Inteligentnego pyłu ( „ SmartDust ” w języku angielskim ) jest sieć bezprzewodowa maleńkich systemów mikro elektromechaniczne (MEMS) czujników, roboty lub urządzeń do mierzenia na przykład światło , do temperatury lub wibracje .
Takie systemy można teoretycznie połączyć z serwerem lub z systemami analitycznymi za pośrednictwem bezprzewodowej sieci komputerowej.
Ten inteligentny pył może być rozproszony w danym środowisku (powietrze, woda ...) w celu wykonania pewnych prostych zadań i przesłania informacji (drogą radiową).
Koncepcja „Smart Dust” od dawna jest science fiction (dzięki takim autorom jak Stanisław Lem , Neal Stephenson i Vernor Vinge ). Pochodziłby (pod tą nazwą) z 1992 roku; wyłoniłoby się wtedy z warsztatów przeprowadzonych w RAND oraz z serii badań przeprowadzonych przez ISAT DARPA w połowie lat 1990-tych w związku z możliwymi zastosowaniami wojskowymi;
Praca i badacze z UCLA i University of Michigan wywarli na niego duży wpływ. Pierwsza publiczna prezentacja koncepcji pod tą nazwą miała miejsce podobno w 1996 roku w Anaheim na spotkaniu American Vacuum Society .
Propozycję badań na ten temat złożyło w 1997 r. Do DARPA trzech badaczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego (Berkeley): Kristofer SJ Pister, Joe Kahn i Bernhard Boser. Propozycja budowy bezprzewodowych sieci czujników o objętości jednego milimetra sześciennego została wybrana do finansowania w 1998 roku. Autorom projektu udało się stworzyć mikrorobota słonecznego 16mm 3 i mniejsze czujniki. Niż ziarenko ryżu, a projekt TinyOS rozpoczął się w Berkeley.
Kwestia komunikacji została następnie poprawiona przez Brett Warneke i in. (2001), a różni badacze koncentrują swoje wysiłki na jeszcze mniejszych robotach (rzędu mikrometra).
„Ultraszybki Syste” komponent z University of Glasgow nanoelektroniki Research Center jest członkiem założycielem dużego międzynarodowego konsorcjum, które pracuje nad rozwojem koncepcji podobnej do związanego z nim „Inteligentne widowisko” , do przestrzeni kosmicznej
Zaproponowano kilka metod samodzielnego montażu, aw 2015 r. Kilka systemów mikroczujników jest już dostępnych na rynku.
Inteligentny pył wszedł w 2013 r. Do cyklu szumów firmy Gartner na temat nowych technologii jako najbardziej spekulacyjna technologia.
Bez przekaźnika lub anteny o znacznie większej wielkości (takiej, jaką można znaleźć w małych inteligentnych i komunikujących się urządzeniach) pył ten nie komunikuje się zbytnio. Wymaga „milimetrowego urządzenia wykorzystującego częstotliwość radiową” .
Może być również podatny na warunki środowiskowe (wiatr, ścieranie, deszcz, spływ, słoneczne promienie ultrafioletowe itp.), A także na niezdolność elektromagnetyczną i zniszczenie przez ekspozycję na mikrofale.