Nagroda Starszego Rosnego
The Elder Rosny Prize to francuska nagroda literacka , przyznawana od 1980 roku , która nagradza francuskojęzyczne dzieła science fiction . Wyróżnia się dwie kategorie: „powieść” i „opowiadanie”. To nagroda dla czytelników w dwóch turach. Wszystkie teksty science fiction opublikowane w roku poprzedzającym przyznanie nagrody kwalifikują się w pierwszej turze, co skutkuje preselekcją (zwykle pięć tytułów w kategorii, czasem więcej, jeśli są remisy ). Ta preselekcja jest następnie poddawana pod głosowanie uczestników francuskiej narodowej konwencji science fiction , która ostatecznie wyznacza dwóch zwycięzców.
Od 2004 r. Jest również laureatem nagrody Cyrano, która nagradza osobowość SF.
Długo zmaterializowana przez rzeźbę Martine Blond, nagroda w każdej kategorii (powieść, opowiadanie i Cyrano) od 2004 roku składa się ze statuetki podpisanej Caza . Od 2018 roku statuetka została zastąpiona ilustracją - wciąż sygnowaną przez Cazę - pod szkłem i oprawioną.
Autorem najczęściej nagradzanym tytułem Elder Rosny Prize jest Roland C. Wagner , z łącznie nie mniej niż siedmioma nagrodami, w tym jedną pośmiertną, a następnie Jean-Pierre Hubert , Jean-Claude Dunyach i Laurent Genefort , czterokrotnie nagrodzeni i związani z trzy nagrody, Raymond Milési , Joëlle Wintrebert , Ugo Bellagamba i Ayerdhal .
Antologia The Navigators of the Impossible skupia opowiadania, które otrzymały nagrodę Elder Rosny Prize w latach 1980-2000.
Zwycięzcy w kategorii „Powieść”
- 1980: Michel Jeury , dla The Human Territory ;
- 1981: Michel Jeury dla Les Yeux géants ;
- 1982: Élisabeth Vonarburg dla Le Silence de la cité ;
- 1983: Emmanuel Jouanne , dla Damiers imaginaires ;
- 1984: Jean-Pierre Hubert dla Le Champ du rêveeur ;
- 1985: Emmanuel Jouanne dla Ici-bas ;
- 1986: Jean-Pierre Hubert dla Ombromanie ;
- 1987: Francis Berthelot dla La Ville au fond de l'oeil ;
- 1988: Joëlle Wintrebert za Les Olympiades truquées i Roland C. Wagner za Le Serpent d'angoisse (remis);
- 1989: Roland C. Wagner dla Doll z martwymi oczami ;
- 1990: Yves Frémion dla L'Hétéradelphe de Gane ;
- 1991: Pierre Stolze , za sto tysięcy obrazów ;
- 1992: Jean-Claude Dunyach dla Dead Stars (Aigue Marine / Nivôse) ;
- 1993: Alain Le Bussy dla Deltas ;
- 1994: Richard Canal dla White Ombres ;
- 1995: Richard Canal dla Aube noire ;
- 1996: Maurice G. Dantec dla Les Racines du mal ;
- 1997: Serge Lehman dla FAUST ;
- 1998: Roland C. Wagner , za Odyseję gatunków ;
- 1999: Jean-Marc Ligny dla Jihad ;
- 2000: Michel Pagel dla L'Équilibre des paradoxes ;
- 2001: Johan Heliot , dla „Księżyc to tylko wie” ;
- 2002: Laurent Genefort dla Omale ;
- 2003: Joëlle Wintrebert dla Pollen ;
- 2004: Roland C. Wagner za „ The Season of the Witch” ;
- 2005: Xavier Mauméjean za La Vénus anatomique ;
- 2006: Catherine Dufour , „Smak nieśmiertelności” ;
- 2007: Jean-Marc Ligny dla Aqua ™ ;
- 2008: Élise Fontenaille dla Unica ;
- 2009: Xavier Mauméjean dla Lilliputia ;
- 2010: Ugo Bellagamba dla Tancrède, uchronia ;
- 2011: Laurent Whale dla Les Pilleurs d'âmes ;
- 2012: Roland C. Wagner , „ Dreams of glory” ;
- 2013: Laurent Genefort za Hot Points ;
- 2014: Ayerdhal , dla Rainbow Warriors i LL Kloetzer , dla Anamnèse de Lady Star (remis);
- 2015: Ayerdhal dla Bastards ;
- 2016: Laurent Genefort dla Lum'en ;
- 2017: François Rouiller dla Métaquine ;
- 2018: Sabrina Calvo dla Toxoplasma ;
- 2019: Estelle Faye dla Les Nuages de Magellan ;
- 2020: Christian Léourier dla Helstrid .
