Księżniczka Augusta jest statek z dwóch znanych rejsów ( 1736 i 1738 ) z Rotterdamu do Filadelfii poprzez Cowes na wyspie Wight . Uważa się, że pasażerowie, których przewozi, głównie niemieckojęzyczni, pochodzą z Palatynatu i przez angielskie władze kolonii Pensylwanii są nazywani „Palatynami” .
Podróż 1736 sprowadza dwóch przywódców do tajemniczego klasztoru Ephrata (nie) , „klasztoru” o silnych ezoterycznych tendencjach. Inni podróżnicy mają bardzo zróżnicowane losy religijne, naznaczone wielkim pragnieniem indywidualnej wolności.
Podróż w 1738 roku zakończyła się tragicznie wrakiem statku u wybrzeży amerykańskiej wyspy Block Island w pobliżu Nowego Jorku . Księżniczka Augusta staje się sławny okręt widmo w Stanach Zjednoczonych . Inspiruje wiele legend, a także wiersz Johna Greenleafa Whittiera pt. The Palatine .
Pensylwania została założona przez Williama Penna w 1681 roku w celu powitania tam kwakrów , a następnie uczynienia z niej przystani dla wszystkich dysydentów religijnych.
Przyciąga to w szczególności znaczną imigrację osób, które władze tej angielskiej kolonii nazywają „Palatynami”, a ci ludzie mają pochodzić z Palatynatu. Nazywa się je również Pennsylvania Dutch (w skrócie: pennadutch ).
W rzeczywistości wielu to Szwajcarzy , anabaptyści lub pietyści . Prześladowani przez oficjalne kościoły swojego kraju od dawna szukają przyjaznych ziem. W szczególności, gdy wojna trzydziestoletnia (1618-1648) prawie wyludniła Alzację i Palatynat, niektóre rodziny szwajcarskie znalazły tam panów szczęśliwych, pozwalając im osiedlić się w celu ponownego zaludnienia ich ziem. Stąd bardzo mobilna populacja rodzinnych klanów z oddziałami w Szwajcarii, Alzacji, Niemczech , a wkrótce w Pensylwanii; różne gałęzie klanu pozostają w kontakcie ponad granicami i pokoleniami i stanowią ważny kanał migracji.
Ta populacja jest głównie niemieckojęzyczna, ale może przywieźć ze sobą sąsiadów alzackich lub Wogezów mówiących po francusku; Tak jest w przypadku księżnej Augusty , grupy z Ban de la Roche (niewielkiego regionu dzisiejszego Bas-Rhin ), a nawet grupy katolików z Saulxures , co świadczy o rozpoczęciu migracji ze względów ekonomicznych.
Lista pasażerów Księżniczki Augusty to opatrzność genealogów, dzięki staranności, jaką kapitan podjął, aby oprócz imion i nazwisk zanotował również wiek, a także dzięki temu, że w tym generalnie niemieckojęzycznym można było łatwo wyodrębnić niektóre rodziny francuskojęzyczne. środowisko mówienia. Dzięki temu możliwe było formalne zidentyfikowanie około jednej trzeciej pasażerów statku, prześledzenie ich pochodzenia we Francji i Szwajcarii oraz śledzenie ich potomków w Ameryce. Kolejna szansa: dwaj pasażerowie, Durs Thommen i Benedict Yuchli, weszli do klasztoru Ephrata (którego charyzmatycznym przywódcą jest Conrad Beissel ) i pojawiają się w kronikach tego „klasztoru”.
Wyróżnia się kilka grup. Przynajmniej niektórzy podróżnicy podróżowali w grupach, jak wynika z relacji Dursa Thommena, która opisuje tragiczną podróż kilku łodzi po Renie , podróż przygotowawczą, która spowodowała więcej ofiar śmiertelnych niż przeprawa przez morze.
