Pierre Ryckmans

Pierre Ryckmans
Rysunek.
Portret Pierre'a Ryckmansa
Funkcje
7 th gubernator generalny belgijskim Kongo
14 września 1934 - 31 grudnia 1946 r.
( 12 lat, 3 miesiące i 17 dni )
Monarcha Leopold III
Poprzednik Auguste Tilkens
Następca Eugene Jungers
Biografia
Imię urodzenia Pierre Maria Joseph Cornelius Ryckmans
Data urodzenia 26 listopada 1891
Miejsce urodzenia Antwerpia , Belgia
Data śmierci 18 lutego 1959
Miejsce śmierci Uccle , Belgia
Narodowość belgijski
Tata Alphonse Ryckmans
Ukończyć Uniwersytet w Louvain
Zawód Starszy prawnik
akademicki dla urzędników służby
cywilnej
Pierre Ryckmans
Gubernator Generalny Konga Belgijskiego

Hrabia Pierre Ryckmans ( Antwerpia ,26 listopada 1891- wujka ,18 lutego 1959) Jest starszym belgijski urzędnik , gubernator generalny z belgijskiego Konga i Ruanda-Urundi od 1934 do 1946 roku .

Jest synem senatora Alphonse'a Ryckmansa , ojczyma zastępcy i byłego prezydenta CNCD-11.11.11 Geneviève Ryckmans-Corin , wuja sinologa Pierre'a Ryckmansa, znanego jako Simon Leys , oraz dziadkiem walońskiego posła Helenę Ryckmans .

Rodzina

Pierre Ryckmans urodził się w katolickiej rodzinie drobnomieszczaństwa w Antwerpii. Jest synem Clémence Van Ryn i Alphonse'a Ryckmansa , prawnika w adwokaturze w Antwerpii. Członek Partii Katolickiej Alphonse Ryckmans zaangażował się w politykę na szczeblu lokalnym i był radnym miejskim Antwerpii w latach 1899-1911. Następnie został kolejno senatorem prowincji w 1912, dokooptowanym senatorem w latach 1921-1925 i wreszcie senatorem Antwerpii od 1925 aż do śmierci w 1931.

Kiedy się urodzili, para miała już pięcioro dzieci: Paulę, Marie-Magdeleine, Gonzague, Elisabeth i Étienne; Pierre Maria Joseph Cornelius zostanie ochrzczony w dniu27 listopada przy kościele Saint-Jacques.

Edukacja

Po studiach w niższym seminarium w Hoogstraeten, Pierre Ryckmans kontynuował naukę w liceum arcybiskupim Saint-Jean-Berchmans w Antwerpii.

Po ukończeniu nauk humanistycznych rozpoczął studia prawnicze oraz licencjat z filozofii tomistycznej na Katolickim Uniwersytecie w Louvain, gdy nie miał nawet 16 lat. W 1913 r. Ryckmans uzyskał tytuł doktora prawa z najwyższym wyróżnieniem. W tym samym roku zostanie przyjęty do baru w Antwerpii.

Jego wkład w I wojnę światową

W 1914 roku, zaledwie rok po zarejestrowaniu się w adwokaturze w Antwerpii, Pierre Ryckmans dołączył do Front de l'Yser . Wstąpił do ośrodka szkolenia podporuczników pomocniczych - piechoty (CISLA I) zainstalowanego w Gaillon (Francja - Eure) przed wyjazdem do Afryki i udziałem w kampanii kameruńskiej (1915-1916) we wrześniu następnego roku, następnie do tego niemieckiej Afryki Wschodniej (1916-1918). Zdecydował się zaciągnąć do wojsk kolonialnych po „głębokim sentymentalnym rozczarowaniu, wielkim braku zainteresowania praktyką prawniczą, trosce o zapewnienie sobie autonomii finansowej i silnej chęci konfrontacji więcej. z Niemcami bezpośrednio niż na froncie Yser ”. Był więc częścią wojsk okupujących Ruanda-Urundi , terytorium, które przeszło spod kurateli niemieckiej do belgijskiej na mocy mandatu udzielonego na konferencji wersalskiej w 1919 roku .