Zwycięzcy w kategorii „Nowy”
- 1980: Joëlle Wintrebert dla La Créode ;
- 1981: Jacques Boireau , dla Chronicle of the valley i Serge Brussolo , dla Subway, elements for a mitology of the metro (ex-æquo);
- 1982: Christine Renard dla La Nuit des albiens ;
- 1983: Roland C. Wagner za partię Jarmarku ;
- 1984: Lionel Évrard dla Le Clavier incendié ;
- 1985: Jean-Pierre Hubert dla Pleine peau ;
- 1986: Sylvie Lainé , „Droga spotkania” ;
- 1987: Gérard Klein dla Mémoire morte ;
- 1988: Jean-Pierre Hubert dla musu do ruletki ;
- 1989: Francis Valéry dla Bumpie ™ ;
- 1990: Francis Valéry , dla podróżników bez pamięci ;
- 1991: Raymond Milési , dla Extra-muros ;
- 1992: Jean-Claude Dunyach dla L'Autre Côté de l'eau ;
- 1993: Wildy Petoud dla Accident d'amore ;
- 1994: Raymond Milési dla L'heure du monstre ;
- 1995: Serge Lehman dla Dans l'Abîme ;
- 1996: Serge Delsemme , za zorganizowane podróże ;
- 1997: Roland C. Wagner dla HPL (1890-1991) ;
- 1998: Jean-Claude Dunyach dla Décipher la trame ;
- 1999: Jean-Jacques Nguyen dla L'Amour au temps du silicium ;
- 2000: Sylvie Denis , dla Inside, na zewnątrz ;
- 2001: Claude Ecken dla La Fin du Big Bang ;
- 2002: Raymond Milési , dla Sen ważki ;
- 2003: Jean-Jacques Girardot , dla Grey and Bitter 1: The Visitors of the Eclipse i Sylvie Lainé , dla A Sign of Setty (remis);
- 2004: Claude Ecken , za Luminous Fragments of the Accretion Disk ;
- 2005: Ugo Bellagamba dla Chimères ;
- 2006: Sylvie Lainé dla Les Yeux d'Elsa ;
- 2007: Serge Lehman dla Origami ;
- 2008: Jean-Claude Dunyach dla Repli sur Soie ;
- 2009: Jeanne-A Debats dla La Vieille Anglaise et le continent ;
- 2010: Jérôme Noirez , za tarło Terre de ;
- 2011: Timothée Rey , Podążać za błękitem za błyskawicą, a potem za tym cieniem ;
- 2012: Ugo Bellagamba , za Diary of a repentant poliorcète ;
- 2013: Yal Ayerdhal , dla RCW i Thomasa Geha , dla Les Tiges (remis);
- 2014: Christian Léourier dla Le Réveil des hommes blancs ;
- 2015: Sylvie Lainé dla L'Opéra de Shaya ;
- 2016: Laurent Genefort dla Ethfrag ;
- 2017: Estelle Faye dla Les Anges tièdes ;
- 2018: Loïc Henry dla Celadon Green ;
- 2019: Stéphane Croenne dla Nie podpisuj tego, Chloé! ;
- 2020: Audrey Pleynet za kilka kropli herbaty .
Laureaci nagrody „Cyrano”
Uwagi i odniesienia
-
" Prix Rosny Elder - the official site " , na noosfere.org , NooSFere (dostęp 10 września 2009 ) .
-
The Navigators of the Impossible Artykuł Philippe'a Curvala w Le Magazine littéraire .
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne