Georgy Lwów | |
Portret | |
Funkcje | |
---|---|
Premier z Rządu Tymczasowego Rosji | |
23 marca - 21 lipca 1917 r. ( 3 miesiące i 28 dni ) |
|
Poprzednik |
Nikolai Galitzine (przewodniczący Rady) Mikołaj II (cesarz) |
Następca | Aleksander Kiereński |
Biografia | |
Data urodzenia | 2 listopada 1861 |
Miejsce urodzenia | Drezno ( Królestwo Saksonii ) |
Data śmierci | 7 marca 1925 |
Miejsce śmierci | Paryż ( Francja ) |
Narodowość | Rosyjski |
Partia polityczna | Demokratyczna Partia Konstytucyjna |
Szefowie rosyjskiego rządu | |
Książę Gieorgij Lwow Ievguenievitch lub Georges Lvoff (w języku rosyjskim : Георгий Евгеньевич Львов , ISO 9 : Georgij Evgen'evič Lwow ), ur2 listopada 1861w Dreźnie i zmarł dnia7 marca 1925w Paryżu , jest rosyjskim mężem stanu , przewodniczącym tymczasowego rządu Rosji od 23 marca do7 lipca 1917 r..
Jest synem księcia Jewgienija Władimirowicza Lwowa ( 1831 - 1878 ) i jego żony Varvary Aleksiejewny Mosolowej ( 1828 - 1924 ).
W 1901 roku poślubił Julię Alexeïevna Bobrinskaïa ( 1867 - 1903 ), córkę księcia Aleksiej Pawłowicz Bobrinsky i jego żona Alexandra Alexeïevna Pisareva.
Książę Lwów urodził się w Dreźnie , w starej szlacheckiej rodzinie wywodzącej się od książąt Jarosławia . Wkrótce po jego narodzinach jego rodzice przenieśli się do rodzinnego domu w Popówce w rejonie Aleksina , niedaleko Tuły . Ukończył prawo na Uniwersytecie Moskiewskim , następnie pracował w służbie cywilnej do 1893 r. Uczestniczył, a następnie zasłynął w akcjach pomocy chłopom podczas głodu 1891 r . Wstąpił do Demokratycznej Partii Konstytucyjnej , choć kuszony przez oktobrystów , był umiarkowanym liberałem i masonerią , uczestnicząc w tworzeniu pierwszych lóż masońskich w Moskwie i Sankt Petersburgu. W 1906 zdobył mandat w wyborach do I Dumy . W 1905 r. rząd Witte zaproponował mu stanowisko ministra , ale odmówił, chcąc sprawdzić, czy car dotrzymał swoich obietnic – w odniesieniu do manifestu październikowego . W 1914 r. został prezesem „panrosyjskiego” związku ziemstw , a w następnym roku szefem związku ziemstw i członkiem ziemgoru , wspólnego komitetu związku ziemstw i związku miast, które pomagały zaopatrywać wojskowych z namiotami dla rannych I wojny światowej .
Po rewolucji lutowej i abdykacji cesarza Mikołaja II Lwów został przewodniczącym Rady Ministrów dnia15 marca 1917, bo jako jedyny dochodzi do konsensusu wśród podchorążych między lewicą a prawicą, ówczesny szef rosyjskiego rządu tymczasowego w sprawie23 marca. Jednak tak naprawdę to Milioukov rządzi. Nie mogąc zdobyć wystarczającego wsparcia, zrezygnowałLipiec 1917, po wystrzeleniu, a przynajmniej niech to będzie, w tłumie, na rzecz swojego ministra sprawiedliwości, Aleksandra Kerensky'ego . Mieszkający w Tiumeniu , Lwów został aresztowany po przejęciu władzy przez bolszewików . Więziony w Jekaterynburgu zdołał uciec i osiedlić się w Paryżu , gdzie spędził resztę życia. W 1919 r. w Paryżu działał Rosyjski Komitet Narodowy, złożony z księcia Lwowa i Maklakowa , który służył jako pośrednik między różnymi rządami i generałami rosyjskimi walczącymi z bolszewikami i Konferencją Pokojową . Gueorgui Lvov jest pochowany na rosyjskim cmentarzu Sainte-Geneviève-des-Bois .