Informacje kontaktowe | 49 ° 06 ′ 30 ″ N, 64 ° 36 ′ 06 ″ W. |
---|---|
Kąpane przez | Rzeka św. Wawrzyńca |
Adres |
Gaspe Canada |
Budowa |
1880 (1 ul nawigacyjnego) 1907 (2 e latarni) |
---|---|
Dziedzictwo | Cytowany budynek dziedzictwa (2010) |
goście | tylko strona |
Optyczny | soczewka Fresnela |
---|---|
Światła | poza |
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Latarnia Pointe-à-la-Renommée znajduje się w prowincji Quebec , w Gaspé region na brzegu Rzeki Świętego Wawrzyńca , w pobliżu Anse-à-Valleau .
Położona na północ od półwyspu Gaspé , na zachód od Anse-à-Valleau , latarnia morska znajduje się na wysokości około 20 metrów na skalistym punkcie zwanym „Pointe à la Renommée” , który dominuje nad rzeką. Saint-Laurent , na południe od wyspy Anticosti . Ta odnoga rzeki zwana Cieśniną Honguedo łączy się z Zatoką Świętego Wawrzyńca, która łączy się z Oceanem Atlantyckim .
Pochodzenie toponimu „Pointe à la Renommée” nie jest do końca znane, w szczególności zachowane są dwie wiarygodne hipotezy. Pierwszy zachowuje jak jego pochodzenie od zatonięcia w La Renommée statku , z La Rochelle , który osiadł na mieliźnie w 1736 roku na wybrzeżu Anticosti . Drugi zachowuje historię rozbitków, którzy po dotarciu do niedostępnego wówczas lądem miejsca cierpieli tam głód. Miejscowi nazwaliby to wtedy „punktem głodu”, tłumaczonym przez anglojęzycznych jako „punkt sławy” . Później francuskojęzyczni Gaspésiens przyjęli tę nazwę, tłumacząc „Fame by Renommée”, co zaowocowałoby nazwą „Pointe à la Renommée” .
Kiedy w 1867 r. Utworzono Konfederację Kanadyjską , St. Lawrence miał już pierwszą generację latarni morskich, ale to nie wystarczyło w obliczu wzrostu liczby statków korzystających z rzeki. W obliczu problemu licznych wraków statków rząd kanadyjski podjął program budowy latarni morskich z drewna, aby ograniczyć koszty budowy. Wieże mają kształt kwadratu lub ośmiokąta, a także niektóre są zintegrowane z dachem domu dozorcy, zawsze ze względów ekonomicznych. Pomiędzy latarnią Cap-des-Rosiers , utworzoną w 1858 roku (praca pierwszej generacji z kamienną wieżą), a latarnią Cap-de-la-Madeleine , utworzoną w 1876 roku, na skraju Cieśniny Honguedo pozostaje niezabezpieczony obszar . W tym okresie wybrano miejsce Pointe de la Renommée do stworzenia nowej latarni morskiej.
Na jego budowę Parlament Kanady przeznaczył kwotę 4.000 dolarów i powierzył prace firmie pana R. Camerona z Ontario. Plan tego drewnianego budynku to „latarnia morska” , z wieżą zintegrowaną i umieszczoną nad domem dozorcy. jest to wieża o podstawie kwadratu z pochyłymi płaszczyznami. Wierzchołek latarni znajduje się 15,2 metra nad poziomem gruntu konstrukcji. Światło jest dostarczane przez palniki knotowe z rafinowanej białej ropy naftowej, wzmacniane jest przez paraboliczne odbłyśniki z posrebrzanej miedzi. Pożar widoczny z odległości 33 kilometrów charakteryzuje się białym światłem z czerwonym błyskiem co dwadzieścia sekund. Dla swojej rozpoznawalności wieża jest pomalowana na biało z szerokim czarnym poziomym paskiem.
Witryna posiada także semafor i stacji elektryczny telegraf kabel podłączony do Quebec na terenie Wielkiej North Western Telegraph Co . Dzięki temu możliwe jest otrzymywanie ogólnych informacji o pogodzie i możliwych utrudnieniach, takich jak lód, oraz informowanie o tym przepływających statków za pomocą sygnałów optycznych (flag) z semafora.
