8 th ARR t Kanada Miejsce | |||
Widok z rogu Cours la Reine z Pont des Invalides . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Miasto | 8 th | ||
Dzielnica | Pola Elizejskie | ||
Geokodowanie | |||
Miasto Paryż | 1469 | ||
DGI | 1477 | ||
Geolokalizacja na mapie: 8. dzielnica Paryża
| |||
Obrazy na Wikimedia Commons | |||
Kanadyjska strona jest miejscem Paryżu w 8 th dzielnicy
Jest to właściwie skrzyżowanie dróg w pobliżu Sekwany przy ujściu Pont des Invalides , na skrzyżowaniu obecnej Queen , Albert-I kursów er , Franklin-D.-Ave. Roosevelt i rue François-I er . Plac składa się w rzeczywistości tylko z pasów ruchu z co najmniej 6 pasami w kierunku południowym na północ.
Obszar jest obsługiwany przez linie metra na stacji Champs-Élysées - Clemenceau oraz liniami autobusowymi RATP 28 72 93.
Miejsce to zawdzięcza swoją nazwę krajowi Ameryki Północnej , Kanadzie .
Concert des Champs-Élysées, zakład utworzony w 1835 roku przez Musarda ( 1792 - 1859 ) na rogu rue Boissy-d'Anglas i Avenue des Champs-Élysées , został przeniesiony przez jego syna w 1859 roku na róg Avenue d' Antin (obecnie Avenue Franklin-D.-Roosevelt ) i Cours la Reine . Następnie dyrygował Besselièvre pod nazwą „koncert Besselièvre”; jego piątkowe wieczory były bardzo popularne. W 1881 roku stał się rodzajem parku rozrywki z grami i morskimi kolejkami górskimi, który był bardzo popularny pod nazwą "Jardin de Paris". Przygotowania do Wystawy Powszechnej w 1900 roku spowodowały, że ruszyła w 1896 roku .
Przeciwległy róg Avenue d'Antin od dawna zajmowała restauracja. W XVIII -tego wieku , pod koniec panowania Ludwika XV , a podjazd z Antin był jeszcze jaskinią zbójców, nie było już w tym miejscu nieszczęśliwy tawerna paskudny reputacji, zbudowany na ziemi, która należała do pani du Barry . W 1826 roku , w okresie Restauracji , ustąpił miejsca balowi Izydy, miejscu uczęszczanym przez homoseksualistów , a za czasów Drugiego Cesarstwa zastąpił go restauracja Petit Moulin-Rouge , gdzie na zakończenie balu chodziliśmy na obiad. Mabille , położona przy dzisiejszej alei Montaigne . Właściciel tego zakładu, pan Bardoux, w 1865 roku zatrudnił młodego Auguste'a Escoffiera jako spodka , który opuścił lokal tylko po to, by przejąć odpowiedzialność za kuchnie Grand Hôtel de Monte-Carlo pod kierownictwem Césara Ritza .