Pierwszy wyjazd w Afryce

W Afryce Ryckmans najpierw pomagał wojskom francuskim w Kamerunie .  

Ta wyprawa była wyczerpująca. W rzeczywistości „ze swoimi towarzyszami i tragarzami przebył tysiąc kilometrów pieszo i kajakiem w bardzo trudnych warunkach. Ale był wściekły, ponieważ Niemcy woleli uciekać niż kontynuować walkę. Wrócił do Léopoldville, następnie wziął udział w kampanii wschodniej i po wejściu w górę rzeki wspiął się na płaskowyż wschodnioafrykański do Tabory, gdzie przybył zbyt późno, aby zaangażować się w walkę (…) ”. Od 1916 do 1918 przebywał z oddziałami brytyjskimi w niemieckiej Afryce Wschodniej. Pierre Ryckmans jest żołnierzem, który wyróżnia się odwagą i „po zwycięstwie Mahenge jest wymieniany na porządku dziennym z powodu odwagi, gorliwości i poświęcenia, które wykazał i został mianowany wwrzesień 1918, Porucznik rezerwy w 9 -tego pułku linii. "

Powstanie w administracji kolonialnej

Po zakończeniu wojny Ryckmans wszedł w administrację terytorialną kolonii belgijskiej. Latem 1918 r. Ryckmans dołączył do Urundi i został na czas okupacji pierwszorzędnym administratorem gruntów. Zajmie to stanowisko od26 czerwca 1918 w 30 września 1919.

W 1919 r. Ryckmans został kolejno zastępcą komisarza okręgowego oraz komisarzem okręgowym II i I klasy. 16 października 1919, minister Justin Malfeyt przed mianowaniem mianuje Ryckmansa rezydenta Urundi. Jest to terytorium, które stało się rezydencją na mocy rozporządzenia6 kwietnia 1917dzięki czemu Komisarz Królewski zajmujący się terytoriami okupowanymi zorganizował je administracyjnie. Główną misją administracji kolonialnej jest „zapewnienie belgijskiej władzy nad podbitymi terytoriami”. W ten sposób osiągnął szczyt kolonialnej hierarchii administracyjnej. Jego rezydencja znajduje się w Kitega, które jest centrum administracyjnym dystryktu Urundi. W latach po nominacji na rezydenta Pierre Ryckmans będzie nadal awansował w szeregach i będzie nominowany na coraz bardziej prestiżowe stanowiska w belgijskiej administracji kolonialnej. W ten sposób w 1925 został wicerezydentem Rwandy-Urundi, aw 1928 został mianowany komisarzem okręgowym generalnym i asystentem rządu prowincji.

Powrót do Belgii

W 1929 roku Pierre Ryckmans postanowił opuścić Kongo z powodów rodzinnych. Uważa, że ​​Kongo nie jest idealnym miejscem do wychowywania ośmiorga dzieci, które miał z Madeleine Nève, jego żoną od 1921 r. W związku z tym wrócił do Belgii w 1929 r. i zapisał się do palestry z Brukseli.

Kariera prawnika (1928-1934)

W 1928 roku Pierre postanowił rozpocząć nauczanie. Rzeczywiście, jego przyjaciel Paul Coppens przekazuje swój dom i pracę Pierre'owi. Paul Coppens uczy w szkole dla młodych dziewcząt, założonej po I wojnie światowej przez Marie Haps.

