Nachylenie wybrzeżu Ans było prace pozwalając pociągi pochodzące z doliny Mozy do Liège , aby wspiąć się na hesbignon płaskowyż dotrzeć do Brukseli (aktualna linia 36 ). Oczywiście „płaszczyzna nachylona” pozostaje w sensie geograficznym, o ile wyrażenie to można zastosować do odcinka Ans - Liège podstawy linii 36; ale odpowiednia konstrukcja inżynieryjna, która umożliwiała holowanie pociągów przybywających z Liège za pomocą kabla obsługiwanego przez stacjonarną maszynę, jest nieużywana od 1871 r. i zniszczona od 1879 r. W ten sposób uratowano spadek 110 m przy nachyleniu 30 ‰ , prawie dwukrotnie więcej niż normalna lokomotywa parowa mogłaby wytrzymać przy średnim obciążeniu.
Od pierwszych dni istnienia państwa belgijskiego w 1830 r. Głównym problemem była komunikacja w kraju i za granicą, w szczególności z Antwerpii do Renu , do którego nie można było już dotrzeć przez Holandię ze względu na trwający konflikt .
Wynalazek w Anglii kolejowej przez George'a Stephensona pomogłoby rozwiązać ten problem.
Plik 5 maja 1835otwarto do ruchu linię Belgijskich Kolei Państwowych Bruksela-Mechelen . Rok później dotarł do Antwerpii . W 1838 r. Kolej liniowa dotarła do Ans , ostatniej miejscowości Hesbignone przed spadkiem w kierunku doliny Mozy i Liège. W 1843 roku ukończono odcinek Liège - Kolonia , dzięki czemu linia ta stała się jedną z pierwszych kolei transeuropejskich.
Biorąc pod uwagę nachylenie wybrzeża Ans (był to ostatni czas trudności wyścigu kolarskiego Liège-Bastogne-Liège ), połączenie można było osiągnąć jedynie dzięki imponującej konstrukcji inżynieryjnej, pochylonej linii kolejowej, która służyłaby nowej stacji Liège. -Guillemins .
Inżynier Henri Maus był odpowiedzialny za badania techniczne urządzenia, a wykonawca Henri Borguet zajął się realizacją. Został wzniesiony w miejscu zwanym Haut-Pré (obecna dzielnica Burenville ).
Urządzenie składało się z następujących elementów:
Plik 1 st May 1.842, pierwszy pociąg został podniesiony z Liège do Ans .
Wcześniej trzeba było jechać omnibusem konnym. Obsługiwali je prywatni przedsiębiorcy w pewnej anarchii, a podróż pieszo nie była niczym niezwykłym.
W celu trakcji pociągów siła była przenoszona na pociągi wznoszące się specjalnym wagonem, zwanym „wagonem saneczkowym” lub „wagonem z wózkiem płozowym” , wyposażonym w zacisk, którego szczęki zaciskały się na kablu silnika.
Budynki zostały zburzone w 1879 roku , a lokomotywy stały się na tyle mocne, że od 1871 roku mogły się obejść bez tej maszyny . Strona internetowa Upper Pre była przystankiem dla wolnych pociągów do lat 80- tych XX wieku . Od tego czasu nawet nabrzeża zostały zrównane z ziemią, a jedynymi śladami, które pozostały po tym przystanku, są nazwa Place du Haut-Pré (w miejscu starego przystanku) i rue du Haut-Pré (która prowadzi tam).
Obecność tej silnej rampy na osi międzynarodowej stanowiła przeszkodę dla dobrego ruchu pociągów. Linie kolejowe 31, z Ans do Liers i 32, z Ans do Flémalle , oddane do użytku w 1864 i 1868 r. Przez Compagnie du chemin de fer Liégeois-Limbourgeois (znacjonalizowane w 1896 r.) Nie stanowiły dobrej alternatywy i obejmowały również strome rampy , zwłaszcza linia 32. Krótko po 1900 r. rząd zadekretował budowę linii z Angleur (Liège) do Fexhe-le-Haut-Clocher, o niskim nachyleniu dzięki kilku wiaduktom i tunelom. Przerwana wojną, a następnie kryzysem gospodarczym 1929 r., Budowa tej linii (obecna linia 36A ) zakończyła się w 1939 r. Skończyła się na przejęciu całego ruchu towarowego, pozostawiając jedynie pociągi pasażerskie do poruszania się po pochyleniach według starych planów.
Do momentu zelektryfikowania linii 36 do przepchnięcia konwoju na stację Ans potrzebna była druga lokomotywa (parowa, a następnie spalinowa ) . Lokomotywa ta, zwana „lżejszą” , nie była zaczepiana, więc mogła oddzielić się od konwoju bez zatrzymywania go przed powrotem na stację Liège . Metoda ta była kontynuowana do lat 70. XX wieku, kiedy pierwsze lokomotywy elektryczne nie wystarczały do holowania konwojów na tak stromym wzniesieniu.
Rue du Plan pochylnia jest także nazwa ulicy w Liège, która za nieco mniej niż liści kilometr od stacji Guillemins na trasie torów w kierunku starej pochyłej, a także, że od „a ulica w Ans , wzdłuż samej nachylonej płaszczyzny.
XIX wieku lokomotywy parowe zastąpiły system trakcji linowej. Jednak z wyjątkiem kilku bardzo krótkich pociągów lokalnych do pchania niezbędna była druga lokomotywa. W związku z tym państwo belgijskie, a następnie SNCB, będą wykorzystywać dedykowane lokomotywy:
Elektryfikacja linii 36 w 1955 r. Wypędziła parowozy i wprowadziła wiele samobieżnych samochodów, zdolnych do jazdy bez pomocy. Kilka lokomotyw serii 22 będzie specjalnie wyposażonych do pchania pociągów i wyposażonych w powiększone zderzaki, aby uniknąć ryzyka zachodzenia na siebie. Ich rola zakończyła się wkrótce po 2000 roku. Lokomotywy serii 62 , używane przez dwie, były również używane do pchania długich pociągów pasażerskich, w tym Bergland Express .