Pour une interwencja komunistyczna to komunistyczna grupa związana z komunizmem radnym i istniejąca od 1973 do 1982 roku .
Jej stanowisko jest generalnie stanowisko niemieckiej lewicy komunistycznej ( Komunistycznej Partii Robotniczej Niemiec ), a jej analiza społeczeństwa kapitalistycznego jest powiązana z analizą Róży Luksemburg . Jego przywiązanie do analiz Róży Luksemburg skłoniło go do zaangażowania się w Wydania Spartakusa redagowane przez René Lefeuvre'a .
Grupę tę charakteryzuje niezachwiane odrzucenie socjaldemokracji i leninizmu . Grupa ta postuluje spójną i zorganizowaną akcję na podstawie stanowisk określonych w platformie politycznej. W przeciwieństwie do innych skrajnie lewicowych grup, które odrzucają aktywizm, przedstawia koncepcję zaangażowania bojowego. Pojęcie „organizacji rewolucjonistów” jest jednym z najbardziej ewoluujących punktów w PIC, prowadzącym do kolejnych kwestionowań jej początkowych pozycji. Obraz tych pozycji daje książka wydana następnie przez byłych bojowników PIC pod pseudonimem Collectif Junius, zatytułowana „Poza partią” ( Cahier Spartakus , 116B). Krytyka grupy dotycząca koncepcji partyjnej będzie więc stopniowo odnosiła się nie tylko do leninizmu , ale także do pewnych stanowisk Marksa :
„Krytyka koncepcji Partii, w tym przez radnych i przez różne warianty modernistów (sytuacjonistów, stowarzyszeniowców, autonomicznych wszelkich pasów…), unika jednoznacznego ulokowania w tezach źródeł błędnego charakteru tego pojęcia. samego Marksa. Co gorsza, sądzi, że może przeciwstawić w niej teorię partii proletariackiej wszystkim tym, którzy, począwszy od socjaldemokracji i leninizmu, przyswoili sobie partię do reprezentacji proletariatu, do wcielenia świadomości klasowej, do gwarancji jego urzeczywistnienie komunizmu rozumianego jako Program Historyczny, a więc po zdobyciu władzy politycznej , do państwa przejściowego odpowiedzialnego za zapewnienie warunków do tego urzeczywistnienia (Dyktatura Partii)! "Kiedy powstała w 1973 roku, grupa nie twierdziła, że jest powiązana z poszczególnymi grupami sprzed 1968 roku . Co więcej, tworzą ją tylko młodzi aktywiści. Następnie, poprzez wymianę informacji między PIC i Henrym Chazé oraz informacje dostarczone przez tego ostatniego, grupa skupi się bardziej szczegółowo na organizacjach, którymi kierowała, takich jak Związek Komunistyczny .
Trzon, który utworzył PIC, powstał pod koniec 1973 r. z działaczy, którzy w różnych okresach bywali lub brali udział w grupie Rewolucji Międzynarodowej. Zerwanie z nią nastąpiło w różnych warunkach, w zależności od jednostek, ale w których ważną rolę odegrał głęboko leninowski charakter grupy – o wiele bardziej odczuwalny od wewnątrz niż z zewnątrz. Poszukując tytułu publikacji, jeden z tych działaczy zaproponował przyjęcie tytułu La Jeune Taupe, a ściślej Jeune Taupe, używanego wcześniej jako tytuł próby historii ultralewicy we Francji publikowanej w biuletynie Pour le Międzynarodowe rady robotnicze Power . Pierwszy numer Jeune Taupe ukazał się w lutym 1974 roku . Zawiera pierwszą wersję platformy ugrupowania (która będzie regularnie poprawiana), a także artykuły dotyczące rosyjskiego imperializmu w Ameryce Południowej, analizę reakcji na prawdopodobny wyrok śmierci Puig Anticha i in., rewolucję barcelońskiego ugrupowania MIL ( Movimiento Ibérico de Liberación ), artykuł o końcu ruchu społecznego w Lip , analiza kryzysu kapitalistycznego, a także recenzja filmu Marco Ferreriego Touche pas à la femme blanche .
Analiza reakcji wokół Movimiente Iberico de Liberacion (MIL) jest okazją do wyróżnienia się na tle innych ugrupowań ultralewicowych, w szczególności grupy „Rewolucji Międzynarodowej” określanej jako „sekta elitarna” i „ruch komunistyczny”. "utworzenie dużego i otwartego komitetu do zasięgania opinii z wazą serwisową Vidal-Naquet , aż do połączenia z komitetem wsparcia organizowanym przez ORA". W tej samej kwestii PIC wydał swoją pierwszą ulotkę, w której reprodukowała i wspierała stanowiska polityczne MIL.
Wkrótce po ukonstytuowaniu się, grupa nawiązała kontakt z Grandizo Munisem i jego grupą FOR Ten kontakt okazał się rozczarowujący, Munis nie chciał dyskutować o swoich stanowiskach, ale po prostu znaleźć francuskojęzyczną sztafetę dla swoich własnych tez. Wreszcie trzej „młodzi ludzie” z FOR (pozostali „starzy”, ocaleni z hiszpańskiej wojny domowej) dołączają do PIC. Robią to zarówno ze względu na postawę Munisa, jak i ze względu na ich zgodność ze stanowiskami zajmowanymi przez PIC w sprawie MIL i Puig Antich. W tym momencie powstaje początkowe jądro grupy.
22 czerwca74, PIC jest inicjatorem spotkania w Paryżu, które gromadzi grupy i osoby z Paryża, Dijon, Tours, Roubaix i Beauvais. Spotkanie to ma na celu zainicjowanie debaty między uczestnikami, którzy, z rzadkimi wyjątkami, nie mieli żadnego wcześniejszego kontaktu i nie znali swoich stanowisk. Aktywiści z Beauvais proponują udział w biuletynie dyskusyjnym Rupture, który zostanie opublikowany przez Libertarian Communist Organization i scissionnists z Rewolucyjnej Organizacji Anarchistycznej (ORA). Pozostali uczestnicy uznali ten udział za przedwczesny, zdecydowano się jednak kontynuować dyskusję poprzez spotkania i dyskusje korespondencyjne.
Po ruchach strajkowych, które nastąpiły po przejęciu władzy przez „postępową” frakcję armii w Portugalii, PIC transmituje 4 października„Okólnik-Apel do wszystkich grup, organizacji, elementów nurtu komunistycznego”. Wzywa do powołania „komitetu komunistycznego”, którego tryby działania i organizacji pozostają do określenia, z myślą o kampanii rewolucyjnej obejmującej ulotki, plakaty, spotkania publiczne... W następstwie tego wezwania odbywa się spotkanie19 październikaw Paryżu, skupiając niewielką liczbę uczestników: przedstawicieli grupy Revolution International, ex-ORA z Vitry, Beauvais oraz osoby pochodzenia hiszpańskiego i portugalskiego. Révolution Internationale odrzuca propozycje PIC, a aktywiści z Vitry i Beauvais nie chcą się w nie angażować z różnych powodów. Wreszcie PIC zostaje sam na sam z kilkoma osobami i sam rozpoczyna rewolucyjną kampanię, którą promowała na temat: Wczoraj Chile, dziś Portugalia, jutro cała Europa, lewicowa mapa kapitału, by mistyfikować klasę robotnik . Odpowiada to ustanowieniu praktyki, która będzie stała podczas istnienia grupy. Młoda Taupe n o 7 (październik 75) definiuje rewolucyjnej kampanii jak „o konkretnym przypadku, na dużą skalę, systematyczny i na czas informacji zazwyczaj wykonane w klasie robotniczej przez ulotek, sprzedaż magazynu lub gazety ...” .
26-27 czerwca 1976Odbyło się spotkanie skupiające członków organizacji oraz niektóre elementy z Paryża i prowincji zbliżone do ich stanowisk politycznych. PIC negatywnie ocenia poszukiwane od roku kontakty międzynarodowe (poza kilkoma interesującymi kontaktami w Portugalii i we Włoszech). Potwierdza również swoją perspektywę pomocy w uwolnieniu komunistycznych jąder robotniczych. Pod koniec tego samego roku PIC rozpoczął kampanię na temat „Walka z bezrobociem czy z kapitałem? », Który rozpoczyna się wraz z publikacją tekstu długo teoretycznej JT N o 12 (76 listopada). Na tylnej okładce tego samego numeru zamieszczono fragmenty tekstów napisanych przez grupę pracowników Société Générale, początkowo ukonstytuowaną pod nazwą Autonomie Ouvrière jako ułamek sekcji CFDT SG. Po opuszczeniu CFDT grupa ta utworzyła się jako „grupa robotnicza na rzecz zniesienia pracy najemnej”. Dla PIC to pojawienie się potwierdza zdolność samoorganizacji pracowników rewolucyjnych i potrzebę ich regularnej interwencji w miejscu pracy (patrz Autonomia pracowników ).
W kolejnych numerach Jeune Taupe opublikuje teksty:
Ponadto PIC będzie musiał szczegółowo określić swoje własne stanowiska i perspektywy w odniesieniu do tego pytania w tekście Focus on worker autonomi opublikowanym w JT 17 (październik/listopad 77). W tym tekście wyróżnia się na tle innych ultralewicowych ugrupowań, zarówno partyjnych budujących , jak i autonomicznych .
Dystans, jaki PIC zdystansuje od autonomii , zmaterializuje się także w innym obszarze: terroryzmu. Podczas gdy autonomia będzie często zadowolona (jeśli nie bardziej) z grupami takimi jak gang Baadera (RAF), PIC potępi ich działania w artykule wstępnym JT 18: Terror państwowy – Terroryzm RAF: pojedynek kapitalistyczny . Ten tekst kończy się: „W obecnej sytuacji fetyszyzm przemocy w stosunku do terroryzmu RAF służy jedynie ukryciu tego, co w rzeczywistości jest walką między dwoma wyrazami Kapitału – nierówna walka to prawda, ale właściwe jest potępienie bohaterów” .
Poza skrajnie lewicową właściwą PIC w zasadzie nie odrzuca kontaktów i konfrontacji z grupami ruchu anarchistycznego. W październiku 1979 r. wziął udział na zaproszenie paryskiego ugrupowania Libertariańskiej Organizacji Komunistycznej (OCL) w spotkaniu dyskusyjnym z chińskimi aktywistami magazynu Minus 5 , a następnie spotkaniami mającymi na celu akcję solidarności wobec działaczy więzionych w Chinach. z okazji wizyty Hua Guofenga we Francji . W obliczu sabotażu tych spotkań przez Federację Anarchistyczną (FA) i UTCL oraz nieobecność zaproszonych grup ultralewicowych, ulotka jest redagowana i dystrybuowana wspólnie przez OCL, PIC i libertariańskich komunistów chińskich rezydujących we Francji : Od Mao do Hua Guofeng: 30 lat kapitalistycznego wyzysku we Francji. Kilka miesięcy później PIC weźmie również udział we wspólnej ulotce, w której spotyka się kilka grup ultralewicowych, a także grupa z OCL i grupa z FA (Nanterre).
Tak samo jest na poziomie międzynarodowym z debatą PIC (w 1980 r.) z grupą/przeglądem TORIGMA (grupa anarchistów mieszkających w Manchesterze z kontaktami w Leeds).
W 1979 r. z PIC skontaktował się, podobnie jak inne ultralewicowe grupy, Pierre Guillaume, który właśnie wskrzesił La Vieille Taupe w formie wydawnictwa. W n ° 27 JT, podkreśla on znaczenie ponownego wydania książki VT Rassinier kłamstw Ulissesa , krytykując brak krytyczny słabości książki (z tendencją do wyciągnięcia ogólniki z badania błędów Detale ...). Powrócił do tego tematu w JT n ° 29, popierając stanowisko zajęte Guerre Sociale biorąc „pewien dystans w stosunku do metody historycznej krytyki z Rassinier vis-à-vis, że od Robert Faurisson ” za "podkreślają ideologiczne funkcjonowanie kapitalisty system "" .
