Reklama ścienna lub ścienna (rzadziej szyld ścienny) to fragment ściany, zazwyczaj malowany ręcznie, którego celem jest wskazanie obecności sklepu lub zareklamowanie produktu.
Ściana wydaje twierdząc XIX th wieku i jest bardzo popularny w pierwszej połowie XX -go wieku. Resztki tego typu oznakowań można spotkać na całym świecie, m.in. w Stanach Zjednoczonych , Wielkiej Brytanii , Francji , Belgii czy Kanadzie . W Afryce Subsaharyjskiej ta forma reklamy jest nadal bardzo obecna: wiele firm wyróżnia się pomalowaną fasadą, na której prezentowane są produkty na sprzedaż. Te ściany są bardzo kolorowe i czasami mają slogany. Tworzenie znaków ściennych obecnie prawie zanikło lub stało się marginalne w wielu krajach, z wyjątkiem krajów Południa, gdzie praktyka ta jest nadal rozpowszechniona. Reklamowana ściana miała swoje ostatnie chwile świetności w Europie w latach pięćdziesiątych XX wieku . Często reklamy ścienne ustąpiły miejsca billboardom .
W języku francuskim te reklamy są określane terminami „pomalowane ściany”, „malowane plakaty” lub „ponowne domknięcie ścian”. Język angielski opisuje reklamy ścienne jako znaki ducha lub rzadziej jako reklamy, wyblakłe reklamy lub cegły .
Malarze tych znaków nazywani są pinionistami lub „malarzami liter”, co odpowiada psom ściennym w świecie anglosaskim. Ich nazwa pochodzi od tego, że często malowali na szczycie domu.
XIX th century jest to, że z reklamy w mediach poszerzenie i to jest w tym ruchu pojawiają się reklamy malowane bezpośrednio na ścianach. We Francji od 1842 roku firmy wystawowe oferowały obrazy tego typu, mniej kruche i tańsze niż tradycyjne szyldy. Pojawienie się tego typu reklamy wiąże się z pojawieniem się masowej konsumpcji, a także z rozwojem transportu publicznego (pociągi i tramwaje). Pozwalały one na wyjeżdżanie na zakupy daleko poza swoje sąsiedztwo, gdzie trzeba było wtedy odnaleźć się w nieznanym środowisku, ale także powodowały konieczność szybszego czytania ogłoszeń, biorąc pod uwagę szybkość poruszania się. Od tego czasu pojawiła się potrzeba wielkoformatowych malowanych reklam. Reklamodawcy zaczęli szukać monumentalności i trwałości, dwóch cech, które oferują pomalowane ściany. W ten sposób na ślepych ścianach, a zwłaszcza na szczytach, pojawią się gigantyczne komunikaty reklamowe. We Francji pomalowana ściana odniesie pewien sukces około 1870 r., Ale jej postęp zostanie zablokowany przez wzrost podatków od reklam. Drugim okresem prosperity będzie okres międzywojenny , zanim po drugiej wojnie światowej kilka środków regulacyjnych zdołało pokonać tę formę reklamy .
Wiele reklam ściennych już dziś nie istnieje z trzech powodów. Najpierw poddano je praktyce palimpsestu : te same ściany były używane i ponownie używane, po „zeskrobaniu” ich i pokryciu lakierem podkładowym. Następnie praktyka została porzucona i zastąpiona papierowym plakatem lub billboardem. Wreszcie wiele z tych prac zniknęło z powodu złej pogody, bombardowań, renowacji urbanistycznej. Ponadto kolory reklam ściennych są mniej więcej wytrzymałe. Widzimy, że czarny i niebieski dobrze się trzymają, podczas gdy czerwone kolory mają tendencję do zanikania z czasem z powodu promieni ultrafioletowych słońca.
Dziś na nowo odkrywane są zachowane reklamy ścienne, które są postrzegane jako ślad działalności handlowej i przemysłowej, ale także społecznych i estetycznych koncepcji epoki. Czasami są również postrzegane jako forma sztuki. W rezultacie jesteśmy świadkami chęci spuścizny tych dokumentów ściennych. Niektóre reklamy ścienne również zostały sklasyfikowane lub są w trakcie klasyfikowania i są wymienione i sfotografowane (a te zdjęcia są umieszczane na stronach internetowych).
Ochronie podlegają jedynie reklamy umieszczone na szczycie, na rogu rue des Martyrs i rue Hippolyte-Lebas w Paryżu (9. dzielnica), które od początku XX w. Wpisane są na listę zabytków. 6 września 2012. Są datowane na 1908 r. I podpisane przez malarza-pignonistę Defoly, który pozwolił na ich ochronę tym środkiem.