Półwysep Ducos
| Półwysep Ducos | |||
 Widok na półwysep Ducos | |||
| Lokalizacja | |||
|---|---|---|---|
| Kraj |
 Nowa Kaledonia , Francja
|
||
| Województwo | Prowincja Południowa | ||
| Informacje kontaktowe | 22 ° 14 ′ 00 ″ na południe, 166 ° 25 ′ 00 ″ na wschód | ||
| Morze | Rafa koralowa | ||
Geolokalizacja na mapie: Nowa Kaledonia
| |||
Półwysep Ducos to półwysep i jednym z obszarów miejskich w Noumea w Nowej Kaledonii , znany jako jeden z najlepszych miejsc na deportowany francuskiej XIX th wieku.
Nosi imię Ministra Marynarki Wojennej i Kolonii Théodore Ducos .
Historia
Półwysep został nazwany przez Louis-Marie-François Tardy de Montravel w 1854 roku. Izolowany, połączony tylko paskiem piasku na powierzchni wody z Grande Terre , konieczne było ominięcie rozległego bagiennego obszaru i pokrycie ponad 13 kilometrów od centrum Numei, aby się tam dostać.
Sytuacja ta spowodowała, że w 1872 r. Rząd Wersalu wybrał go na miejsce deportacji. Było to w tym czasie miejsce kwarantanny dla bydła i rezerwat rybacki przydatny do wyżywienia miasta. Tajna Rada obawiała się wówczas, że sąsiedztwo zakładu karnego Île Nou może być niebezpieczne dla ludności.
Plik 28 września 1872, Danaé wyładowuje pierwszy kontyngent deportowanych, którzy są zgromadzeni w obozie Numbo. Następnie zakładane są dwa inne obozy. Pierwsza znajduje się w Tindu, a druga, zarezerwowana dla deportowanych kobiet, w tym Louise Michel , a także żon i dzieci deportowanych, nosi w ten sposób nazwę Baie des Dames (dawny Richard Cove).
W końcu więzienie zajmuje cały półwysep połączony z lądem drewnianą kładką. Od 1873 roku do amnestii dającej wolność wygnańcom (Październik 1880) szpital deportacyjny leczy deportowanych, a następnie trędowatych.
Kiedy wylądował tam Gustave KanappeLuty 1879, zauważa, że mieszka tam 550 skazanych z gminy . Wyznaczony drogą, której nie mogą przekraczać, w jego centrum znajduje się szpital i sklep spożywczy. Każdy ze skazańców był w stanie zbudować chatę z błota i słomy oraz ma mały ogródek.
Bibliografia
- Louis-José Barbançon, L' Archipel des convats: Histoire du prison de Nouvelle-Calédonie , 2003, s. 374
- Michel Pierre, Czas skazańców, 1748-1953 , Tallandier, 2017.
Uwagi i odniesienia
- Jean-Pierre Doumenge, Éliane Métais, Alain Saussol, Nowa Kaledonia: okupacja przestrzeni i osadnictwo , 1986, s. 323
- Joël Dauphiné, Deportacja Louise Michel: prawda i legendy , 2006, s. 27
- Pierre-Just Navarre, Badania medyczne półwyspu Ducos , 1879
- C Courtis, po 1878: upominki Kanappe dowódca , korporacyjna Publikacje do badań historycznych New Caledonia n O 35, Numea, 1984 , str. 26