Wyróżnia się dwóch liderów, każdy otoczony rodzicami, kuzynami i sąsiadami: Durs Thommen z Niederdorf w kantonie Bazylea i Benedict Yuchli z Riggisberg , parafia Thunnen, kanton Bern . Ta względna różnorodność pochodzenia powinna sprawić, że obaj są sobie obcy, ale obaj mają ten sam cel: po przybyciu do Pensylwanii wchodzą do klasztoru Ephrata, dość tajemniczego miejsca, o wyglądzie klasztornym, ale z bardzo ezoterycznymi skłonnościami. Szkolą tylko swoje bardzo bliskie rodziny. Pozostali pasażerowie mają bardzo zróżnicowane losy religijne, ale cechuje je wielkie pragnienie indywidualnej autonomii. Na przykład widzimy takich, którzy wyznają sekty, które nie istniały w ich krajach pochodzenia, jak ten Peter Binckley, który wyznaje morawski Kościół i pisze tam relację ze swojego życia. Albo ta rodzina Caquelin, Francuzi z Ban de la Roche , którzy przyłączają się do uczniów Niemca Alexandra Macka, niemieckich Braci Baptystów, potocznie nazywanych Dunkardami (nurkami) z powodu ich praktyki chrztu przez zanurzenie. W zasadzie jest to konserwatywny kościół, który akceptuje tylko Nowy Testament, ale traktuje go dosłownie.
Jednak stosunki z Klasztorem Ephrata są niejednoznaczne, a Klasztorowi udało się przyciągnąć dużą grupę wyznawców po śmierci Aleksandra Macka. Ogólnie mówiąc, w Ameryce pierwszych dni osobowości są asertywne, jednostki mało skłonne do podporządkowania się innym, a granice sekt i kościołów zawsze się zmieniają.
Niektóre elementy słownictwa:
Religijny krajobraz Pensylwanii jest wówczas, tak jak jest dzisiaj, naznaczony mozaiką „zwykłych sekt” (sekt charakteryzujących się prostymi , prostymi, surowymi ubraniami, wykonanymi z ubrań z ciemnych tkanin utkanych w domu), ale to nie to samo jak dzisiaj.
Nadzór nad tą populacją przez jezuitów pozwala najbardziej zdeterminowanym pozostać katolikami w czasie; inne, w trakcie małżeństw mieszanych, łączą się z ludnością protestancką w kontekście krajobrazu religijnego, gdzie główna linia podziału nie przebiega między protestantami a katolikami, ale między prostymi a gejami .
Relacje między prostymi (mniejszości i sekty) a gejami (kościoły klasyczne) ulegają zaczerwienieniu podczas wojny siedmioletniej. W równiny , na ogół bez użycia przemocy, odmówić walki i oskarżają gejów o prowokowanie konfliktu przez osiadanie nielegalnie na ziemie Indian; że geje odpowiedzieć, że nie mają wyboru i że jest to bardzo łatwe, gdy jeden jest komfortowo zainstalowane w najstarszych ziemiach angielskich (jest to często się zdarza, że zwykły osady będące zwykle najstarszy), aby zrezygnować z tych, którzy próbują przetrwać na linia frontu do ich losu; napięcia te pojawiają się w kontekście politycznym, naznaczonym obecnością sił, które już myślą o podboju Zachodu , takich jak Ohio Company George'a Washingtona .
Księżniczka Augusta prowadzone turystów z Rotterdamu do Filadelfii poprzez Cowes.
Nie mamy szczegółowych informacji na temat typu statku, ale biorąc pod uwagę, że po angielsku nazywa się to statkiem , możemy założyć, że był to statek rzeczywiście zaprojektowany do przeprawy przez Atlantyk, w zasadzie trójmasztowy (ta precyzja nie jest oczywista , ponieważ zdarzało się, że przygody próbowano na prostych pinque lub prostych belandersach , o czym świadczą angielskie słowa pink lub billander czasami dołączane do nazw statków, takich jak billander Oliver .
Udokumentowane są dwie podróże księżniczki Augusty : z 1736 r. (Prawdopodobnie pierwsza) i z 1738 r. (Ostatnia). Logika by przypuszczała, że była też wycieczka w 1737 roku, ale nie mamy śladu. Czwarta podróż jest mało prawdopodobna, ponieważ Atlantyk można było przekroczyć tylko latem.
Rok 1736 to także rok, w którym księżna Augusta z Saxe-Gotha-Altenburg zostaje księżną Walii . Dlatego uważa się, że statek został nazwany jej imieniem, aby uczcić to wydarzenie, i dlatego jest to jego pierwsza podróż.
Durs Thommen, pochodzący z Niederdorf w kantonie Bazylea, pozostawił relację z podróży księżniczce Augustie . To jest list od20 października 1736 skierowany do jednej osoby, wielebnego Annoni, który wydaje się być przywódcą religijnym.
Podróż Durs obejmowała pięciotygodniowy areszt, prawdopodobnie przy okazji postoju w Cowes; władze angielskie bez wątpienia przeprowadzą kontrole.
Podróżni śpią na Renie przez dwa tygodnie.
Podczas tej podróży miasto Mannheim (Badenia Wirtembergia) - ważny port rzeczny u zbiegu Renu i Neckar - wydaje się odegrać ważną rolę, ponieważ Durs nawiązuje do „ szyprów z Mannheim ”; nie mówiąc zbyt jasno, rozumiemy, że „szyprowie z Mannheim” kazali im podróżować po Renie w łodziach obok siebie, co potwierdza wrażenie, przynajmniej dla części pasażerów, wycieczki grupowej. statki"; ten rejs po Renie powoduje znaczną śmiertelność z powodu chorób wskazanych przez Durs Thommen: 19 zgonów na łodzi, na której znajduje się Durs; plus kobieta i siedmioro dzieci martwe w łodzi obok, nie mówiąc już o łodziach, które były niewidoczne; na morzu będzie lepiej: Kapitan Kupiec zgłasza „tylko” trzy zgony.
Podczas przeprawy łódź zawsze miała wiatr czołowy, z wyjątkiem 8 dni.
Widząc ląd, na pokład wchodzi nowy pilot, a podróżni uważają, że wygrał, zwłaszcza że wiatr w końcu zdecydował się wiać od tyłu, a łódź energicznie płynie naprzód. Ale pilot jest zmartwiony i słusznie. Kładzie kotwicę. Kiedy ponownie go podnosi, statek posuwa się naprzód zaledwie dziesięć metrów (30 stóp), zanim uderzy w kamień. Uważamy, że statek jest rozdarty w środku. Wzrastają okrzyki udręki i tam, mówi Durs Thommen, „widzimy, kto wierzy, a kto nie”.
Kapitan wysyła sygnały o niebezpieczeństwie, statek ponownie wypływa na pełne morze, a Durs Thommen wierzy, że już nigdy nie zobaczy lądu.
Następnie daje radę:
Jeśli chodzi o ludzi bez majątku, waha się, jaką radę im udzielić. Wydaje mu się, że ci, którzy nie mogą zapłacić za przejazd, łatwo znajdą kogoś, kto ich „odkupi” w zamian za kilka lat pracy. Słyszał o takich „odkupionych” ludziach, którym po latach bezpłatnej pracy powodziło się. Ale wątpi, sygnalizuje, że nie ma jeszcze przyjaciół w Nowym Świecie, że wie wystarczająco dużo, by im zaufać. Obawiał się podania błędnych informacji i odłożył podanie bardziej szczegółowych informacji na późniejszy list.
Księżniczka Augusta , którego przyjazd jest zgłaszane przez Pennsylvania Gazette dnia23 września 1736, zacumował we wtorek z 304 Palatynami na pokładzie. Widziała śmierć trzech pasażerów, do czego trzeba dodać, tego samego dnia, w którym wysiadła, utonięcie niejakiego Thomasa Shepperda, którego nie ma na listach pasażerów; może to członek załogi.
Ci, którzy nie mają środków na opłacenie przejazdu, przynajmniej częściowo unikną zagrażającej im formy pańszczyzny zwanej przymusem : Benjamin Shoemaker podwyższył cenę przejazdów (zażądał zwrotu kosztów w 1739 r. W ogłoszeniu opublikowanym w Pennsylvania Gazette); pewnej pomocy można również oczekiwać od klasztoru Ephrata, którego charyzmatyczny przywódca, Conrad Beissel, były piekarz, pozostaje hojny ze swoim chlebem i dumny z jego jakości.
Losy kilku podróżników znane są z kronik klasztoru Ephrata lub z badań genealogicznych potomków. Nie szukając wyczerpujących informacji, zauważymy:
Księżniczka Augusta zawodzi27 września 1738na Block Island , niedaleko Nowego Jorku , gdzie tablica przypomina prostymi słowami tragedię: „ Palatyn grobów, 1738 ”. Członkowie załogi zostali przesłuchani i według Michaela Bella (artykuł online później) ich zeznania znaleziono w 1925 r. Wcześniej, a nawet później, rozkwitały legendy.