Prowadził tam kurs „elementów prawa prywatnego” oraz kurs dotyczący kolonii Belgii: Kongo. Pierre zastępuje Paula w Szkole Biznesu Uniwersytetu w Louvain, gdzie prowadzi kurs dotyczący historii i ustawodawstwa Konga. W 1929 r. hrabia Ryckmans zgodził się wstąpić na wydział Uniwersytetu Kolonialnego w Antwerpii. Zastąpienie było krótkotrwałe, ponieważ Paul Coppens powrócił w 1930 roku. Pierre Ryckmans skorzystał z okazji, aby zrezygnować z obu szkół.

17 grudnia 1928Pierre zapisał się do izby adwokackiej w Brukseli, aby kontynuować rozpoczętą przed wojną aplikację prawniczą. Zostały mu tylko dwa lata stażu. Czas spędzony w barze uniemożliwia mu życie z kochającą żoną i potomstwem. Nie lubi swojego zawodu prawnika i odczuwają trudności finansowe.

Głośnik

Pierre prowadzi wykłady i publikuje artykuły. W swoich wykładach i publikacjach omawia głód w Ruanda-Urundi. Zbiór jego prezentacji i publikacji, w liczbie ośmiu, znajduje się w książce: Dominuj, aby służyć . Oto fragment: „  dominować, by służyć, służyć Afryce, to znaczy ją ucywilizować”. Nie tylko wzbudzać nowe potrzeby i zapewniać środki ich zaspokojenia; nie tylko eksploatować, nie tylko wzbogacać; ale żeby ludzie byli lepsi, szczęśliwsi, bardziej ludzcy. Aby móc służyć, trzeba wiedzieć; aby móc służyć, trzeba kochać. I to poprzez poznanie czarnych ludzi uczymy się ich kochać; ponieważ kochać to tylko rozumieć, rozumieć aż do heroizmu” . W swojej książce Jacques Vanderlinden trafnie odnosi się do myśli Pierre'a Ryckmansa: „Myśl Pierre'a Ryckmansa jest myślą jego czasów, wyrażoną w słowach jego czasów. Ale jakiej wiecznej lekcji nie uczy wszystkich tych, Europejczyków i Afrykanów, którzy mają ambicję, w jakiejkolwiek zdolności sprawowania władzy, dominować ”.

Pierre Ryckmans odchodzi 21 września 1930, w Antwerpii , na pokładzie Thysville w misji badawczej na temat rdzennej siły roboczej. Rzeczywiście, kilka miesięcy wcześniej25 marca 1930 rÉmile Vandervelde zwraca się do premiera i ministra kolonii Henri Jaspara w sprawie siły roboczej naszej kolonii. Hrabia będzie wtedy ponownie odkrywał Kongo przez 6 miesięcy, dokąd udał się tylko dwa razy, w 1916 podczas przeprawy i w 1924 na wakacjach. W Bomie w Bas-Kongo został zatrudniony na czas misji. Pierre wrócił ze swojej misji dnia2 marca na pokładzie Élisabethville.

Po powrocie planuje publikację swojej książki Dominate to service , wCzerwiec 1931. Sukces jego książki pozwala mu dołączyć do Rady Dyrektorów Krajowej Pracy Szkół Kongijskich ( ENAC ).

W 1934 roku luty upłynął pod znakiem ważnego wydarzenia: 17 lutego, Król Albert miał fatalny upadek w Marche-les-Dames. W ten sposób Leopold III wstępuje na tron. Pięć tygodni później Leopold III poprosił hrabiego Ryckmansa, aby został jego następcą na stanowisku prezesa Narodowego Instytutu Studiów Agronomicznych Konga Belgijskiego (INEAC).

Gubernator Generalny Konga Belgijskiego

14 września 1934(roku śmierci króla Alberta 1 st ), Simon Leys powiedzie Augustus Tilkens i został mianowany gubernator generalny Konga i Ruandzie-Burundi która została włączona do terytorium Konga generała Tombeur, po I wojnie światowej . To Leopold III, po rozważeniu przyznania mu stanowiska, mianował go. Pełnił to stanowisko do 1946 roku.

Pierre Ryckmans zmierzył się za rządami z dwoma poważnymi problemami: kryzysem gospodarczym lat 30. i II wojną światową (1940-1945).

Okres międzywojenny

Kryzys gospodarczy i finansowy, zwany Wielkim Kryzysem , jest w pełnym rozkwicie. Jednak do 1940 r. wzrosła produkcja i jakość surowców oraz nastąpiło powolne ożywienie gospodarcze. Ta ostatnia pozwala więc skoncentrować się na innych problemach dotyczących „tubylcy”. Ryckmans był oddanym katolikiem i prawnikiem, znawcą prawa kolonialnego. Był przekonany o dobrym funkcjonowaniu rządu belgijsko-kongijskiego przy współpracy międzynarodowych korporacji i Kościoła katolickiego; jeśli jednak może wesprzeć szkoły protestanckie i zainteresowanie zmniejszeniem wydobycia w celu zwiększenia produkcji żywności, nigdy nie uda mu się podnieść warunków społecznych populacji kolonialnych, „przeznaczonych do służby”.

W roku 1940 kryzys miał pierwszeństwo przed innymi problemami, zmusili Ryckmansa do wygłaszania bardzo materialistycznych przemówień przed Radą Rządu. Można się z nimi zapoznać w dziele napisanym przez samego gubernatora Étapes et Jalons .

Druga wojna światowa

W 1939 roku została wypowiedziana wojna, ale trwała ona maj 1940 że Belgia zostaje zaatakowana przez Niemcy, a kraj ojczysty kapituluje pod koniec miesiąca.

Dla Ryckmansa, pomimo pokojowego związku między terytorium Konga a sąsiednimi terytoriami afrykańskimi, ataki są nieuchronne. Pierre'owi nasuwają się dwa pytania; pierwszy dotyczy spisu ludności i pomocy afrykańskiej (a mianowicie, że biały, ale zwłaszcza czarny personel może być bardzo pomocny), a drugi to restrukturyzacja (zmiana zawodu umiejętności, zwiększenie niezbędnej produkcji) w celu czynią z Kongo Belgijskiego czołowego producenta materiałów niezbędnych do belgijskiego triumfu. Jego głównym celem było „zachowanie autonomii i integralności Cesarstwa Belgijskiego w Afryce”.

Ryckmans w War Messages powiedział, że jest gotów służyć walce, zapewniając wysiłek militarny (co zostało zrobione, pomimo zastrzeżeń rządu, we włoskiej Afryce Wschodniej.

Pierre Ryckmans przez całą wojnę utrzymywał kontakt z rządem belgijskim. Co więcej, ten ostatni wysyła mu24 czerwca 1940 r, dekret z mocą ustawy ogłoszony w dniu 18 czerwca 1940który w art. 2 przypisuje gubernatorowi generalnemu wykonywanie władzy ustawodawczej pod warunkiem odnawiania co 6 miesięcy tzw. zarządzeń nadzwyczajnych. Wyjątkowe uprawnienia nadaje mu minister odpowiedzialny za kolonie Albert de Vleeschauwer. Rząd nie wskazuje jednak nic na temat mobilizacji armii kolonialnej, która chce być neutralna.

Wreszcie, oprócz eksportu części produkcji kolonialnej do Belgii, uważa za konieczne zmobilizowanie większej liczby. Więc21 stycznia 1941, podpisuje umowę gospodarczą z Wielką Brytanią, po tym jak Churchill wyjaśnia mu potrzeby, których brakuje aliantom. Celem tej umowy jest ustalenie pewnej liczby produktów, które Anglicy zobowiązują się od nich kupować do31 sierpnia 1941[21] . Są to złoto i cyna-metal, główne materiały wojenne, ale także uran.

Pierre Ryckmans musiał zmierzyć się z ekonomicznym wysiłkiem wojennym na rzecz sojuszników i organizacją zwycięskich kampanii wojsk belgijsko-kongijskich w Etiopii . Jest również wezwany do rozwiązania poważnych problemów politycznych, w tym buntu wojskowego w Luluabourgu .

Po utracie malezyjskich plantacji kauczuku, po zwycięstwie Japończyków w 1942 roku, Kongo Belgijskie stało się strategicznym dostawcą kauczuku.

Pierre Ryckmans odszedł ze stanowiska gubernatora generalnego Konga w 46 roku, w wieku 55 lat, i pozwolił, by jego następcą został Eugène Jungers, mimo że preferował Roberta Goddinga.

W ONZ

„Pewnego dnia, podczas obiadu wydanego na cześć Smutsa, Spaak poczuł się zakłopotany nieoczekiwaną ucieczką parlamentarzysty, który miał być częścią delegacji do Nowego Jorku. Ktoś mu powiedział, kiedy mnie tam zobaczył, dlaczego nie Ryckmans? Zaakceptowałem przekonanie, że do niczego się nie zobowiązało – a raczej prawie o tym nie myśląc”.

Pierre odmawia objęcia stanowiska Pierwszej Prezydium Rady Stanu.

15 października 1946 rwyjeżdża do Nowego Jorku. Pozostanie w ONZ dowrzesień 1957. Delegat uczestniczy w tworzeniu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Tam sporządził plan nadzoru zaproponowany przez Belgię dla Ruanda-Urundi. Następnie zostaje stałym przedstawicielem Belgii w Radzie Powierniczej. Jej działanie pozwala, aby wszystkie terytoria autonomiczne znajdowały się pod bezpośrednią kontrolą Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1951 został pierwszym belgijskim komisarzem ds. energii atomowej, aw 1952 założył Centrum Badań Zastosowań Energii Jądrowej (CEAN), które później przekształciło się w SCK-CEN .

Pierre będzie interweniował w radzie opiekuńczej w konflikcie palestyńskim, aby w przypadku sporu miasto Jerozolima było pod bezpośrednią kontrolą rady.

W Sierpień 1958, Pierre cierpi na raka płuc. Usuwa się prawe płuco. Ale początekLuty 1959, atakuje go zapalenie oskrzeli, niedługo potem nerki przestają działać. 18 lutego 1959, hrabia Pierre Ryckmans przestaje oddychać. Został pochowany o 11 rano20 lutego 1959.

Pierre Ryckmans, autor konferencji, książek i aktualności

Oprócz różnych stanowisk, jakie mógł piastować, był autorem różnych pism, zwłaszcza na temat Konga Belgijskiego i jego sposobu rządzenia nim, gdy był gubernatorem.

Prace

Pod pseudonimem Simon Dives

Odznaczenia i tytuły honorowe

Belgijskie wyróżnienia

nagrody zagraniczne

Uwagi i referencje

  1. "  Geneviève Ryckmans-Corin  " , na connaitrelawallonie.wallonie.be ,czerwiec 2012(dostęp 11 sierpnia 2014 )
  2. Vanderlinden 1994 , s.  21.
  3. Vanderlinden 1994 , s.  18.
  4. Pétillon 1967 , kol. 698.
  5. Vanderlinden 1994 , s.  19.
  6. Hoogstraeten Minor Seminary (nl) zajął się wykształceniem podstawowym ( lager onderwijs w języku polskim), a nie tylko na poziomie średnim (w języku niderlandzkim: Secundair onderwijs ) 
  7. Vanderlinden 1994 , s.  38.
  8. Vanderlinden 1994 , s.  6.
  9. Christian Laporte, „  Wielcy urzędnicy państwowi, bliscy narodowi kongijskiemu  ”, La Libre ,30 czerwca 2010( przeczytaj online )
  10. van Waeyembergh 1959 , s.  6.
  11. Pétillon 1967 , płk. 694-695.
  12. Hervé Hasquin, Słownik historii Belgii. 20 wieków instytucji. Mężczyźni, instytucje, fakty, Kongo Belgijskie i Rwanda-Urundi , Bruksela, Didier Hatier,2000, 718  s. ( ISBN  2-87088-926-7 ) , s.  572
  13. van Waeyembergh 1959 , s.  7.
  14. Vanderlinden 1994 , s.  74.
  15. Vanderlinden 1994 , s.  75.
  16. Van Bilsen 1996 , s.  457.
  17. Pierre Ryckmans, Aby dominować, aby służyć , Bruksela, Universal Edition,1948
  18. Vanderlinden 1994 , s.  183.
  19. Królewskie Muzeum Afryki Środkowej
  20. van Waeyembergh , s.  7.
  21. Vanderlinden 1994 , s.  253.
  22. Vanderlinden 1994 , s.  257.
  23. (w) B. Jewishiewicki Yvonne Brett i Andrew Roberts, „Belgijska Afryka” , w Andrew Roberts (redaktor), The Cambridge History of Africa , t.  7: Od 1905 do 1940 , Cambridge, University Press,1986, 1063  s. ( ISBN  9781139054614 , prezentacja online ) , s.  488.
  24. „  Larousse  ” (dostęp 14 listopada 2016 )
  25. Pétillon 1967 , płk. 693-710.
  26. (w) John D. Hargreaves "  Przeglądu: Ryckmans: A Biography  " , Journal of History afrykańskiej , Vol.  36, n o  3,1995, s.  522.
  27. Simon Leys, wojna wiadomości , Bruksela, Laricer,1945, 198  s. , s.  10
  28. Simon Leys, wojna wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s. , s.  28
  29. Simon Leys, War wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s. , s.  32
  30. Hasquin 2000 , s.  572.
  31. Simon Leys, War wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s. , s.  67
  32. Vanderlinden 1994 , s.  425-427, 447-450 i 474-477.
  33. Jewishiewicki Brett i Roberts 1986 , s.  493.
  34. Simon Leys, War wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s. , s.  71
  35. A. Six, Bunt w Force Publique w Luluabourg w 1944 r. ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 71  pkt.
  36. Simon Leys, War wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s. , s.  88 do 95
  37. Vanderlinden 1994 , s.  600-601.
  38. Vanderlinden 1994 , s.  609.
  39. Pierre Ryckmans, Witam! Kongo! Kroniki radiowe. Kongo przemawia do ciebie. , wyd. Uniwersalny,1917
  40. Simon Leys, Barbary , Bruksela, Larcier,1947, 2857982507003838  s.
  41. Pierre Ryckmans, Problem siły roboczej w Kongu Belgijskim: sprawozdanie Komisji ds. Rdzennej Siły Roboczej 1930-1931: Prowincja Orientale , Bruksela, Imprimerie A. Lesigne,1931
  42. Pierre Ryckmans, polityka kolonialna , Louvain, Éditions Rex,1933, 117  s.
  43. Pierre Ryckmans, Hołd dla króla Alberta [Albert I. König v. Belgia] , Bruksela, Goemaere,1934
  44. Simon Leys, War wiadomości , Bruksela, Larcier,1945, 198  s.
  45. Pierre Ryckmans, Stages and Milestones , Bruksela, Larcier,1946, 266  s.
  46. Pierre Ryckmans, „  Ku przyszłości, kolonialne problemy jutra: konferencja wygłoszona w Léopoldville 6 lipca 1946 r. pod auspicjami stowarzyszeń uniwersyteckich przez pana P. Ryckmansa, „gubernatora generalnego Konga Belgijskiego  ”, Courrier d'Afrique ,1946
  47. Pierre Ryckmans, Strona historii kolonialnej: okupacja niemiecka w Urundi , Bruksela, Królewski Belgijski Instytut Kolonialny,1953
  48. Hasquin 2000 , s.  29 i 35.
  49. van Waeyembergh , s.  8.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne