Place des Cocotiers

Place des Cocotiers
Perspektywa Place des Cocotiers, widok na zachód od Place Feillet do fontanny Celeste , 2013
Sytuacja
Informacje kontaktowe	22 ° 16 ′ 15 ″ na południe, 166 ° 26 ′ 30 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region	Nowa Kaledonia
Miasto	Numea
Okolice	Śródmieście
Morfologia
Rodzaj	Kwadrat
Formularz	Prostokątny
Długość	400  m
Szerokość	100 m
Powierzchnia	40000  m 2
Historia
Stare nazwy	Ogród trup
Geolokalizacja na mapie: Nowa Kaledonia Geolokalizacja na mapie: Numea

Coconut Place to miejsce Noumea , położony w samym sercu miasta , na zachód od półwyspu. To prawdziwe centrum miasta, miejsce spotkań wielu Noumeans i graniczące z handlem. Jego środek, ucieleśniony przez Niebiańską fontannę , służy jako punkt zerowy dla przebiegu dróg Nowej Kaledonii . Jest to dość duża esplanada o powierzchni około 4 ha, w kształcie prostokąta, mierząca około 100 m szerokości (z północy na południe) i 400 m długości (ze wschodu na zachód), całkowicie zamknięta dla ruchu kołowego, ale ograniczona kilkoma dużymi arteriami, przeważnie jednokierunkowymi .

Samochody krążyły w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara po placu od 1977 roku . Jednak nowy plan ruchu w centrum miasta został wprowadzony w okresie od września do listopada 2008 roku  : dwie ulice graniczące z placem od południa (rue Anatole-France, której ruch odbywał się wcześniej w kierunku zachodnio-wschodnim) i od północy (rue Jean-Jaurès, która pozostaje wschód-zachód) teraz oba kierują pojazdy do portu na zachód, z małym dwukierunkowym odcinkiem przy rue Anatole-France wzdłuż rogu na południowy wschód od placu. Podobnie, części rue du Général-Mangin (na zachodzie, wzdłuż ratusza, niezmienione) i de Sébastopol (na wschodzie, którego kierunek został odwrócony) biegną teraz z północy na południe. Dlatego kierowca nie ma już możliwości pełnego zwiedzania placu.

Historyczny

W 1855 roku , rok po utworzeniu Port-de-France, które wciąż jest tylko małym ośrodkiem wojskowym służącym jako stolica nowej kolonii, inżynierowi Paulowi Coffynowi powierzono misję sporządzenia pierwszego planu urbanistycznego dla przyszłe miasto. To następnie przewiduje utworzenie placu w miejscu obecnej esplanady, który jest następnie zajęty przez morze, pod nazwą „Place Napoleon III”. Ale zanim ten projekt dojdzie do skutku, minie wiele lat.

Pierwsze ukończone wały, pierwsze miejsce powstało pod nazwą Jardin de la Troupe lub Jardin de l'Infanterie de Marine , dziś zwane Place Feillet, położone na wschodnim krańcu dzisiejszego Place des Cocotiers, w 1861 roku . Graniczy wówczas z morzem i bagnami. Żołnierze, którzy byli pierwszymi właścicielami tego miejsca, posadzili tam wiele drzew, w tym palmy kokosowe , dzięki czemu bardzo szybko nazwano je przez mieszkańców „place des Cocotiers”. Stąd nazwa ta jest wymieniona w dekrecie burmistrza z tamtego czasu zatwierdzonym przez wojewodę w dniu22 maja 1875zajmując się „skargami na emanacje, które powstają z tak zwanego Place des Cocotiers”, a następnie zakazującym „wyrzucania tam wszelkiego rodzaju śmieci”. Ta pierwsza część obecnego Place des Cocotiers została w pełni zasypana dopiero w 1878 roku , kiedy to rada miejska zdecydowała o budowie estrady zainaugurowanej w 1883 roku . Ten, w złym stanie technicznym, został całkowicie przebudowany identycznie ale w Rot-dowód obręczy w 1986 roku , tylko metal lira surmounting to jest oryginał, i pozostaje jeden dzisiaj z głównych symboli architektury kolonialnej. XIX th  wieku i jednym z symbolicznym miejscach placu. W 1903 r. , Po śmierci gubernatora Paula Feilleta, który wówczas szczególnie naznaczył kolonię za zniesienie kolonii karnej, przestrzeń ta przyjęła obecną nazwę „miejsce Feillet”.

Kontynuacja wałów umożliwiła również ustawienie obok tego Jardin de la Troupe i przyszłego Place Feillet innego miejsca, najpierw ochrzczonego Place des Jeux, a następnie, od 1885 roku , ponownie Place Courbet na cześć niedawno zmarłego byłego gubernatora, a mianowicie Amédée. Anatole Courbet (1827-1885), który rządził kolonią od 1880 do 1882 roku . W 1892 roku zdecydowano, że plac ten powinien przeciąć pas ruchu, rue de Rivoli (która dziś nosi nazwę rue Georges-Clemenceau), która wówczas przyjmuje formę ronda. W jego środku jest podniesiony2 września 1893i uruchomiony na 40 th  rocznicy posiadania podejmowania z Nowej Kaledonii przez Francję 24 września następnego wysokim monumentalnej fontanny 8 m. Został wyrzeźbiony w kamieniach z pobliskiego kamieniołomu przez miejscowego artystę Paula Mahouxa, a następnie podniesiony i podniesiony dzięki użyciu karnej pracy. Fontanna ta wywołała wówczas skandal, przedstawiając półnagą kobietę, której modelka, Céleste Benyamina, była pochodzenia francusko-algierskiego. Ta ostatnia od tego czasu nadała nazwę rzeźbie, a Niebiańska Fontanna stała się dzisiaj, wraz z estradą, drugim symbolem Place des Cocotiers (obecnie sklasyfikowanego jako zabytek historyczny), a także punktem 0 przebiegu drogowego w Nowej Kaledonii . W każdym razie to rondo podzieliło wtedy stary Place Courbet: wschodnia połowa, między fontanną a Place Feillet, zachowała nazwę Place Courbet, podczas gdy zachodnia część stała się w 1933 roku Place de the Marne.

Ostatecznie centrum miasta zostało całkowicie zasypane po pracy inżyniera-podróżnika Edouarda Pouilleta, co w 1892 roku umożliwiło zagospodarowanie ostatniej części Place des Cocotiers, na jego zachodnim krańcu. Jest to wówczas ogród botaniczny porośnięty gęstą i różnorodną roślinnością tropikalną, który nosi imię ówczesnego burmistrza Pierre'a Sauvana. Ale szybko zmieni nazwę, bo od 1893 roku chodzi o postawienie pomnika przedstawiającego Jean-Baptiste Léon Olry (1832-1890), który był gubernatorem od 1878 do 1880 i uważany wówczas przez ludność Noumea za zbawiciela kolonia za organizator stłumienia buntu wielkiego wodza Ataia w Kanak w 1878 r . Jednak projekt ten wznowiono dopiero w 1895 roku, kiedy okazało się, że posąg byłego gubernatora, wykonany przez Denysa Puecha na rysunkach Paula Mahoux, został wysłany przez jego rodzinę i pozostał zapomniany na nabrzeżu.: Posąg jest wtedy zainaugurowany w dniu12 stycznia 1897, a dawny Jardin Sauvan staje się Square Olry. Jej cokół, ponownie wykonany przez Mahoux, był pierwotnie ozdobiony płaskorzeźbą z brązu przedstawiającą Kanaków buntu rzucających broń pod nogi gubernatora Olry'ego na znak poddania się. Ten został ostatecznie usunięty25 września 1974, po kilku demonstracjach Młodzieży Kaledońskiej i Czerwonych Szalików, aby skrytykować „kolonialny” i „prowokacyjny” charakter tej płaskorzeźby.

Organizacja miejsca

Nawet jeśli po polityce restrukturyzacji i renowacji placu, która miała miejsce w latach 80. i 90. XX wieku, poprzeczne pasy ruchu, które kiedyś go przecinały, a tym samym wyznaczały cztery esplanady, zostały obecnie zlikwidowane i całkowicie zamknięte, z wyjątkiem pasa zarezerwowane dla zaparkowanych tam autobusów i taksówek, nazwy różnych części składających się na Place des Cocotiers zostały oficjalnie zachowane. Dlatego Place des Cocotiers tworzy dziś w pełni jednorodny zespół dla pieszych, wciąż zbyt rzadko używany:

• Umieść Feillet  : na wschodnim krańcu, pośrodku estrady, wokół której ustawiono schody amfiteatru, jest to przede wszystkim duża otwarta esplanada, z wyjątkiem otaczających ją dużych palm kokosowych, a przede wszystkim służy jako plac zabaw dla nastolatków na rowerach , wrotki czy deskorolki.
• Umieść Courbet  : między Place Feillet a Niebiańską Fontanną , jest ozdobiony kilkoma gajami, grami wodnymi i po bokach boiskiem do gry w bule.
• Place de la Marne  : teraz prawdziwe serce placu, między Fontanną Celeste a Placem Olry. To tutaj ustawiane są trybuny czy sceny koncertowe w ramach City Center Czwartki , wieczory tematyczne organizowane co tydzień w celu rewitalizacji centrum i jego sklepów. Istnieją również regularne przejażdżki. Wreszcie znajduje się tam biuro turystyczne miasta oraz pas ruchu zarezerwowany dla autobusów i taksówek.
• Plac Olry  : na zachodnim krańcu, pośrodku pomnika byłego gubernatora i otoczony dość rozległą roślinnością, Square Olry od dawna cieszy się złą reputacją. Fragment wierszem opublikowany przez niejakiego Cagou w gazecie La France Australe du3 kwietnia 1933został więc nazwany Le Square Olry ou le Paradis des poivrots . Jeśli dziś ta siarkowa strona jest nieco mniej, jej ławki i alejki nadal służą jako schronienie dla niektórych bez stałych domów .

Oprócz palm kokosowych , plac jest również obsadzony kilkoma Albizia saman ( czarne drewno ).

Skrzyżowanie

Place des Cocotiers znajduje się na skrzyżowaniu kilku ważnych osi.

• Od wschodu graniczy z Rue de Sébastopol , jedną z głównych ulic handlowych w centrum. Przed zmianą w 2008 roku oferował dwa możliwe kierunki z południowo-wschodniego narożnika placu: albo na północ i do Hôtel du Haut-Commissariat, albo na południe. Odtąd jego kierunek ruchu jest całkowicie z północy na południe. Po wyjściu z placu przechodzi za Biblioteką Bernheim , przed komisariatem policji i pocztą główną. Następnie, skręcając w Avenue Charles-de-Gaulle, prowadzi dalej w kierunku zatoki Domu Dziecka, a tym samym w kierunku południowych dzielnic stolicy.
• Od zachodu graniczy z rue du Général-Mangin, która zaczyna się od dawnego głównego wejścia do Centre hospitalier territorial (CHT) Gaston Bourret , a następnie biegnie wzdłuż obecnego ratusza Nouméa (zbudowanego w 1972 r. ), Który wychodzi na plac Olry a kończy się w porcie na poziomie kompleksu kinowego CinéCity . Ma odcinek jednokierunkowy, od szpitala do południowo-zachodniego narożnika placu, a następnie dwukierunkowy do portu. Jego kierunek ruchu pozostaje niezmieniony.
• Od południa plac graniczy z ulicą Anatole-France , która zaczyna się od podnóża wzgórza semaforowego na wschodzie i prowadzi do portu na zachodzie (w ten sposób odwraca się kierunek między portem a skrzyżowaniem z aleją du Maréchal-Foch i dwukierunkowa ulica została dodana między tym skrzyżowaniem a tym z rue de Sébastopol, na południowo-wschodnim rogu placu). Znaczna część dzielnicy położona po drugiej stronie tej ulicy w porównaniu do place des Cocotiers, to to, co mieszkańcy nazywają „Chinatown”, ze względu na obecność wielu azjatyckich sklepów i restauracji.
• Na północy rue Jean-Jaurès, która również zaczyna się od podnóża wzgórza Semaphore, na wschodzie, aż do nabrzeża Jules-Ferry na zachodzie. Jego znaczenie zmienia się tylko w jego zachodniej części, między wzgórzem a północno-wschodnim narożnikiem placu. W szczególności biegnie wzdłuż starego ratusza Nouméa, początkowo siedziby banku Marchand, a obecnie mieści Muzeum Miejskie oraz kilka sklepów.

Na koniec należy zwrócić uwagę na różne poprzeczne ulice, które przecinały go wcześniej (przed 1977 r. ) W kierunku północ-południe, przecinając prostopadle ulice Anatole France i Jean Jaurès. Idąc ze wschodu na zachód (a więc od rue de Sébastopol do rue du Général-Mangin), są to:

• Avenue du Marechal Foch , która jest jedną z głównych tętnic miasta, zwykle dwie lub trzy, sposób i całkowicie jedną stronę (zbieżne na placu obu jej stronach). Rozpoczyna się od wejścia do Wysokiej Komisji i głównej siedziby Wice-Rektoratu Nowej Kaledonii, następnie staje się ulicą głównie handlową lub mieszczącą siedziby lokalnych firm, a następnie przecina w szczególności rue de l'Alma, główną ulica handlowa w mieście. Po drugiej stronie placu biegnie wzdłuż dawnego Palais de Justice, który stał się pasażem handlowym ( Le Village ) lub Biblioteką Bernheim , a następnie stanowi główną oś drogową łączącą południowe dzielnice z centrum miasta (tylko w tym kierunku) ) przechodząc przed komisariatem Policji i pocztą główną, ale także przed Muzeum Terytorialnym. Nowy plan ruchu na 2008 r. Nie zmienił swojego znaczenia.
• Georges Clemenceau Ulica

• Rue d'Austerlitz  : chociaż mniej ważne niż rue Clemenceau lub Avenue Foch, to jednak ważny oś, która zaczyna się od ronda Pacyfiku, przechodzi przez środek przecinając rue de l'Alma następnie na po drugiej stronie Place des Cocotiers, „Chinatown” (w obu kierunkach od tego miejsca), aby zakończyć swój wyścig w porcie. Od 1977 r. Był ostatnim pasem ruchu na placu, na tym odcinku zarezerwowanym dla komunikacji miejskiej (autobusy i taksówki). Od 2008 r. Staje się dla tych drugich pierwszym pasem ruchu prawdziwego, ponieważ jest teraz zarezerwowany dla nich między placem a portem lub na całym odcinku przecinającym „Chinatown”.

Koncentracja sklepów, ale także centralne położenie stwarza poważne problemy z parkowaniem wokół placu, ale także ruch uliczny, główne arterie graniczące z esplanadą lub wychodzące z niej są generalnie zatłoczone w godzinach szczytu.

Plac Pokoju

Podczas jego wizyty w październik 2020, Minister spraw zagranicznych Sébastien Lecornu przedstawia przyszły Place de la Paix. Plac Olry'ego znajdujący się naprzeciwko ratusza musi zostać przemianowany i być gospodarzem pracy rzeźbiarza Freda Ficheta przedstawiającego uścisk dłoni między Jean-Marie Tjibaou i Jacquesem Lafleurem wMaj 1988. Pomnik Olry'ego dołączy wtedy do ogrodów muzeum miasta Numea.

Źródła

1. Nowy plan ruchu dla centrum Numei na stronie internetowej www.lelagon.org
2. MT Faure-Bourdoncle, G. Kling, Les Rues de Nouméa , str. 92
3. Tamże. , s. 125
4. Tamże. , s. 99
5. Tamże. , s. 92
6. Arkusz prezentacyjny Niebiańskiej Fontanny na oficjalnej stronie miasta Numea
7. MT Faure-Bourdoncle, G. Kling, op. Cit. , s. 200
8. Lorelei Aubry i Coralie Cochin, "  Plac Olry zostanie przemianowany na Place de la Paix  " , na francetvinfo.fr ,29 października 2020 r(dostęp 9 listopada 2020 )
9. Tamże. , s. 226-227
10. Tamże. , s. 226

Bibliografia

• MT Faure-Bourdoncle, G. Kling, Les Rues de Nouméa , wyd. Towarzystwo Studiów Historycznych Nowej Kaledonii, nr 40, Nouméa, 1988, 323 s.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Numea
• Nowa Kaledonia