| Mistrz kaplicy | |
|---|---|
| od 31 sierpnia 1491 |
| Śmierć |
1527 Wenecja |
|---|---|
| Czynność | Kompozytor |
Pietro Fossis (lub Pietro Ca Fossis , Fossa , Fossa , Kamień Fossis ) (w połowie XV th wieku - Wenecja , 1527 ) to kompozytor flamandzki i chóru z Cappella Marciana .
Nie wiemy, miejsce i datę urodzenia kompozytora, aktywny we Włoszech po 1480 Uważa się urodzić w połowie XV th wieku, na podstawie pierwszych rachunków swoich obowiązków służbowych. Powszechnie uważa się, że jest pochodzenia flamandzkiego, ale hipotezy tej nie potwierdzają źródła, w których występuje on tylko z nazwiskiem, bez wskazania narodowości, ogólnie wskazano, czy jest to obywatelstwo obce. Współczesny poeta Pietro Contarini (w języku Argoa voluptas ) mówi o nim, używając określenia „potomstwo Gallo”, prawdopodobnie wskazując na pochodzenie francusko-flamandzkie. Nie jest zatem wykluczone, że nazwisko, które należy zachować, brzmi Pierre de Fossis. R. Eitner kategorycznie zaprzecza hipotezie sformułowanej przez Fétisa, że de Fossis byłby tym samym autorem, co pojawia się w antologii O. Petrucciego z 1507 r. Pod nazwiskiem Pietro da Lodi i autorem dwóch frottoles.
Nic nie wiadomo o życiu de Fossisa przed 19 września 1485, Kiedy został zatrudniony jako piosenkarka w książęcej kaplicy w świętego Marka w Wenecji z pensją 50 dukatów miesięcznie. Zgodnie z tradycyjną praktyką został wybrany dnia31 sierpnia 1491kapitan kaplicy , uzyskując podwyżkę w wysokości 20 dukatów miesięcznie oraz, po raz pierwszy w praktyce kaplicy, „domus in canonica”. W 1502 roku został zauważony przez władze weneckie, podkładając do muzyki wersety, które Giovanni Armonio (organista w Saint-Marc w latach 1516-1552 i poeta) napisał z okazji wizyty Anny de Foix , królowej Czech i Węgier. W 1525 r. Ciężko zachorował, a jego obowiązki przejął Pietro Lupato, który spośród śpiewaków miał największe kwalifikacje do zastąpienia go. Po śmierci de Fossisa, w 1527 r., Tytuł chórmistrza przeszedł na flamandzkiego Adriena Willaerta dzięki silnej rekomendacji. W rzeczywistości tylko ci, którzy wcześniej służyli w kaplicy jako śpiewacy, mogli zostać mianowani mistrzami.
Z jego muzycznej produkcji nic nie zostało.