Pavel Jozef Šafárik

Pavel Jozef Šafárik. Biografia

Narodziny	13 maja 1795 Kobeliarovo
Śmierć	26 czerwca 1861(w wieku 66 lat) Praga lub Praga
Pogrzeb	Cmentarz Olšany
Imię w języku ojczystym	Pavol Jozef Šafárik
Narodowość	austriacki
Trening	Uniwersytet Friedricha Schillera w Jenie
Zajęcia	Tłumacz , językoznawca , poeta , historyk , pedagog , dziennikarz , pisarz , pedagog , filolog
Dziecko	Vojtěch Šafařík ( we )

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Karola w Pradze
Pole	Lingwistyczny
Religia	Luteranizm
Członkiem	Serbskie Towarzystwo Literackie ( d ) Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk Rosyjska Akademia Nauk Bawarska Akademia Nauk Austriacka Akademia Nauk Królewska Pruska Akademia Nauk
Nagrody	Za zasługi dla nauki i sztuki ( d ) Honorowy Obywatel Pragi ( d ) (1848) Order św. Anny II klasy (1857)

Pavel Jozef Šafárik (po słowacku : Pavol Jozef Šafárik ), ur13 maja 1795w Feketepatak, Królestwo Węgier (obecnie Kobeliarovo na Słowacji ) i zmarł dnia26 czerwca 1861w Pradze , Cesarstwo Austriackie , jest słowackim filologiem , językoznawcą , slawistą , historykiem , etnografem i poetą .

Pavel Jozef Šafárik był razem z Josefem Dobrovskim i Jernej Kopitarem jednym z twórców współczesnego słowizmu . Podobnie jak jego rodak Ján Kollár , w znacznym stopniu przyczynił się do odrodzenia kultury słowackiej , słowiaństwa i panslawizmu .

Biografia

W latach 1805 do 1808 studiował w Rożniawy gdzie nauczył łaciński, niemiecki i węgierski.

Od 1815 r., Tuż po wojnach napoleońskich , kontynuował studia wyższe na Uniwersytecie w Jenie w Niemczech . Klimat polityczny na Uniwersytecie w Jenie charakteryzował się otwartością i krytyką wykładowców i studentów przeciwko reakcyjnemu i politycznemu porządkowi w Europie.

W 1817 r. Przyjął ofertę wychowawcy z mieszczańskiej rodziny w Bratysławie .

W 1818 roku , Pavel Jozef Šafárik opublikowane w języku czeskim z Františka Palackiego , z Czech prozodii , pierwszej pracy z pre-romantyczny duch , odróżniając się od klasycyzmu starszego pokolenia i na rzecz nowej literatury patriotycznej i rewolucyjnej.

Od 1819 do 1833 był nauczycielem, a następnie dyrektorem liceum w Nowym Sadzie w Serbii . W tym samym czasie w 1830 r. Otrzymał z Rosji ofertę założenia biblioteki słowiańskiej w Petersburgu wraz z dwoma innymi słowiańskimi lingwistami i filologami, Václavem Hanką i Františkiem Ladislavem Čelakovskim .

W 1833 r. Przeniósł się z rodziną do Pragi. W 1841 roku został mianowany kustoszem Biblioteki Uniwersyteckiej na Uniwersytecie w Pradze .

W 1826 roku został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego w Krakowie , a rok później, w 1827 roku , został przyjęty jako członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk Warszawie .

W 1840 r. Został członkiem korespondentem Królewskiej Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie . W 1843 r. Był korespondentem Bawarskiej Akademii Nauk, aw 1856 r . Został przyjęty jako członek zagraniczny . W 1847 był członkiem-założycielem Austriackiej Akademii Nauk w Wiedniu .

W 1848 r. Został powołany na katedrę porównawczej filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Praskim jako profesor nadzwyczajny, ale następnie został zastąpiony przez Františka Ladislava Čelakovskiego na tym stanowisku.

