Pierre Dalmond

Pierre Dalmond
Przykładowa ilustracja artykułu Pierre Dalmond
Król Tsimandroho i Pierre Dalmond w Nossi-Bé .
Biografia
Imię urodzenia Jean Pierre Dalmond
Narodziny 16 grudnia 1800
Cambieu ( Ambialet )
Zakon religijny Kongregacja Ducha Świętego
Święcenia kapłańskie 24 grudnia 1824
Śmierć 22 września 1847(w wieku 46 lat)
Ambodifototra ( Île Sainte-Marie )
Biskup Kościoła katolickiego
Ostatni tytuł lub funkcja Tytularny biskup od Pella
Wikariusz Apostolski
Wikariusz Apostolski Madagaskaru
1847 - 1847
Alexandre Monnet następujący
Prefekt Apostolski Madagaskaru
Grudzień 1841 - 22 września 1847
Poprzedni Henri de Solages
Wiceapostolski prefekt Burbon, Madagaskaru i Oceanii
1831 - 1835
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

Pierre Dalmond (1800-1847) to francuski katolicki kapłan i misjonarz , który stał apostolski prefekt z Madagaskaru . Został również powołany Wikariusz Apostolski z Madagaskaru i tytularnego biskupa z Pelli , ale zmarł przed objęciem w posiadanie.

Biografia

Rodzina i formacja (1800-1824)

Urodził się Pierre Dalmond 16 grudnia 1800w Cambieu, wieś gminy Ambialet w Tarn , diecezja Albi . Jego rodzina jest uważana za zamożną, a wielu jej członków to księża.

Jego rodzice wysłali go na naukę do małej szkoły religijnej założonej niedawno w pobliskiej wiosce. Po ukończeniu szkolenia wstępnego wstąpił do wyższego seminarium w Montpellier , od którego zależy diecezja Albi, aby studiować teologię . Otrzymał już diakona, kiedy opuścił Montpellier, po czterech latach studiów, aby wstąpić do nowego seminarium w Albi, gdzie spędził rok, zanim został wyświęcony na kapłana, z dyspensą, „ 24 marca 1824 ”Przez Charles Brault arcybiskup Albi .

Wikariusz, proboszcz, misjonarz (1824-1830)

Zostań księdzem. W wieku 24 lat Pierre Dalmond został wikariuszem parafii Saint-Pierre de Gaillac w Gaillac . Spotyka się ze swoim arcybiskupem, aby mu powiedzieć, że jego powołaniem jest bycie misjonarzem w obcych krajach. Charles Brault nie odradza mu tego, ale prosi, aby przyłączył się do jego zadania, aby „sprawdzić swoje powołanie”. Mniej więcej rok później Charles Brault, który przebywa w Paryżu w celu kierowania swoją diecezją, spotyka się z przełożonym seminarium kolonialnego Kongregacji Ducha Świętego, który prosi go o znalezienie dwóch kapłanów dla swoich misji, w szczególności jednego, który dołączy do Gwadelupa . Charles Brault rezerwuje stanowisko i po powrocie do Albi ogłasza wiadomość Pierre'owi Dalmondowi, jednocześnie wskazując mu, że nie jest jeszcze gotowy i że mianuje go proboszczem w Marnaves , małej parafii, która od ponad trzydziestu nie ma księdza. lat, aby ocenić swoje powołanie w trudnym środowisku. „W 1826 r.” Biskup powiedział swojemu młodemu kapłanowi, że jest gotowy do wyjazdu na misję i skierował ją do przełożonego seminarium duchownego w Paryżu.

W tym samym roku, 1826, Pierre Dalmond zaokrętował i przybył na Gwadelupę. Pod koniec czterech lat, w 1829 roku, chory i wycieńczony gorączką, na rozkaz lekarzy został repatriowany do Francji. Po odzyskaniu sił udał się na pielgrzymkę do Rzymu , gdzie został przyjęty na audiencji przez kardynała Capellariego (przyszłego papieża Grzegorza XVI ), który mianował go misjonarzem apostolskim, co dało mu prawo wyboru miejsca kolejnej misji.

Powrót w Paryżu, w 1830 roku, poznał w kolonialnym seminarium ks Henri de Solages , jak on od Tarn i jego przyjaciół, którzy właśnie zostały wyznaczone apostolski prefekt z Bourbon , Madagaskaru i wysp Oceanii. . Proponuje Pierre'owi Dalmondowi dołączenie do niego, Seminarium Ducha Świętego radzi mu, aby przyjął propozycję. Pierre Dalmond mówi „tak” ojcu Henri de Solages, który zostaje jego przełożonym. Po różnych procedurach misjonarze spotykają się w porcie Bordeaux w celu zaokrętowania, które ma miejsce około połowyListopad 1830. Na pokładzie żaglowca na wyspie Bourbon, grupa składa się z trzech księży, ponieważ Abbe de Guigné, A Creole , jest również w podróży.

W Bourbonie (1831-1835)

Z Henri de Solages (1831-1832)

Po ponad trzymiesięcznej podróży Pierre Dalmond i Henri de Solages wysiadają7 stycznia 1931, na wyspie Bourbon w Saint-Denis . Plik2 marcaPierre Dalmond pisze list na adres przełożonego Seminarium Ducha Świętego. wskazuje, że ich zdrowie nie ucierpiało zbytnio z powodu przeprawy, że Henri de Soulages już zwiedził wyspę i zauważył, że potrzeby kapłanów są ważne, ponieważ przeważnie ci na miejscu: „Są starzy, kalecy i prawie nie jest w stanie nic zrobić ”. Dodaje, że ma wiele zawodów i myśli o opuszczeniu Burbon za dwa miesiące, ponieważ „ rządowi bardzo zależy na tym, abym na jego koszt i pod jego ochroną udał się na Madagaskar, aby ewangelizować Madagaskar”.

Henri de Solages, uważa, że ​​istnieją inne priorytety, wysyła Pierre'a Dalmonda, aby objął urząd wikariusza w parafii Saint-Paul , która jest wówczas jedną z największych na wyspie. Podobnie jak w diecezji Albi, energicznie wspiera proboszcza, udając się do wszystkich zamieszkanych miejsc na terytorium, aby pełnić swoją posługę . Na przykład wMaj 1831przed Wniebowstąpieniem przebywa w La Possession , w „zaimprowizowanej kaplicy”, aby przewodniczyć przygotowanej przez siebie ceremonii Pierwszej Komunii dzieci.

W 1832 r. Pierre Dalmond był koadiutorem proboszcza Saint-Denis , zawsze na prośbę Henri de Solages, ponieważ ta parafia, licząca około 400 000 mieszkańców, jest zbyt ciężka dla księdza Collina, który jest oktogenetnikiem i niepełnosprawnym. Nie jest to jednak jedyny powód, ponieważ „prefekt apostolski doświadcza izolacji i swojej niezdolności do rzeczywistego przewodzenia duchowieństwu kolonialnemu” na wyspie Bourle Bourbon. Na czele tej opozycji nie jest Abbé Simon, który kieruje ten bunt „w Orleanizm sensie  ”, którego pisma zgorszyć Pierre Dalmond, zawsze wierny swemu przełożonemu. Po kilku listach do Propagandy , do Rzymu i do króla Ludwika Filipa , Henri de Solages, „zdyskredytowany w Bourbonie i zmuszony do rezygnacji”, postanawia realizować swój „misyjny ideał”, ewangelizując Grande-Terre . Przed wyjazdem Henri de Solages mianował Piotra Dalmonda wiceprefektem apostolskim Burbon, aby mógł go zastępować podczas jego nieobecności. Plik13 lipca 1831 wyrusza na Madagaskar ze zwykłym „sługą i katechetą”.

Pełniący obowiązki wiceprefekta apostolskiego (1832-1835)

Pierre Dalmont rozpoczął swoją posługę od wysłania „Okólnika do kapłanów na wyspie Île Bourbon”, w którym od pierwszych wierszy wyszczególniono legalność jego uprawnień: „Panie i drogi koledze, zostałeś już poinstruowany przez Pana Prefekta Apostolskiego, że jedzie na Madagaskar; wyjeżdżając na tę wyspę, chciał, za zgodą gubernatora, powierzyć mi uprawnienia Wice-Prefekta Apostolskiego ... (podpis) Dalmond, v.-pref. apost. ”. Wkrótce potem27 lipca 1832, napisał do przełożonego Sait-Esprit , wskazując w szczególności: „Prawie wszyscy moi współbracia odpowiedzieli na otrzymanie okólnika, który wysłałem im przy okazji mojej nominacji. Dali najbardziej pochlebne świadectwa satysfakcji i pewności siebie. Znałem już ich życzliwość dla mnie i jest to jedyny powód, który skłonił mnie do przyjęcia wiceprezesa w tak krytycznych okolicznościach. ”. Następnie przedstawia m.in. kapłanów, którzy stanowią problem i tych, których podeszły wiek podkreśla brak odnowy.