W październiku 1980 r PIC uczestniczył w przygotowywaniu i dystrybucji thionnist i dlatego negationist oddechowych Nasze królestwo jest więzieniem . Temat ten nie stanie się jednak centralny dla PIC, o czym świadczy fakt, że tematy interwencji grupy (o czym świadczą chociażby opracowane przez nią ulotki) nie różnią się w porównaniu z poprzednim okresem. Jednak przypadkowe podobieństwo akronimów (między Jeune i Vieille Taupe) pozwoli następnie na serię połączeń mniej lub bardziej dobrej wiary (zorganizowanych według PIC w szczególności przez lewicowe grupy leninowskie, które od dawna miały PIC na celowniku ) . W rzeczywistości sprawa, która zajmie głównie PIC w latach 1980-81, będzie jej wewnętrznym kryzysem.
Na początku lat 80. PIC doświadczył wewnętrznego kryzysu, który doprowadził do jego zniknięcia. Grupa spotyka się 4 i5 października 1980aby to omówić (por JT N O 35). W grupie pojawiają się wtedy dwa trendy:
Podczas ogólnopolskiego spotkania grupy, 16 i 16 17 maja 1981, różnice się potwierdzają, a tendencja „proaktywna” poddaje swoje stanowiska i propozycje pod głosowanie. Ponieważ okazało się, że są oni w mniejszości, czterech członków opuściło grupę (utworzyła grupę Ochotników Komunistycznych, której organem była Rewolucja Społeczna). Liczbowo te odejścia są równoważone przez nowe członkostwo (zwłaszcza grupa Nanterre Federacji Anarchistycznej, która wtedy obejmowała dwie osoby). Program CIP oraz w publikacji Young Mole będzie nadal bez zmian do przedziału n o 88. W tym momencie wydaje się, że między członkami PIC przed podziałem i te z FA, nie było prawdziwe porozumienie, ani pragnąć, aby kontynuować razem. Biorąc pod uwagę, że fakt rozpoczęcia tego ostatniego etapu PIC / Jeune Maupe wynikał ze wspólnej decyzji, jednogłośnie zdecydowano, że grupa i publikacja faktycznie znikną. Każdy ze swojej strony robił to, co chciał… bez roszczenia do dziedzictwa: były FA przez biuletyn Classe Guerre de Classe i były większość PIC z grupą / publikacją Social Insecurity .
W czasie swojego istnienia grupa będzie starała się aktywizować relacje i debatę między grupami z różnych krajów, jeżdżąc na spotkanie z tymi grupami, publikując teksty niektórych z nich, czy też organizując - nie bez trudności - spotkania we Francji. Możemy przytoczyć :
Ogólnie rzecz biorąc, organizowanie spotkań międzynarodowych będzie trudne, m.in. z przyczyn materialnych. Tak więc na spotkaniu zorganizowanym w Bordeaux w dniu 17/18 marca 1979tylko PIC i Colectivo per la Autonomia Obrera będą obecne (pozostałe grupy będą zadowolone z pisemnych wypowiedzi). Jednak wznowienie działalności międzynarodowej wydawało się objawiać na początku lat 80., po dwudniowej dyskusji w Paryżu na temat26 października 1980, gdzie oprócz ośmiu grup francuskich i elementów niezorganizowanych są członkowie Kronstadt Kids / Authority (GB) i Subversief (Holandia). Te dni decydują o zorganizowaniu w Londynie międzynarodowej konferencji na podstawie autonomii proletariackiej.
Wsparcie PIC dla Éditions Spartacus i jego wydawcy René Lefeuvre przybierze kilka form:
Przykłady wkładów w numer 1 (dec. 76): Dyktatura proletariatu: przedłużenie walk rewolucyjnych ; Rewolucyjne frakcje w 1 st International: Historia i aktualność problemu .