Polityka w Estonii
Od czasu odzyskania niepodległości Estonia jest demokracją parlamentarną, której życie polityczne przypomina życie systemu parlamentarnego, w którym większość z 51 deputowanych (na 101 w Riigikogu ) jest czasami trudna do zdobycia.
Wykonawczy
Prezydent
Prezydent Republiki Estonii jest wybierany przez Parlament na okres pięciu lat. Jeśli po trzech turach głosowania nikt nie uzyska większości dwóch trzecich głosów, zbiera się zgromadzenie wyborcze złożone z parlamentu i samorządowców. Wybiera prezydenta, wybierając spośród dwóch kandydatów, którzy mieli najwięcej głosów w parlamencie.
Obecnym prezydentem jest Kersti Kaljulaid , piastuje urząd od10 października 2016.
Rząd
Konstytucja określa obszary zastrzeżone dla rządu:
- Realizuje politykę krajową i zagraniczną
- Kieruje i koordynuje działalność służb rządowych;
- Organizuje wykonywanie ustaw, dekretów Riigikogu i aktów Prezydenta Republiki;
- przedstawia projekty ustaw do Riigikogu i traktatów międzynarodowych w celu ich ratyfikacji lub wypowiedzenia;
- Projekt ustawy budżetowej
- Organizuje wykonanie budżetu i przedstawia sprawozdanie z wykonania budżetu;
- Organizuje stosunki z zagranicą.
Jak mianuje się rząd: Prezydent mianuje premiera, który następnie tworzy swój rząd. Jeżeli kandydat zgłoszony przez Prezydenta nie uzyska większości głosów oddanych przez Riigikogu lub nie jest w stanie utworzyć rządu (Konstytucja dopuszcza dwie nominacje Prezydenta), prawo do przedstawienia kandydata na urząd Prezesa Rady Ministrów cofa się potem w Riigikogu.
Premier mianuje ministrów, których następnie mianuje prezydent przed złożeniem przysięgi przed Riigikogu. Urząd ministra jest nie do pogodzenia z funkcją zastępcy. Minister może być bez przynależności politycznej. Jednak wybór premiera, utworzenie rządu i powodzenie programu legislacyjnego zależy od parlamentu.
Rząd składa rezygnację w przypadku: dymisji lub śmierci premiera, wotum nieufności Riigikogu wobec rządu lub premiera, posiedzenia nowej kadencji Riigikogu.
Pierwsze wybory parlamentarne od czasu odzyskania niepodległości po sowieckim reżimie odbyły się we wrześniu 1992 roku .
Ustawodawczy
Estończycy wybierają 101 członków swojego parlamentu ( Rigikogu ) co 4 lata, stosując proporcjonalny system reprezentacji. W wyborach parlamentarnych mogą brać udział tylko obywatele Estonii, którzy ukończyli 18 lat. Partia polityczna musi uzyskać 5% głosów, aby być reprezentowaną w parlamencie. Prezydent prosi partię, która uzyskała najwięcej głosów o utworzenie nowego rządu.
Estonia ma sześć członków z Parlamentu Europejskiego , tym samym numerem jak Luksemburga , który jest znacznie mniej zaludnionych.
Przedstawiciele Estonii zostali po raz pierwszy wybrani w czerwcu 2004 roku :
- frekwencja wyborcza osiągnęła zaledwie 26,7%, jedną z najniższych w Unii Europejskiej ;
- partia Res Publica byłego premiera Juhana Partsa nie zdobyła mandatu (6,66%);
- został pokonany przez Partię Socjaldemokratyczną (SDE), która jeszcze niedawno nie odważyła się używać tej nazwy (ale nazywała siebie Umiarkowanymi) z obawy przed powiązaniem z komunistami. Ten ostatni zdobył trzy z sześciu (połowę) mandatów przyznanych Estonii, zdobywając nieco ponad jedną trzecią głosów (36,79%);
- trzy inne partie, Partia Centrum (17,53%), Partia Reform (12,22%) i Unia dla Ojczyzny (10,5%) uzyskały po jednym mandacie;
- mimo 8,05% centroprawicowa partia agrarna, Związek Ludowy , padła ofiarą ilorazu wyborczego i nie zdobyła mandatu.
- Wyniki w wyborach europejskich w 2004 r.
Mniejszości
Duża mniejszość, głównie rosyjskojęzyczna, mieszka w Estonii, gdzie stanowi od jednej piątej do jednej czwartej populacji. Nie jest reprezentowana ani w parlamencie, ani w rządzie.
Komitet Ministrów Rady Europy przyjął13 czerwca 2002 r. rezolucja dotycząca tych mniejszości i ich ochrony, której istotnym fragmentem jest:
- Rezolucja ResCMN (2002) 8 w sprawie wdrożenia przez Estonię Ramowej Konwencji o Ochronie Mniejszości Narodowych
Komitet Ministrów na podstawie art. 24-26 Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych [przyjmuje następującą uchwałę]:
- Estonia podjęła wysiłki w celu wdrożenia Konwencji Ramowej i poprawy dialogu międzykulturowego w Estonii. W szczególności zwracał coraz większą uwagę na integrację osób należących do mniejszości narodowych, m.in. poprzez Narodowy Program Integracji.
- ochrona mniejszości narodowych nie zawsze jest odpowiednio uwzględniana w procesie legislacyjnym i praktyce administracyjnej. Pomimo pewnych niedawnych ulepszeń w odnośnym ustawodawstwie, nadal występują niedociągnięcia w używaniu języków mniejszości, w tym w odniesieniu do prywatnych oznakowań wyświetlanych publicznie.
- niektóre inicjatywy podejmowane w celu ochrony mniejszości narodowych, takie jak ustawa o autonomii kulturowej mniejszości narodowych, zawierają elementy, które nie są szczególnie istotne dla obecnej sytuacji mniejszości w Estonii. Powinny zatem zostać zrewidowane lub zastąpione, aby były skuteczne w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych mniejszości.
- potrzebne są dalsze wysiłki na rzecz promowania procesu naturalizacji, mając na uwadze, że liczba bezpaństwowców pozostaje wysoka [co najmniej 10% populacji, która gwałtownie spadła od czasu integracji z Unią Europejską ].
Uwagi i referencje
Zobacz również
Bibliografia
- Pettai, Vello; Marcus Kreuzer, „Polityka partii w krajach bałtyckich: podstawy społeczne i kontekst instytucjonalny”, Polityka i społeczeństwa Europy Wschodniej, 13.1 (1999).
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