Na dużej wyspie Pierre de Solages napotkał znaczne trudności, nie zdoławszy się osiedlić, zmarł w izolacji 8 grudnia 1832.

Musimy poczekać na 25 lutego 1835 na mianowanie nowego prefekta apostolskiego Burbon: Pierre'a Ponceleta.

Z Pierrem Ponceletem (1835-1837)

Madagaskar: małe wyspy (1837-1841)

Prefekt Apostolski Madagaskaru (1841-1847)

W r. Został mianowany prefektem apostolskim Madagaskaru Grudzień 1841.

Zmarł biskup i Wikariusz Apostolski Madagaskaru (1847)

Pierre Dalmond zmarł w wieku 47 lat 22 września 1847w Ambodifototra na Île Sainte-Marie . Bulle papieskie przybywają po jego śmierci, kładzie się je na jego trumnie.

Jego szczątki znajdują się w katolickim kościele Ambodifototra.

Publikacje

W ramach swojej działalności misyjnej na Madagaskarze Pierre Dalmond nauczył się dialektów malgaskich i napisał pożyteczne prace związane z edukacją religijną. W 2015 roku Jean-Paul Alain uważa, że ​​„można go uznać za pioniera studiów lingwistycznych w tych regionach”.

Oryginalne wydania

  • 1841: Ćwiczenia w języku sakakava: zawierające modlitwy, katechizm, hymny i podsumowanie świętej historii Starego i Nowego Testamentu , Saint-Denis, Imprimerie de Lahuppe, 99  s..
  • 1842: Słownictwo i gramatyka języków malgaskich, sakalawski i Betsimitsara , Bourbon, Imprimerie de Lahuppe, 124  s..
  • 1844: Słownictwo malgasko-francuskie: dla języków sakalawskiego i Betsimitsara , Paryż, H. Vrayet, 40  s..

Reedycje i studia współczesne

  • Ćwiczenia z języków Sakalava i Betsimisaraka 1841-1844 , Antsiranana, Wyższy Instytut Teologii i Filozofii Madagaskaru,1987, 3 e  ed. ( 1 st  ed. 1987),.
  • N. Geunier i B Rasolomaina "  Les cantiques malgaches de Dalmond (1841): Jednym z pierwszych esejów poetyckiej i muzycznej kompozycji w Kościele katolickim na Madagaskarze  " Études Océan Indien , n O  37, De niektóre żywe sztuki zachodniej Ocean Indyjski, 2005-2006, s.  112-173.
  • „Próby opisu betsimisaraki i sakalava przez Abbé Dalmonda, misjonarza na Madagaskarze w latach 1837–1847” , w Staudacher-Villiamee (red.), Pisanie i konstrukcja języków na południowym zachodzie l 'Oceanu Indyjskiego , L' Harmattan i University of Reunion ,2007.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. W liście napisanym w dniu2 marca 1831 Pierre Dalmond mówi: „Przyjechaliśmy tutaj 7 stycznia po trzech i pół miesiąca przeprawy ”(patrz Amand-René Maupoint, 1864 strona 22).