Latarnia Pointe-à-la-Renommée jest włączona, a wszystkie instalacje oddane do użytku 1 st październik +1.880. Jej pierwszym opiekunem jest James Ascah (pozostanie nim do 1913 roku).
W 1883 roku zbudowano klatkę schodową umożliwiającą połączenie z morzem, ma 184 stopnie.
W 1902 roku wyposażenie zostało uzupełnione o system sygnalizacji dźwiękowej. To Federalne Ministerstwo Morskie i Rybołówstwa zbudowało nowy budynek, w którym zainstalowano róg mgłowy „wyposażony w cztery megafony” . W 1903 r. Pasek czarnej farby został zastąpiony czerwoną farbą, dzięki czemu latarnię łatwiej było rozpoznać na statkach dzięki lepszemu kontrastowi z tłem składającym się z drzew z liśćmi latem i śniegu zimą.
W 1904 r. Inżynier Joseph Barridon i jego asystent Hugh Lyle z kanadyjskiej firmy Marconi Wireless , filii firmy Marconi, zbudowali budynek o podstawie 9,1 m na 6 m . One współpracować z systemem komunikacyjnym Guglielmo Marconi , składający się z nadajnika zapłonowej , a cewki z indukcją i czujki magnetycznej . Ten zestaw jest pierwszym morskiej stacji telegraficznej z telegrafii bezprzewodowej z Kanady . Plik25 czerwca 1904operatorzy stacji Victor Charlie Gulf (VCG) , będącej indykatywną nazwą stacji latarni morskiej Pointe-à-la-Renommée, nawiązują łączność ze statkiem paryskim , który przepływa w pobliżu, w celu standardowej wymiany, ale mimo to szczególnej, ponieważ „to to pierwsza wiadomość ze stacji przybrzeżnej ze statkiem na morzu w Kanadzie. Usługa działa od kwietnia do grudnia.
Drewnianą latarnię morską, która ma wysokie koszty utrzymania, zdecydowano się zastąpić ją modelem konstrukcyjnym znanym z Nowej Funlandii, który ma tę zaletę, że jest odporny w czasie i wymaga jedynie konserwacji. Zbudowany z prefabrykowanych elementów żeliwnych jest również łatwy w montażu, a całość mieści się w rozsądnym budżecie.
Wybrana lokacja znajduje się na zachodzie i obok pierwszej. Po wykonaniu fundamentów wraz z pomostem wsporczym należy skręcić śrubami żeliwne segmenty tworzące wieżę o średnicy 3,6 mi wysokości 15,5 m . Następnie dodano zewnętrzny chodnik, latarnię i zabezpieczenie dachu. System optyczny, wydajniejszy od poprzedniego, zawdzięczamy firmie Barbier, Bénard et Turenne (BBT). Soczewka Fresnela ma wewnętrzną średnicę 1,8 m na wysokości 2,4 m może być widoczny nawet do 160 km w zależności od jego wysokości, na tej stronie jego zasięg wynosi 80 km na południowy z ładnej pogodzie, która pozwala zobaczyć ogień Wyspa Anticosti . Koszt optyki jest znaczący i wynosi 17 000 USD w porównaniu z łącznym kosztem montażu latarni morskiej, który wynosi 27 643 USD . Oświetlenie zapewnia lampa acetylenowa .
Plik 1 st październik 1.907 nowy reflektor jest włączany zamiast starego, który jest wtedy zawsze obecny obok niego.
Ta dawniej opuszczona latarnia morska została przeniesiona w 1977 roku do Quebecu , na terenie kanadyjskiej straży przybrzeżnej w pobliżu Quartier Petit Champlain . Po około 20 latach w Quebec City i z powodu licznych protestów mieszkańców Pointe-à-la-Renommée latarnia została repatriowana do jej pierwotnego miejsca w Gaspésie w 1997 roku .
Latarnia Pointe-à-la-Renommée podczas jego 20-letniego wygnania w Quebecu.
Latarnia Pointe-à-la-Renommée, około 1910 r.