Psaltery lub wybiegające to instrument muzyczny z ciągów , które pojawiają się w średniowieczu ; to jest często reprezentowane, pokazano lub rzeźbione z X -go wieku.
Jego struny, początkowo w jelitach, a następnie wykonane z metalu, są przymocowane kołkami nad płaską komorą rezonansową, podobnie jak cytra, której jest właściwie jedną z form na stole. Jego rama jest trójkątna lub trapezoidalna, z wieloma odmianami kształtu, jak pysk wieprzowy (rodzaj trapezu, którego krótkie boki wyginają się do wewnątrz). Struny idą parami dla każdej nuty i są montowane od głowy do ogona.
Nazwy instrumentu pochodzą z języka greckiego , podobnie jak tympanon, do którego strukturalnie jest bardzo bliski. Etymologia odnosi się do jego wykorzystania do towarzyszenia pieśniom psalmów . Większa wersja, jego przodek, zwany Qanun na Środkowym Wschodzie (od greckiego Kanon , który dał kanon w Europie), nadal jest używany w orkiestrach.
Można na nich grać umiejętnie szarpiąc struny palcami lub za pomocą kostki (w gęsim piórze) lub rozcierając je smyczkiem . Możliwe jest również uderzanie w struny drewnem łuku lub małymi młoteczkami, które mogą być źródłem błony bębenkowej. Na instrumencie gra się leżąc na kolanach lub uniesiony do klatki piersiowej.
Psaltery jest prawdopodobnie przodkiem klawesynu , poprzez dostosowanie instrumentu klawiaturze, wynalazek, który wydaje na bieżąco z XIV -tego wieku .
W Meksyku ten instrument, znany również jako „meksykańskie saltério”, jest powszechnie używany w folklorze obok marimby i tradycyjnych mariachi , grając w szczególności walce, polki, zapateados i kumbi , często w tych samych kompozycjach, a nawet dostosować się do kilku różnych piosenek.
Czasami towarzyszy jej duża ambientowa orkiestra ze skrzypcami.
Wśród najbardziej znanych interpretatorów, którzy grali na płycie, są mistrzowie Pedro Ruis lub Raoul Diaz.