W Metafizyczne Myśli (w łacińskiej Cogitata metaphysica ) to dzieło Spinozy po łacinie w 1663 roku, jest ona podzielona na dwie części, pierwsza na bycie i jego uczucia, drugi na Boga i jego atrybutów i na ducha. Człowieka.
„Wydaje się, że pierwsze znaczenie Prawdy i Fałszu ma swoje źródło w opowieściach; a opowieść została opowiedziana jako prawdziwa, kiedy ta opowieść naprawdę się wydarzyła; fałszywe, kiedy opowiadany fakt nigdzie się nie wydarzył. Później filozofowie używali tego słowa do oznaczenia zgodności idei z jej przedmiotem; dlatego prawdziwą ideą nazywa się tym, co ukazuje rzecz taką, jaka jest sama w sobie; fałszywe, to, co pokazuje coś innego, niż jest w rzeczywistości. Pomysły to w istocie nic innego jak narracje lub historie natury w umyśle. I stamtąd w ten sam sposób, metaforą, określaliśmy rzeczy bezwładne; tak więc, kiedy mówimy o prawdziwym lub fałszywym złocie, tak jakby złoto nam prezentowane mówiło coś o sobie, co w nim jest, a czego nie ma. "
1 st część C. VI , Gallimard, „La Pléiade”, trad. R. Caillois.