Pierre-qui-vire (Longeville-sur-Mer)
| Pierre-qui-vire | ||||
| Prezentacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nazwa lokalna | Menhir du Russelet | |||
| Rodzaj | menhir | |||
| Kropka | neolityczny | |||
| Charakterystyka | ||||
| Wymiary | 3,80 m | |||
| Materiały | piaskowiec | |||
| Geografia | ||||
| Informacje kontaktowe | 46 ° 25 ′ 13 ″ północ, 1 ° 30 ′ 25 ″ zachód | |||
| Kraj | Francja | |||
| Region | Kraj Loary | |||
| Departament | Vendée | |||
| Gmina | Longeville-sur-Mer | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
La Pierre-qui-Vire , zwany także menhirem Russelet , to menhir znajdujący się w Longeville-sur-Mer we francuskim departamencie Vendée .
Opis
Menhir wykonany jest z bloku lokalnego piaskowca . Mierzy 3,80 m wysokości. Otacza go kilka innych bloków piaskowca leżących na ziemi pochodzenia naturalnego, w których ojciec Baudry, jak sądził, rozpoznał w 1861 roku półkole z kamieni.
Folklor
Jego imię Pierre-qui-vire, według legendy, przyszło mu do głowy z nawyku klocka, który sam się włączał, o północy według jednej wersji, przy pierwszym pianiu koguta według innej wersji.
Zgodnie z tradycją miejsce to służyło jako miejsce spotkań czarodziejów i fantastycznych istot zwanych Garous i Garache (wilkołaki i wilkołaki).
Uwagi i odniesienia
Załączniki
Bibliografia
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
- Bertrand Poissonnier i Jean-Loïc Le Quellec , Megaliths of Vendée: legends and archeology , Geste éditions,1993, 62 s.
-
Bertrand Poissonnier, Prehistoric Vendée , La Crèche, Geste éditions,1997, 367 s. ( ISBN 2-910919-38-2 ) , str. 157.