Łotewski Narodowy Ruch Niepodległości ( łotewski : Latvijas Nacionālās Neatkarības Kustība , w skrócie LNNK ) jest łotewska partia polityczna , z narodowo-konserwatywny tendencją , która istniała w latach 1988 i 1997.
LNNK powstało w 1988 roku jako ruch wspierający niepodległość Łotwy . Jej pierwszym prezesem jest Eduards Berklavs (en) . W czerwcu 1994 roku została przekształcona w partię polityczną i przyjęła nazwę Łotewska Narodowa Partia Konserwatywna ( łotewski : Latvijas Nacionali Konservativa partija ), ale zachowała swój akronim. W 1993 roku LNNK uzyskało 13,4% głosów i 15 deputowanych. Wygrał wybory samorządowe w Rydze w następnym roku. W wyborach parlamentarnych 1995 sprzymierzył się z Partią Zielonych Łotwy ; ich wspólna lista uzyskuje 6,3% głosów i 8 z 100 mandatów w Seima . Mimo słabego wyniku partia uczestniczy we władzach Andrisa Šķēle . W 1997 r. LNNK połączyła się z inną bardziej radykalną partią nacjonalistyczną, O Ojczyznę i Wolność ( łot . Tēvzemei un Brīvībai ), tworząc TB/LNNK ; prowadzi to do odejścia niektórych członków skrzydła umiarkowanego, bliższego liberalnej partii Łotewski Droga .
Założona w obronie niepodległości Łotwy, LNNK zajmuje nacjonalistyczne i antyrosyjskie stanowisko. Partia popiera ścisłą politykę narodowościową, mającą na celu uniemożliwienie etnicznym Rosjanom cieszenia się łotewską narodowością i zarezerwowanie jej dla Łotyszy . Pod względem ekonomicznym partia wspiera gospodarkę rynkową ; opowiada się za zbliżeniem z Unią Europejską oraz współpracą regionalną z krajami bałtyckimi i nordyckimi .