Bibliografia

  1. Eugénie de Guérin (źródło to notatka redaktora), Dzieła Eugénie i Maurice de Guérin , Paryż, J. Gabalda,1924( czytaj online ) , s.  227-228 (uwaga 8)
  2. „  Historia: Pierre Dalmond, kapłan z diecezji Tarn Albi założył Kościół katolicki na Madagaskarze.  » , Na tarn-madagascar.com ,2009(dostęp 29 września 2018 ) .
  3. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  13.
  4. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  15.
  5. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  16.
  6. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  16-18.
  7. Rabilera, Taffin, 1993 , str.  242.
  8. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  20-22.
  9. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  22.
  10. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  23.
  11. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  25
  12. C. Prudhomme, 1984 , str.  60
  13. C. Prudhomme, 1984 , s.  61
  14. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  28.
  15. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  40.
  16. A.-R. Maupoint, 1864 , s.  40-42.
  17. D. Rabilera, G. Taffin, 1993 , str.  242.
  18. „  Notatki biograficzne osób związanych z historią księdza Libermanna  ” , na spiritains.org (dostęp 3 października 2018 ) .
  19. Georges Gandy, "  79. Madagaskar i jego pierwszych dwóch biskupów, przez Mg Armand-René Maupoint  " katolicki Bibliografia: krytyczny przegląd prac o religii, filozofii, historii, literatury, edukacji, etc. , t.  XXXIII,1865, s.  228 ( czytaj online , sprawdzono 2 października 2018 ).
  20. „  Dalmond Pierre Monseigneur  ” ( ostatnia wizyta 2 października 2018 ) .
  21. JP Alain, 2015 , s.  88.
  22. „  Vocabulary and grammar for the Madagasy, Sakalavian, and Betsimitsara  ” , on WorldCat (dostęp 2 października 2018 r . ) .
  23. „  Słownictwo malgasko-francuskie: dla języków sakalawskiego i Betsimitsara  ” , w witrynie WorldCat (dostęp 2 października 2018 r . ) .
  24. "  Exercises in the Sakalava and Betsimisaraka Languages, 1841-1844  " , na WorldCat (dostęp 2 października 2018 ) .

Zobacz też

Bibliografia

  • „  Z misją do Sainte-Marie de Madagascar  ”, L'ami de la religion: czasopismo kościelne, polityczne i literackie , t.  98, n o  301023 sierpnia 1838, (352) - (357) ( czyt. Online , przeglądnięto 2 października 2018 r. ).
  • Amand-René Maupoint (biskup Saint-Denis, Reunion), Madagaskar i jego dwaj pierwsi biskupi , t.  1 i 2: 1 - Monsignor Dalmond, 2 - Monsignor Monnet , Paryż, C. Dillet,1864, 620 (284 i 336)  str. ( czytaj online ) , s.  1-284.
  • Pierre Suau, „Madagascar: the Catholic Apostolate: IV Approach Works” , w Léonce de Grandmaison (reż.), Studies , Paryż, Company of Jesus ,Lipiec 1907( „Pierre% 20Dalmond” czytaj online ) , str.  800-804.
  • Maurice Besson, »  Monseigneur Pierre Dalmond: pierwszy biskup Madagaskaru  «, L'Afrique française ,Marzec 1932, s.  183-185.
  • Adrien Boudou, „The Founder, Mr. Dalmond (1800–1847)” , w: Adrien Boudou, Les Jésuites à Madagascar au XIX e siècle , t.  1, Paryż, Gabriel Beauchesne i jego synowie,1940( czytaj online ) , s.  37-.
  • Claude Prudhomme, Religijna historia zjednoczenia , Paryż, Éditions Karthala , wyd .  „Ludzie i społeczeństwa / Historia i cywilizacja”,1984, 369  str. ( ISBN  978-2-86537-109-9 , czytaj online ).
  • »Pierre Dalmond« , w Daniel Ralibera i Gabriel de Taffin, Madagascar et le christianisme , Paryż, Éditions Karthala ,1993( czytaj online ) , s.  243-250.
  • Jean-Paul Alain, „Dalmond (Pierre): 1880–1847 - francuski misjonarz” , w: Jean-Paul Alain, Dictionary of Madagasy ethnology , Paryż, Éditions Publibook,2015( ISBN  9782342041750 , czytaj online ) , str.  88.

Program radiowy

  • Nicolas Hermet, ojciec Claude Cugnasse, „  Ojciec Pierre Dalmond na Madagaskarze  ” , w sprawie RCF ,29 stycznia 2018 r(konsultowano się 2 października 2018 r. )  :„Przy mikrofonie Nicolasa Hermeta ks. Claude Cugnasse opowiada nam o ewangelizacji Madagaskaru przez o. Pierre'a Dalmonda. ”.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne