Wechselburg Priory | |||
Widok ogólny kościoła opackiego | |||
Zamówienie |
Augustyn (1168-1278) Zakon Krzyżacki (1280-1539) Benedyktyn (od 1993) |
||
---|---|---|---|
Mother Abbey | Ettal | ||
Fundacja | 1168 | ||
Diecezja | Drezno-Miśnia | ||
Założyciel | Dedo III Łużyc | ||
Dominujący styl (y) | powieść | ||
Stronie internetowej | http://www.kloster-wechselburg.de | ||
Lokalizacja | |||
Kraj | Niemcy | ||
Region historyczny | Marsz Łużyc | ||
Wylądować | Saksonia | ||
Miasto | Środkowa Saksonia | ||
Gmina | Wechselburg | ||
Informacje kontaktowe | 51 ° 00 ′ 18 ″ północ, 12 ° 46 ′ 16 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Saksonia
| |||
Zakon Wechselburg , wcześniej nazywana Zschillen Abbey, to benedyktyński klasztor w Wechselburg , w kraju związkowym Saksonia , a diecezja Dresden-Miśni .
Dedo III z Łużyc ufundował klasztor około 1168 roku w pobliżu konsekrowanego klasztoru Gerung (wschodnia część późnoromańskiej bazyliki). Pierwsi mnisi augustianie, którzy przybyli z opactwa w Petersbergu, osiedlili się w 1174 r. Budowę trójnawowej bazyliki ukończono około 1200 r. Wydaje się, że budynki klasztorne powstały dopiero później. Margrabia Henryk III z Miśni powierzył klasztor w 1278 r . Zakonowi krzyżackiemu . W 1543 r. Klasztor wraz z całym dobytkiem przeszedł pod władzę księcia Maurycego Saksonii , który natychmiast zlaicyzował i wymienił panów ze Schönburga na wsie Hohnstein , Wehlen i Lohmen . Do 1570 r. Zakon Krzyżacki bezskutecznie próbował legalnie odzyskać klasztor.
W latach 1753-1756 mistrz budownictwa Johann Gottlieb Ohndorff zbudował barokowy pałac na fundamentach dawnego zniszczonego klasztoru romańskiego, który aż do ich wywłaszczenia w 1945 r. Należał do rodu Schönburg . Kościół klasztorny służy jako kaplica zamku protestanckiego. W 1869 r. Właściciele Wechselburga, przechodząc na katolicyzm, zlecili renowację kościoła na katolicką orientację.
Kolegiata została poważnie uszkodzona w ostatnich dniach II wojny światowej przez amunicję na pokryciu dachu. Obraz z XIX th century poniósł znaczne szkody. W 1946 r. Postawiono dach awaryjny, prace renowacyjne rozpoczęto w 1953 r. I trwały do 1965 r. Kościół klasztorny stał się kościołem parafialnym i miejscem pielgrzymek.
Benedyktyni z opactwa Ettal założyli klasztor28 sierpnia 1993, święto św. Augustyna, przeorat w Wechselburgu. Sześciu mnichów (w 2012 r.) Prowadzi ośrodek młodzieżowy i rodzinny oraz bierze udział w pielgrzymce i posłudze parafialnej. W 2010 roku klasztor został powiększony.
W związku ze znanymi w 2010 roku przypadkami wykorzystywania seksualnego nieletnich w Kościele katolickim, a także dotyczących opactwa macierzystego w Ettal, zawieszono w służbie trzech mnichów z Wechselburga. Ojciec Georg, który przyznał się do wykorzystywania seksualnego w 2015 roku i został wydalony z Zakonu, zostaje oskarżony. W 2016 roku został skazany na siedem lat więzienia przez Sąd Okręgowy w Monachium II .
W dniu inauguracji bazyliki Wechselburg im 14 września 2012klasztor zostaje wzniesiony podczas uroczystej mszy biskupa emerytowanego Joachima Reinelta do stopnia przeoratu zależnego od opactwa w Ettal. Maurus Kraß, były przeor i nauczyciel Ettal, zostaje mianowany pierwszym przeorem klasztoru, a tym samym przedstawicielem opata Ettal.
Plik 16 września 2018 rkościół klasztorny został podniesiony przez papieża Franciszka do rangi bazyliki mniejszej .
Kościół klasztorny jest późnoromańską bazyliką i jest jednym z najlepiej zachowanych kościołów romańskich na wschód od Soławy. To jest budowany w 1160, jest poświęcony w części w 1168 i została zakończona w ostatniej ćwierci XII -tego wieku. Lektorium jest położony około 1230 roku Sklepienie nawy został podniesiony w pierwszej ćwierci XIV th wieku; na sklepieniu nawy znajduje się data 1476 r.