W 1738 roku, późną jesienią, wydaje się za późno, księżniczka Augusta opuściła Rotterdam , cel podróży do Filadelfii , z 400 palatynami na pokładzie . Zanieczyszczona woda w beczce wywołuje gorączkę, która dziesiątkuje połowę załogi, w tym kapitana. To był nowy kapitan, Andrew Brook, najwyraźniej niedoświadczony, którego zadaniem było doprowadzenie statku do portu. Księżniczka Augusta następnie staje się przeklęty statek: ona ginie, załoga wymusza pasażerów, wszystkie walki przeciwko wszystkim. Pojawia się w zasięgu wzroku Nowego Jorku i próbuje nawigować między wyspami Rhode Island , Block Island i Long Island , podczas gdy w grudniu szaleje burza śnieżna. Statek nie jest w stanie wydostać się z grupy wysp, która pełni funkcję pułapki. Gubi deskę dziewięć stóp pod linią wody. Woda wpada do środka. Jest rzucany o skały i zaczyna pękać.
Kapitan Brook nakazuje opuszczenie statku. Tylko 115 osobom udało się dopłynąć do brzegu podczas burzy śnieżnej. W następnych dniach wciąż są tacy, którzy umierają. Tylko 90 osób może opuścić Block Island żywe kilka dni później. Niektórzy kontynuują podróż do Pensylwanii.
Wyspiarze z Block Island wciąż opowiadają historię pasażera imieniem Kate, który rzekomo został uratowany przez czarnego niewolnika rolnika Simona Raya i który podobno poślubił go. To tylko jedna z wielu legend dotyczących tego wraku. Niedawno Elizabeth Zuckermann, dziennikarka Associated Press opublikowała depeszę na ten temat (wzmianka w źródłach).
Księżniczka Augusta , czasami nazywany też The Palatine po wiersza John Greenleaf Whittier , jest ulubiony statek widmo mieszkańców wyspy. Wydaje się, że nawiedza jego wody i można go zobaczyć w ogniu między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem , a nawet przed burzą. Niektórzy mieszkańcy widzieli również tajemnicze światła, które nazywają Światłami Palatynu.
Według folklorysty Michaela Bella istnieją dwa bardzo różne rodzaje legend: te opowiadane przez mieszkańców wyspy podkreślają niegodziwość kapitana statku, który rzekomo wyłudził pasażerów, oraz te o miłości wyspiarzy, którzy mogliby ich uratować. .
I odwrotnie, na kontynencie legendy przedstawiają wyspiarzy jako niszczycieli. Wśród tych, którzy przedstawili mieszkańcom Block Island w sposób negatywny, najbardziej znany jest poeta XIX th century John Greenleaf Whittier. Napisał wiersz zatytułowany The Palatine , opublikowany w The Atlantic Monthly w 1867 roku. Opisuje atak na niefortunny statek dokonany przez wraków, a następnie pojawienie się statku widmo w ogniu w niektóre bezksiężycowe noce.
Niezbyt pochlebni ta wersja, wyspiarze chętnie opowiadają innym, bardzo się od siebie różnią. Jest na przykład jeden, w którym księżniczka Augusta znajduje się na wodzie i kontynuuje podróż do Pensylwanii.
Aby obalić legendę wyspiarzy wraków statków, opracowali własne wersje historii, w której ratują pasażerów. Podczas zatonięcia mieszkańcy uratowaliby wszystkich pasażerów, z wyjątkiem zapomnianej kobiety na pokładzie, którą przez długi czas słychać było krzyczących w płomieniach.
Pewien Livermore posuwa się nawet tak daleko, że zaprzecza katastrofie; wyjaśnia nam, że statek przepływający na wyspę Block Island wylądował tam pasażerowi o imieniu Dutch Kattern, oskarżonemu o czary , i wznowił podróż bez niej. Domniemana wiedźma uczyniłaby wtedy swoje życie na Block Island, ale zniesmaczona swoim porzuceniem zemściłaby się w wyobraźni, mając wizje płonącej łodzi i szerząc je szeroko.
Księżniczka Augusta jest dość sławna jako statek widmo . W internecie znajdujemy kilka wzmianek.
Warunki życia na pokładach statków przeprawiających się przez Atlantyk, a także warunki sprzedaży pracowników kontraktowych , opisał pasażer „ Osgood” .
Niektóre wersje legend o księżniczce Augustie jako statku widmo, na przykład te o płonącym statku, przypominają statek widmo w zatoce Chaleur ; Porównanie to z pewnością zainteresuje folklorystów.