Program jądrowy w Turcji był kilkakrotnie przerywany, ale obecnie Turcja planuje zakup trzech elektrowni jądrowych o łącznej mocy 5000 megawatów. Już w 1956 r. Turcja, członek NATO , miała Sekretariat Generalny przy Tureckiej Komisji Energii Atomowej.
To piąta próba zdobycia energii atomowej przez Turcję . TAEK (turecki Atomic Energy Authority) rozpoczęła się w 2007 roku Narodowy Program Rozwoju Technologii Jądrowej, który obejmuje lata 2007-2012. Ankara planuje zwiększyć udział energii jądrowej w krajowej produkcji energii elektrycznej do minimum 8% w 2020 roku i 20% w 2030 roku.
Sekretariat Generalny przy Komisji Energii Atomowej Turcji został utworzony w 1956 r. Został on zastąpiony ustawą nr 2690 z 1982 r. Przez obecny TAEK (Turecki Instytut Energii Atomowej).
Badania nad reaktorem jądrowym rozpoczęto w 1967 r. Dwa lata później Turcja podpisała Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (NPT), ratyfikowany przez Parlament w dniu20 marca 1979.
Elektrownia miała powstać w 1977 roku, ale projekt zarzucono m.in. ze względów środowiskowych. W 1976 roku Komisja Energii Atomowej wydała koncesję na budowę elektrowni w Akkuyu . Ogłoszono przetarg i wybrano szwedzkie firmy ASEA-ATOM (spółka zależna ASEA ) i STAL-LAVAL . Negocjacje trwały do 1980 roku. Ale wWrzesień 1980podczas gdy generał Kenan Evren przejął władzę w zamachu stanu 12 września , Szwecja wycofała pożyczkę finansową, co spowodowało wykolejenie projektu.
Badawczy reaktor , Triga Mark II, został zainstalowany w 1979 roku na Uniwersytecie Technicznym w Stambule . TRIGA zostały zaprojektowane przez amerykańską firmę General Atomics .
Trzeci test przeprowadziła junta w 1980 roku. Trzy firmy podpisały kontrakt na budowę czterech elektrowni jądrowych: kanadyjska firma AECL było zbudowanie CANDU ( ciężka woda ) reaktor , niemiecka firma Kraftwerk Union reaktora ciśnieniowego (PWR) w Akkuyu i GE dwa . Reaktorów wodnych wrzących ( BWR) w Sinop . Plik30 czerwca 1981Ankara podpisuje porozumienie ochronne z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA).
W 1983 r. Premier Turgut Özal rozpoczął projekt budowy elektrowni w Akkuyu, ale ten się rozpadł, firmy musiały zbudować elektrownię odmawiając modelu buduj-eksploatuj-transfer (BOT), który polega na tym, że państwo zawrzeć umowę z firmą prywatną, przyznać jej koncesję na kilka lat, po czym właścicielem staje się państwo.
W 1993 r. Wysoka Rada ds. Nauki i Technologii uznała energię jądrową za trzeci priorytet krajowy. W 1995 r. Firma energetyczna TEAS wybrała koreańską firmę KAERI na konsultanta przy budowie elektrowni. W 1996 r. Ogłoszono przetarg, a zainteresowanie zgłosiły kanadyjska AECL , NPI (europejskie konsorcjum zrzeszające Framatome i Siemens ) oraz amerykański Westinghouse .
Ale w lipiec 2000Premier Bülent Ecevit rezygnuje z programu, stwierdzając: „Świat rezygnuje z energii atomowej” . To wywołało protesty środowisk ekologicznych , zwłaszcza że Turcja znajduje się w strefie sejsmicznej. Cypr i Grecja również sprzeciwiły się uruchomieniu programu jądrowego.
Projekt obejmuje 4 ciśnieniowe wodne reaktory jądrowe typu VVER o łącznej mocy 4,8 GW, przy początkowym koszcie 20 miliardów dolarów. Znajduje się w Mersin Akkuyu, na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Rosyjska Federalna Agencja Energii Atomowej (Rosatom) rozpoczął projekt wkwiecień 2015 do uruchomienia planowane na 2020 rok.
Projekt obejmuje 4 ciśnieniowe wodne reaktory jądrowe typu ATMEA o mocy jednostkowej 1100 MW przy początkowym koszcie 17 miliardów euro. Znajduje się w Sinop nad brzegiem Morza Czarnego. Budowa planowana jest na 2017 rok.
W Taek uczestniczy w Międzynarodowym Projekcie na innowacyjnych technologiach i Reactor paliwa jądrowego Cycles w Międzynarodowej Energii Atomowej Agency (IAEA), który ma na celu opracowanie nowych reaktorów jądrowych , a program SEZAM . Ankara ma również status obserwatora w CERN (Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych).
Umowa o współpracy w zakresie rozwoju pokojowego programu nuklearnego została podpisana ze Stanami Zjednoczonymi wczerwiec 2008, zapewniające transfery technologii, sprzętu, reaktorów oraz pomoc w rozwoju zastosowań jądrowych w medycynie i rolnictwie.
Generalna Dyrekcja Badań mineralne i rozpoznawanie ( MTA ) jest odpowiedzialny za rozpoznawanie wszystkich zasobów mineralnych w Turcji, w tym toru i uranu .
Od 1989 roku Turcja przetwarza odpady promieniotwórcze w Centrum Badań Jądrowych Çekmece w Stambule .