Latarnia morska São Julião
Latarnia morska São Julião wLizbonie
Latarnia morska São Julião (2008)
| Informacje kontaktowe | 38 ° 40 ′ 28 ″ N, 9 ° 19 ′ 31 ″ W. |
|---|---|
| Kąpane przez | Ocean Atlantycki |
| Adres |
Oeiras e São Julião da Barra, Paço de Arcos e Caxias ( en ) Portugalia |
| Budowa | 1761- +1.775 |
|---|---|
| Automatyzacja | 1980 |
| Dziedzictwo | Budowanie interesu publicznego (1957) |
| Ostrożny | Nie |
| goście | Nie |
| Wysokość | 24 m |
|---|---|
| Ogniskowa | 39 m |
| Materiał | Pierre |
| latarnia | 1000 W. |
|---|---|
| Optyczny | Fresnel 4. rzędu 250 mm |
| Zakres | 14 mil morskich |
| Światła | Occ R 5s |
| Dźwiękowa pomoc | syrena mgłowa |
| ARLHS | POR053 |
|---|---|
| Admiralicja | D2124 |
| NGA | 3400 |
|
São Julião Lighthouse jest latarnia morska znajduje się w Fort de São Julião da Barra , który znajduje się w freguesia de São Julião da Barra Gminy Oeiras , w dzielnicy Lizbony ( Lizbona-i-Val-de -Tage w Portugalia ).
Zarządza nim Narodowy Urząd Morski Portugalii w Oeiras ( Wielka Lizbona ).
Fort São Julião da Barra jest oficjalną rezydencją Ministra Obrony Narodowej. Jest klasyfikowany jako obiekt użyteczności publicznej .
Historia
Flagowa budowa São Julião rozpoczęła się w 1553 r., A została oddana do użytku w 1761 r. Pożar był chroniony na szczycie wieży i był widoczny przez okna. Karmiono go oliwą z oliwek . W 1775 roku pożar skorzystał na modernizacji poprzez zamontowanie lamp typu Argand z odbłyśnikami parabolicznymi. W 1848 i 1865 roku został ponownie zmodernizowany, otrzymując soczewkowy system czwartej soczewki Fresnela , wytwarzający stałe białe światło zasilane gazem destylowanym z drewna.
W 1885 roku oświetlenie wykonano za pomocą gazu ziemnego. Kolejne remonty latarni dokonano w 1893 i 1913 r., Następnie w 1916 r. Zamontowano syrenę mgłową . Sygnał mgłowy nie działał podczas I wojny światowej .
W związku z uchwałą konferencji Maritime Beaconing w Lizbonie w 1933 r., Która zakazała stosowania stałych świateł w dużych miastach, światło z latarni, które było stałym światłem biało-czerwonym, stało się światłem zaciemniającym, które zostało podłączone do publicznej sieci elektrycznej. Sygnał mgły sprężonego powietrza został zastąpiony syreną elektrodynamiczną.
Jest to kwadratowa, murowana wieża o wysokości 24 metrów, z krenelażem i latarnią. Wieża jest kamienna, a latarnia pomalowana na biało z czerwoną kopułą.
Latarnia morska São Julião ma zawsze wielkie znaczenie dla żeglarzy, ponieważ służy jako zrównanie z latarnią Bugio do wejścia i wyjścia z baru Lisbon Bar, zwanego przejściem między wieżami oznaczającymi wejście do oceanu. Czerwone światło zasłaniające emituje błysk przez 3 sekundy co 5 sekund przy zasięgu 22 km.
Identyfikator : ARLHS : POR053; PT-206 - Admiralicja : D2124 - NGA : 3400.
|
Uwagi i odniesienia
- (pt) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku portugalskim zatytułowanego „ Farol de São Julião ” ( zobacz listę autorów ) .