Pierre Fluck

Biografia

Narodziny	29 października 1947
Narodowość	Francuski
Trening	Uniwersytet Strasbourg-I ( doktorat ) (do1971) Uniwersytet Strasbourg-I ( doktorat ) (do1980)
Zajęcia	Historyk , nauczyciel-badacz , archeolog

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Strasburgu , Uniwersytet Haute-Alsace
Członkiem	University Institute of France Academy of Sciences, Letters and Arts of Alsace

Pierre Fluck , urodzony dnia29 października 1947Był francuskim akademicki, specjalista głębokość geologia, Metalogeneza, z historii technologicznej i archeologii przemysłowej (Średniowiecze - XX th century). Jest członkiem Institut universitaire de France , jest profesorem na Uniwersytecie Haute-Alsace , gdzie w 1993 roku założył Centrum Badań nad Gospodarką, Społeczeństwami, Sztuką i Techniką (CRESAT). Jest autorem ponad 400 publikacji naukowych, w tym dwudziestu książek z zakresu geologii , mineralogii , gitologii , archeologii i dziedzictwa przemysłowego . W 1975 roku stworzył wraz z G. Lagarde recenzję pod egidą CAES CNRS, która później stała się minier Éditions du Patrimoine . Jest źródłem powstania biblioteki Federacji Dziedzictwa Górniczego , która skupia ponad 8 000 specjalistycznych dzieł. Jest członkiem Académie des sciences, lettres et arts d'Alsace i był laureatem Fond'Action Alsace . W wolnym czasie lubi interpretować pieśni, arie operowe czy oratoria.

Międzynarodowa Komisja Nazwy i nowych nazw minerałów nazwanych na jego cześć, w 1978 roku, arsenian wapnia i manganu odkryto po raz pierwszy w Sainte-Marie-aux-Mines: fluckite .

Kariera akademicka

Kariera P. Flucka ma kilka punktów zwrotnych: od nauk o Ziemi jest zorientowany na historię, następnie archeologię technik, w końcu na archeologię przemysłową. Od naukowca w CNRS do Uniwersytetu w Strasburgu został nauczycielem-badaczem. Wspólny wątek łączący te różne etapy jest częścią logiki interdyscyplinarności.

Jego podstawowym wykształceniem jest geolog głębinowy, stara się zrozumieć głębokie przemiany skorupy ziemskiej, skutkujące nową interpretacją geodynamiki pasma Varisque w segmencie utworzonym przez dwa masywy Wogezów i Schwarzwaldu ( praca podyplomowa, następnie stanowa). Jednocześnie rozwija badania z zakresu genezy koncentracji żył polimetalicznych . Badając podziemny świat dawnych kopalń, nabrał przekonania, że tylko podejście interdyscyplinarne przyniesie owoce w dziedzinie zasobów mineralnych i logiki ich eksploatacji. Wraz z kilkoma badaczami położył w ten sposób podwaliny pod górnictwo i archeologię metalurgiczną w Europie. Kilkuletnie przygotowania do pracy dyplomowej z historii w Paris I i oddelegowanie do EHESS ugruntowały jego podwójną edukację jako geologa i badacza w dziedzinie nauk historycznych.

Po przerwie na University of Technology w Belfort-Montbéliard, gdzie pomagał w prowadzeniu ośrodka badawczego w dziedzinie paleometalurgii , został mianowany profesorem historii technik i epistemologii na Uniwersytecie Haute-Alsace . Tam stworzył ośrodek badawczy zajmujący się historią przemysłu i archeologią, opierając się również na lokalnym potencjale (region z silnym ładunkiem dziedzictwa w stosunku do świata przemysłu, najpiękniejsze muzea techniczne w Europie i wreszcie biblioteka Towarzystwa Przemysłowego w Miluzie) rozwój edukacji i badań w dziedzinie archeologii przemysłowej , których brakowało we Francji. Aby zdobyć wiedzę potrzebną do takiej misji, zachęcony integracją w Institut universitaire de France w 2010 roku, odwiedził tysiące zakładów przemysłowych na całym świecie. Autor ponad 400 publikacji, prowadził również kilkaset konferencji, był promotorem wielu doktorantów, odbył liczne wyjazdy terenowe do studentów, badaczy i różnych odbiorców. Od 1982 roku prowadził dziesiątki kampanii archeologicznych.