Kościół jest bazyliką na planie krzyża o długości 54 metrów z główną absydą i północną absydą mniejszą. Absyda południowego ramienia transeptu została wyburzona i wskazana wewnątrz jako nisza. Od zachodu stoi imponująca wieża zbudowana z nieoszlifowanej cegły, reprezentująca typ zachodniego masywu Dolnej Saksonii. Dziś jest to tylko tak wysokie, jak nawy i pokryta spadzistym dachem, pierwotnie zawierał te szczyty ośmiokątny podobna do kościoła Neuwerk w Goslar , które prawdopodobnie zostały zniszczone w XV -go wieku.
Bogato zdobiony podwójny portal w nawie północnej z dwutraktowym kruchtem. Na łukach widać płaskorzeźby przedstawiające bitwę bazyliszka z lwem i po prawej stronie Baranka Bożego. Stolice przedstawiają motywy Dolnej Saksonii, Górnego Renu i wpływów francuskich.
W wyważonym wnętrzu widać filary pięciu łuków kolumn krawędzi nawy i profil gzymsu. Pierwotnie pod chórem znajdowała się krypta halowa z trzema nawami, która zniknęła w 1683 roku; dziś chór jest prawie na parterze z nawą. Budynek zachodni otwiera się dużym łukiem statku. W sklepienie wstawiono galerię zachodnią, wspartą na podwójnym łuku. Kolorystyka z białymi powierzchniami tynkowymi i białymi kamiennymi elementami z fugi pomalowanymi na czerwono odpowiada oryginalnym warunkom, ale najprawdopodobniej jest to pochodzenie malowideł ściennych.
Najcenniejszym zabytkiem z punktu widzenia historii sztuki jest lektorium z triumfalną grupą krzyży, odbudowane w swoim pierwotnym miejscu z fragmentów w dużej mierze zachowanych w 1971 i 1972 roku, po rozerwaniu w 1863 roku i użytkowaniu częściowo jako ambona, a częściowo jako ambona. ołtarz. Elementy z 1971 roku są wykonane z barwionej limonki.
Ikonografia odnosi się do ofiarnej śmierci Chrystusa i ofiary Mszy na krzyżującym się ołtarzu, po lewej i prawej stronie, przedstawionym na płaskorzeźbie Abrahama i Melchizedeka . W spandrelach powyżej łuku liścia Kain i Abel przedstawiają swoje ofiary. Na froncie ambony znajduje się zmartwychwstały Chrystus z ewangelicznymi symbolami. Na ambonie dramatycznie opisano ofiarę Izaaka i wywyższenie mosiężnego węża przez Mojżesza. W ślepych arkadach są przedstawienia Daniela, Dawida i Salomona oraz proroka (prawdopodobnie Ezechiela).
Grupa ukrzyżowania przedstawia Maryję i Jana pod Chrystusem ukrzyżowanym, niesionym i czczonym przez dwóch zbliżających się aniołów. Na szczycie krzyża Bóg Ojciec jest przedstawiony jako gołębica Ducha Świętego, pod krzyżem jest przebudzony Adam. Maria i Jan stoją na czele królów, które prawdopodobnie symbolizują pogaństwo i przezwyciężenie judaizmu. Stylistycznie grupa ukrzyżowania jest związany z grupami Crusaders niemal równocześnie w katedrze w Freiberg oraz w katedrze w Halberstadt z pierwszej tercji XIII -go wieku. Monumentalność i quasi-sceniczne odniesienie postaci przypomina współczesne dzieła francuskie, bez żadnego bezpośredniego wpływu, jaki można udowodnić.
Grób pary dawców Dedo III z Łużyc (zm. 1190) i jego żony Mechthild (zm. 1189) jest tylko nieco młodszy od rzeźb lektorium i pochodzi z tej samej tradycji. Grób nawiązuje stylistycznie do grobowca Wiprechta de Groitzscha w kościele św. Wawrzyńca w Pegau . Obecna forma grobowca pochodzi z 1846 roku.
Również z okresu romańskiego zachowała się kropielnica i porfirowe świątynie, ale pochodzą one z kościoła Jerisau .
W 1979 r. W absydzie głównej wzniesiono późnogotycki rzeźbiony ołtarz autorstwa Zaascha , pochodzący z około 1510 r. W predelli przedstawia pół-sylwetki kobiece, w prezbiterium Madonnę z Maurycym, dwoma biskupami i Laurentem , a także na skrzydłach sylwetki apostołów w dwóch rzędach. W pierwszym skrzydle namalowane są przedstawienia Męki Pańskiej, w drugim - historia Bożego Narodzenia.
Części rzeźbionego ołtarza z około 1510 roku są zainstalowane w północnej absydzie. Ten ołtarz przedstawia w sanktuarium nieokreślonego świętego oraz świętych Błażeja i Marcina, a także w skrzydłach Anny i Marii Magdaleny.
W absydzie południowej znajduje się neoromańskie przedstawienie pozdrowienia Anioła z cudownym obrazem Maryi Nieustającej Pomocy. W południowym ramieniu transeptu znajduje się spoczywający Chrystus z 1500 r. Organy Jehmlicha z 1980 r., Składające się z 12 rejestrów, zostały ułożone przez Winfrieda Schrammka zgodnie z zasadami średniowiecznego budownictwa organowego.