dziedzictwo przemysłowe Saint-Étienne i jego terytorium , zdj. Dziedzictwo dorzecza Loary nr 2, Muzeum górnictwa w Saint-Étienne (wydanie z miasta Saint-Étienne), 2006.
• M. BEDOIN, Dziedzictwo górnicze Stéphanois: przewodnik spacerowy , 1985.