Zapraszamy do wyrazić swoją opinię na tej stronie dyskusji , w uzasadniony sposób, w szczególności poprzez wspieranie Cię z kryteriami kwalifikowalności lub prezentacji zewnętrznych źródeł i poważne .
Nie usuwaj tego ostrzeżenia, dopóki dyskusja nie zostanie zamknięta.
Po dodaniu szablonu {{Deletion}} do strony wykonaj czynności opisane w Wikipedii: Strony do usunięcia :
1. | Utwórz stronę propozycji usunięcia . | Najpierw zapisz stronę, aby ją zainicjować, a następnie wskaż swoją motywację. |
---|---|---|
2. | Ważne : dodaj wpis w sekcji PàS dnia . | Użyj tego tekstu: * {{L | Pot-au-Feu (śpiewająca społeczność)}} |
3. | Pamiętaj, aby w miarę możliwości powiadomić głównych współtwórców strony i powiązanych projektów . | Użyj tego tekstu: {{subst: Strona usuwania ostrzeżenia | Pot-au-Feu (śpiewająca społeczność)}} |
Le Pot-au-Feu to paryskie towarzystwo śpiewacze .
Został założony w 1872 roku przez członka czwartego stowarzyszenia piwnicznego : Hippolyte Poullain.
Według gazety La Presse istniała do 1922 roku .
ten 1 st maja 1878, o którym mowa w pierwszym numerze La Chanson. Miesięczny. Archiwum piosenek. Echo towarzystw lirycznych :
„ La Chanson będzie publikować raporty z comiesięcznych bankietów Caveau, Lice Chansonnière , Pot-au-Feu i różnych stowarzyszeń lirycznych. "
Śpiewające towarzystwo opisuje Charles Vincent w swojej pracy Chansons, Mois et Toasts , opublikowanej w 1881 roku:
„[…] Le Pot-au-Feu, małe spotkanie założone przez jednego z członków Piwnicy, Hippolyte Poullaina. Autor szczerych i zawsze wesołych piosenek, wydał w Dentu bajki, komedie i jeszcze dwa lata temu tomik mikstur pod tytułem: wszystkiego po trochu . To spotkanie, którego główni członkowie należeli do różnych kolacji artystycznych i lirycznych w Paryżu, miały stałych bywalców: Hachina , Henri Nadota, autora wielu popularnych piosenek, Vergeron, Fénée , Duplan, Lagogée, Mouton-Dufraisse, Piesse, Jullien, dwóch Lionnetów, Ruel, prezes dwóch lub trzech stowarzyszeń lirycznych, Chebroux itd. ; Berthelier i Plet czasami dawali się tam usłyszeć. Radosna nuta była tą, która była najbardziej pożądana w domu.
[…]
Niestety! Poullain odebrano swoim przyjaciołom, a Pot-au-Feu porzucili Bonnay i Dentend, dwaj założyciele, nie chansonniers, którzy – jak mówili radośnie – tworzyli publiczność. "
„Jutro w literackim kabarecie Caméléon, 146, boulevard du Montparnasse , pod kierunkiem mistrza-gueux Rapellina, założyciela, odrodzenia Pot-au-Feu Goguette, dawnych miłośników muzyki żebraków, które odniosły tak wielki sukces w Véfour .
Pan Paul Berthet opowie o pracy Gastona Couté . Żebrak Rapellin opowie także o historii żebraków.
Żebrak Joé Bridge zamknie konferencję na temat żebraków. - Prasa . "