Peter Rühmkorf

Peter Rühmkorf, październik 2004 Kluczowe dane

Narodziny	25 października 1929 Dortmund
Śmierć	8 czerwca 2008(w wieku 78) Roseburg
Podstawowa działalność	pisarz, poeta, pamiętnikarz, krytyk literacki, autor tekstów, autor tekstów
Nagrody	Nagroda im. Georga-Büchnera, nagroda Waltera-Hasenclevera, nagroda literacka Kassel, nagroda SWR, nagroda Stadtschreiber von Bergen, nagroda Annette von Droste Hülshoff, nagroda Johanna-Heinricha-Mercka, medal Carla-Zuckmayera, nagroda im. Nicolasa Born, nagroda literacka miasta Bremy

Autor

Gatunki	poezja, esej, utwór gotycki

Dopełnienia

Niemiecka Akademia Języka i Literatury

Peter Rühmkorf , urodzony dnia25 października 1929w Dortmundzie i zmarł dalej8 czerwca 2008w Roseburg jest niemieckim poetą , eseistą i pamfletem .

Biografia

Był nieślubnym synem Elisabeth Rühmkorf, nauczycielki, córki pastora Otterndorfu , dorastał w Hemmoor . Karl Barth jest jego ojcem chrzestnym. Po uzyskaniu dyplomu w 1951 r. Studiował pedagogikę i historię sztuki, a następnie język niemiecki i psychologię w Hamburgu . Chcąc zostać nauczycielem, porzucił studia po kilku semestrach po konflikcie z nauczycielami.

Wraz z Wernerem Riegelem (de) założył przegląd literacki Zwischen den Kriegen (de), który był publikowany od 1951 do 1956 roku. Następnie stworzył Studentenkurier , gazetę „oporu”, która później stała się Konkret .

Od 1958 do 1964 pracował jako redaktor w Rowohlt . Co więcej, nadal pisze. Swoje wiersze prezentuje czasem w towarzystwie muzyków jazzowych Michaela Naury (de) i Wolfganga Schlütera (de) . Otrzymuje liczne nagrody literackie i prowadzi wykłady. W latach 60. napisał trzy nieudane dramaty teatralne.

Został członkiem grupy 47 , klubu PEN , berlińskiej Akademii Sztuk , Niemieckiej Akademii Języka i Literatury oraz Freie Akademie der Künste w Hamburgu (de) .

W 1964 roku ożenił się z psychologiem Evą-Marie Titze (de) .

Z okazji 75. urodzin pisarza Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg organizuje w 2004 roku wystawę poświęconą jego życiu i twórczości. Został pochowany na cmentarzu Altona .

Grafika

Od lat pięćdziesiątych Peter Rühmkorf pisze o sprawach bieżących, przemyśle kulturalnym i rozwoju literatury, zwłaszcza poezji, bystym okiem i ostrym językiem komentował. Jego eseje i przemówienia bronią dziedzictwa „Oświecenia”, żądając poezji i praw jednostki.

Oprócz esejów jego wiersze dalej rozwijają klasyczną formę rymów i ewokacji. Zainspirowany Heinem, chciał tworzyć literaturę popularną.

Pisma

W: Zwischen den Kriegen , Zs., 1952–1956: artykuły pod różnymi pseudonimami.
(Z Wernerem Riegelem ): Heiße Lyrik . Limes, Wiesbaden 1956.
Irdisches Vergnügen wg. Fünfzig Gedichte . Rowohlt, Hamburg 1959.
Wolfgang Borchert . Biografia . Rowohlt, Hamburg 1961.
Kunststücke. Fünfzig Gedichte nebst einer Anleitung zum Widerspruch . Rowohlt, Hamburg 1962.
Über das Volksvermögen. Exkurse in den literarischen Untergrund . Rowohlt, Reinbek 1967 (Kinder- und Abzählverse , Trivialtravestien aus hundert Jahren)
Czy heißt wczoraj Volsinii ? Bewegte Szenen aus dem klassischen Wirtschaftsleben . Rowohlt, Reinbek 1969 (Bühnenstück)
Die Jahre die ihr kennt. Anfälle und Erinnerungen . Rowohlt, Reinbek 1972.
Lombard gibt den Letzten. Ein Schauspiel . Wagenbach, Berlin 1972.
Die Handwerker kommen. Ein Familiendrama . Wagenbach, Berlin 1974.
Walther von der Vogelweide , Klopstock und ich . Rowohlt, Reinbek 1975.
Phoenix - voran! Gedichte . Paweł Pan, Dreieich 1977.
Strömungslehre I. Poezja . Rowohlt, Reinbek 1978.
Haltbar bis Ende 1999 . Gedichte. Rowohlt, Reinbek 1979.
Auf Wiedersehen w Kenilworth. Ein Märchen in dreizehn Kapiteln . Fischer, Frankfurt nad Menem 1980.
Im Fahrtwind. Gedichte und Geschichte . Bertelsmann, Berlin 1980.
agar agar - zaurzaurim. Zur Naturgeschichte des Reims und der menschlichen Anklangsnerven . Rowohlt, Reinbek 1981
Kleine Fleckenkunde . Haffmans, Zürich 1982.
Der Hüter des Misthaufens. Aufgeklärte Märchen . Rowohlt, Reinbek 1983.
Blaubarts letzte Reise. Ein Märchen. pawel pan, Dreieich 1983.
Bleib erschütterbar und widesteh. Aufsätze - Reden - Selbstgespräche . Rowohlt, Reinbek 1984.
Mein Lesebuch . Fischer, Frankfurt nad Menem 1986.
Außer der Liebe nichts. Liebesgedichte . Rowohlt, Reinbek 1986.
Dintemann und Schindemann. Aufgeklärte Märchen. Reclam, Lipsk 1986.
Selbstredend und selbstreimend. Gedichte - Gedanken - Lichtblicke . Reclam, Stuttgart 1987.
Werner Riegel. „… Beladen mit Sendung. Dichter und weapon Schwein ” . Haffmans, Zürich 1988.
Einmalig wie wir alle . Rowohlt, Reinbek 1989.
Dreizehn deutsche Dichter . Rowohlt, Reinbek 1989.
Selbst III / 88. Aus der Fassung . Haffmans, Zürich 1989.
Komm raus! Gesänge, Märchen, Kunststücke . Wagenbach, Berlin 1992.
Deutschland, ein Lügenmärchen . Wallstein, Getynga 1993.
Lass leuchten! Memos, Märchen, TaBu, Gedichte, Selbstporträt mit und ohne Hut . Rowohlt, Reinbek 1993.
Tabu I. Tagebücher 1989–1991 . Rowohlt, Reinbek 1995.
Gedichte . Rowohlt, Reinbek 1996.
Ich habe Lust, im weiten Feld… Betrachtungen einer abgeräumten Schachfigur . Wallstein, Getynga 1996.
Die Last, die Lust und die List. Aufgeklärte Märchen . Rowohlt, Reinbek 1996.
Ein Buch der Freundschaft . Rommelskirchen, Remagen-Rolandseck 1996.
Lethe mit Schuß. Gedichte . Suhrkamp, Frankfurt nad Menem 1998.
wenn - aber dann. Vorletzte Gedichte . Rowohlt, Reinbek 1999.
Von mir zu Euch für uns . Steidl, Getynga 1999.
Wo ich gelernt habe . Wallstein, Getynga 1999.
(Z Horstem Janssenem ): Mein lieber Freund und Kompanjung . Jud, Hamburg 1999.
(Z Robertem Gernhardtem ): In gemeinsamer Sache. Gedichte über Liebe und Tod, Natur und Kunst . Haffmans, Zürich 2000.
Das Lied der Deutschen . Wallstein, Göttingen 2001. (On Hofmann von Fallersleben )
Funken fliegen zwischen Hut und Schuh. Lichtblicke, Schweifsterne, Donnerkeile . Herausgegeben von Stefan Ulrich Meyer. Deutsche Verlagsanstalt, München 2003.
Tabu II. Tagebücher 1971–1972 . Rowohlt, Reinbek 2004.
Wenn ich mal richtig ICH sag…. Ein Lese-Bilderbuch . Steidl, Getynga 2004.
Aufwachen und Wiederfinden. Gedichte . Insel, Frankfurt nad Menem 2007.
Paradiesvogelschiß. Gedichte . Rowohlt, Reinbek 2008.
Selbst III / 88. Aus der Fassung . Neuausgabe Haffmans bei Zweitausendeins, Frankfurt 2009.
Der Kuss der Erkenntnis - Gedichte . Pod redakcją Dirk von Petersdorff . Reclam, Stuttgart 2011.
Poesiealbum 293 , Märkischer Verlag Wilhelmshorst 2011, ( ISBN 978-3-931329-93-8 )
In meinen Kopf passen viele Widersprüche - Über Kollegen . Pod redakcją Susanne Fischer i Stephan Opitz. Wallstein, Getynga 2012, ( ISBN 978-3-8353-1171-8 ) .

Nagrody

1964: mieszkaniec Villa Massimo
1976: Johann-Heinrich-Merck-Preis (de)
1980: Literaturpreis der Stadt Bremen (de)
1988: Nagroda im. Heinricha Heinego
1993: Nagroda im. Georga-Büchnera
2000: Carl Zuckmayer Medal (de)

Źródło, notatki i odniesienia

„vergnügen in g” w: Der Spiegel 36 (1966) S. 90f

(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Peter Rühmkorf ” ( zobacz listę autorów ) .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Zasoby dotyczące sztuk pięknych :
- (de) Berlińska Akademia Sztuk Pięknych
Zasoby audiowizualne :
- (en) Internetowa baza danych filmów
Zasoby muzyczne :
- Discogs
Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Deutsche Biographie • Gran Enciclopèdia Catalana • Swedish Nationalencyklopedin • Munzinger Archiv • Store norske leksikon
(de) „ Publikacje Petera Rühmkorfa i o nim ” , w katalogu internetowym Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB) .
( fr ) Peter Rühmkorf w internetowej bazie danych filmów