Pracuje

P. FLUCK i R. WEIL - Złoża mineralne Francji, II: Geologia złóż mineralnych Wogezów i regionów sąsiednich . Podobnie. BRGM , 87, 1975, 187 s.
Metamorfizm i magmatyzm w środkowych Wogezach Alzacji. Wkład w historię sieci Varisque . Geological Sciences, Mem ., 62, 1980, 248 s.
(w kol. B. Ancel) A XVI górniczego XX wieku w Wogezów . French Archaeology Documents, 16, 1988, 123 s.
(w pot.), La Mine, instrukcja obsługi (faksymile z komentarzem do rysunków Heinricha Groffa). Gallimard, pot. Dokumenty „ Découvertes Gallimard Albums ”, 1992
(w zbior.), Masyw Wogezów , w „ Pre-Mesozoic Geology in France and related area ”, Springer Verlag, 1994, s. 416–425
Sainte-Marie-aux-Mines, kopalnie snów. Monografia kopalni srebra . Editions du Patrimoine Minier, Soultz, 2000, 204 str.
Piękne fabryki. Dziedzictwo Alzacji . Do Bentzinger ed., Colmar, 2002, 288 str.
(w połączeniu z L. FLUCK-STEINBACH), Archeologia przemysłowa . BT Freinet 1155, wyd. PEMF, 2004
P. FLUCK (pod kierownictwem), DMC światowe dziedzictwo , Do Bentzinger red., Colmar, 117 str. + 48 pl.
(w pot.), From the Foundry to the University 1826-200: SACM, what a beautiful story! The Blue Cloud ed., 2007, 176 str.
(w coll. z A. FLUCK), Wesserling: the Eden of textiles . Do Bentzinger ed., Colmar, 2008, 160 s.
Mulhouse treasures of factory , Le Verger éd., Barr, 2011 (z pomocą JM Lesage).
Równoległe ścieżki dwóch miast przemysłowych: Mulhouse (Alzacja) i Chemnitz (Saksonia), Miasta bliźniacze (koordynator A. IMMELE), tom II. Kunsthalle Mulhouse ed., 2012
Antoine-Grimoald Monnet , Voyages. Mineralogiczne przygody w epoce oświecenia. Dziewięć rękopisów z adnotacjami i komentarzami autorstwa Pierre Fluck , Editions du Patrimoine Minier & Do Bentzinger ed., 616 s., 2012
(w zbior.), Montesquieu, Complete works , tom 10 „My travels” , pod kierunkiem Jean EHRARD, Lyon - Paryż, ENS Éditions / Classiques Garnier, 2012
P. FLUCK (pod kierunkiem), Nowe wydanie pracy F. LIEBELINA „Mines et Mineurs du Rosemont” , red. Du Patrimoine Minier, 368 s., 2015.
P. FLUCK, Podręcznik archeologii przemysłowej , przedmowa D. WORONOFF, wyd. Hermann, 400 s., 2017
W przygotowaniu: Biografia Alfreda Lacroixa, mineraloga (1863-1948)

Dekoracje

Kawaler Legii Honorowej 14 lipca 2019 r.

Uwagi i odniesienia

„ Biografia na stronie Fond'Action Alsace ” .
(w) „ Baza danych mineralogicznych ” .
Dekret z 13 lipca 2019 w sprawie awansu i mianowania

Załączniki

Bibliografia

Nicolas Stoskopf, „Pierre Fluck”, w: New Dictionary of Alsatian Biography , vol. 44, s. 4600