W pierwszej pomocy , o ciężko samolot z immobilizera głowy (PDIT) jest urządzeniem służącym do szybkiego ratunku , służąc jako pośrednik dla podnoszenia i unieruchomienie kręgosłupa. Jest to deska drewniana lub plastikowa z metalową ramą (zmywalna i niewidoczna dla promieni rentgenowskich ) lub ewentualnie aluminiowa , nieco większa niż ciało dorosłego człowieka. Mówimy również o desce grzbietowej ( długiej desce ortopedycznej), desce „Olivier” lub „Berbier-Kind”. Większość ma uchwyty ułatwiające obsługę.
Twardą powierzchnię można również wsunąć pod plecy osoby w zatrzymaniu krążenia , aby ułatwić manewry resuscytacji krążeniowo-oddechowej , na przykład na miękkim podłożu, lub aby elektrycznie odizolować poszkodowanego od ziemi przy użyciu defibrylatora półautomatycznego .
W Unii Europejskiej twarda płaszczyzna jest opisana w normie EN 1865 zGrudzień 1999 „Specyfikacje noszy i wyposażenia karetek do transportu pacjentów”.
Norma ta mówi o „sprzęcie do podnoszenia i unieruchamiania pacjenta z urazem kręgosłupa”. Deska powinna mieć od 1,83 do 1,98 m długości, od 40 do 50 cm szerokości, ważyć mniej niż 8 kg i wytrzymać obciążenie 150 kg . Powinien mieć co najmniej trzy uchwyty na każdym z dłuższych boków, a także dwa u głowy i dwa u stóp. Musi być prane, wodoodporny (woda, olej z oliwek), przezierny być odporne na płomień i są odporne na temperatury pomiędzy -30 i + 70 ° C . Musi być wyposażony w trzy szybko rozpinane paski mocujące.
Deska to lekki, mocny i zajmujący mało miejsca stelaż , który pozwala na zastosowanie jej w wąskich i pagórkowatych miejscach. Ponieważ jest cienki, wystarczy unieść poszkodowanego tylko kilka centymetrów, w przeciwieństwie do konwencjonalnych noszy, które ograniczają niebezpieczne ruchy podczas podnoszenia . Z drugiej strony, jeśli ofiara zostanie następnie umieszczona w materacu z immobilizerem próżniowym (MID), deska musi zostać usunięta, aby unieruchomienie było skuteczne: wymaga to ponownego podniesienia ofiary (zasada ulepszonego mostu), dlatego jest konieczne do oceny zalet i wad:
Dodatkowo deska umożliwia ślizganie się po niej ofierze, dlatego jest używana prawie systematycznie do wyciągania pojazdu.
Deska umożliwia wykonanie podnoszenia awaryjnego typu, który jest praktykowany w Ameryce Północnej (we Francji nigdy nie wykonujemy podnoszenia awaryjnego ).
Płaszczyznę twardą możemy wykorzystać jako środek do unieruchomienia kręgosłupa ( szyny ): ofiarę kondycjonuje się kołnierzem szyjnym , kliny boczne ( speed block ) zapobiegają ruchom obrotowym głowy, a ofiara jest przypinana (dzięki pasom tzw. pająk ) do deski na wysokości czoła, brody, ramion, kolan i stóp (jeśli to możliwe, w zależności od urazu).
Zespół jest następnie umieszczany na noszach do transportu lub używany bezpośrednio z uchwytami, a nawet do zjeżdżania po linie (alternatywa dla noszy Piguillem).
Główną wadą twardego samolotu jako unieruchomienia jest brak komfortu dla ofiary, twardość urządzenia, która może potencjalnie pogorszyć niektóre urazy oraz wiązanie, które jest problematyczne w przypadku złamania kończyny. Problemem mogą być również osoby otyłe. Z drugiej strony jest to lekkie, solidne i zajmujące mało miejsca urządzenie, a także oszczędza czas i obsługę, jeśli jest używane do podnoszenia i unieruchamiania. Stanowi alternatywę dla materaca próżniowego z immobilizerem, do którego jest uzupełnieniem.
W przeciwieństwie do MID , twardy samolot może być używany w środowisku wodnym, w szczególności do wyprowadzania ofiary z wody z urazem kręgosłupa (wypadek na skuterze wodnym, upadek z klifu lub na brzeg basenu itp. .). Rzeczywiście, podparcie wody pozwala na utrzymanie osi głowa-szyja-tułów podczas unieruchomienia na twardej płaszczyźnie, a następnie jest w stanie usunąć ją z wody na płasko. We Francji tego zastosowania nie uczy się w ramach ogólnego szkolenia z pierwszej pomocy ( PSE 1 i PSE 2 ), ale jest uzupełniane podczas kursów szkoleniowych dla podmiotów pracujących w środowisku wodnym (pływak pokładowy i ratownik z SNSM , ratownik wodno-białych strażaków) , prawdopodobnie BNSSA ).
Zalecana metoda jest wykonywana przy pomocy dwóch ratowników, pierwszy z nich utrzymuje głowę poszkodowanego z dala od wody z zachowaniem osi głowa-szyja-tułów (w razie potrzeby z założeniem kołnierza szyjnego bezpośrednio w wodzie). Drugi ratownik rozpoczyna od zatopienia twardego samolotu (naciskając go) przed umieszczeniem go pod ofiarą. Wyporność twardego samolotu sprawia, że podnosi się, umieszczając ofiarę w całości na nim. Ze względu na często zbyt dużą pływalność twardego samolotu (utrudniającą zatopienie i kontrolę pod wodą) manewr ten jest złożony (twardy samolot ma tendencję do wychodzenia obok ofiary), zwłaszcza jeśli woda jest wzburzona i / lub ratownicy nie mają podstaw. W tym przypadku możliwe jest wykonanie techniki z trzema ratownikami (przy dwóch oszukano wykonując konserwację głowy jedną ręką, której należy unikać), pierwszy kontynuuje konserwację głowy, podczas gdy dwaj pozostali sami ustawiają się , boku ofiary i zsuń twardy samolot pod wodę od stóp do głowy.
We wszystkich przypadkach użycie twardego samolotu w wodzie musi być wykonane z dużą ostrożnością, ponieważ połączenie samolotu + ofiary jest bardzo niestabilne i ma tendencję do przewracania się, umieszczając głowę ofiary pod wodą. Po przypięciu nie jest w stanie samodzielnie powrócić do swojej pierwotnej pozycji w przypadku przewrócenia się, co jest dla niej szczególnie stresujące.