Pavel Jozef Šafárik jest ojcem czeskiego chemika Vojtěcha Šafaříka (w) i teściem uczonego i lingwisty Josefa Jirečka (w) (ten ostatni był ojcem slawisty Konstantina Jirecka ).

Daniny

Od 1948 do 1992 roku , miasto Tornali się w Słowacji , został powołany w słowackiej : Šafárikovo na cześć Pavel Jozef Šafárik.

W 1959 roku powstał ku jego pamięci Uniwersytet Pawła Józefa Šafárika .

Pracuje

Pavel Jozef Šafárik napisał w języku niemieckim „ Historię języka słowiańskiego i literatury we wszystkich dialektach ” (1826), a także książkę w języku czeskim o „ Słowiańskiej starożytności ” (1837) i kolejną książkę o „ Pierwotnej kulturze unitarnej” Słowian i słowiańskiej etnografii ”(1843).

Promluvení k Slovanům [po francusku: Mówienie do niewolników] (1817?) Praca inspirowana innymi literaturami narodowymi, autorka wzywa Słowaków, Morawian i Czechów do zbierania pieśni ludowych.
Počátkové českého básnictví, obzvláště prozodie (1818, Presbourg), we współpracy z Františkiem Palackym [po francusku: Podstawowe pojęcia poezji czeskiej, w szczególności prozodii] - zajmuje się technicznymi zagadnieniami pisania poezji.
Novi Graeci non uniti rite gymnasii neoplate auspicia feliciter capta. (1819, Nowy Sad)
Písně světské Lidu slovenského v Uhrich. współautorami: PJ Šafárika, Jána Blahoslava i inni (Buda i Pest). (Pest: 1823–1827) / Národnie zpiewanky-Pisne swetské Slowáků v Uhrách (Buda: 1834–1835).
Geschichte der Sprache und Literatur slawischen nach allen Mundarten (1826, Pest), [w języku francuskim: Historia języka słowiańskiego i literatura wszystkich języków] - encyklopedia, pierwsza próba systematycznego przedstawienia języków słowiańskich w ich połączeniu.
Über die Abkunft der nach Slawen Lorenz Surowiecki (1828, Buda) [po francusku: O pochodzeniu niewolników według Lorenza Surowieckiego] - ma być reakcją na tekst Surowieckiego, tekst koncentruje się na krajach pochodzenie Słowian.
Serbische Lesekörner oder historisch-Beleuchtung der kritische serbischen Mundart (1833, Pest) [dosłownie: antologia serbska czyli historyczne i krytyczne wyjaśnienie języka serbskiego] - wyjaśnienie natury i rozwoju języka serbskiego
Slovanské starožitnosti (1837 + 1865, Praga) [Starożytności słowiańskie], jego główne dzieło, pierwsza książka o kulturze i historii Słowian, drugie wydanie (1863) zredagował jego zięć Josef Jireček (po śmierć od Šafárika do Pragi w 1865 r., wydano tłumaczenia na język rosyjski, niemiecki i polski).
Monumenta illyrica (1839, Praga) - zabytki literatury starosłowiańskiej południowosłowiańskiej
Die ältesten Denkmäler der Sprache böhmischen ... (1840, Praga) [w języku francuskim: Najstarsze zabytki języka czeskiego ...], Z Františkiem Palackym
Slovanský národopis (1842 - 2 wydania, Praga) [po francusku: słowiańska etnologia], jego drugie najważniejsze dzieło, starał się w pełni opisać słowiańską etnologię; zawiera podstawowe dane o różnych narodach słowiańskich, językach, granicach etnicznych oraz mapie, na której Słowianie są oficjalnie uznawani za naród podzielony na narodowe jednostki słowiańskie.
Počátkové staročeské mluvnice w: Vybor (1845) [w języku francuskim: Podstawy gramatyki czeskiej]
Juridisch - Terminologie der politische slawischen Sprachen Oesterreich (Wiedeń, 1850) [w języku francuskim: Terminologia prawno-polityczna języków słowiańskich w Austrii], słownik napisany we współpracy z Karelem Jaromirem Erbenem, Šafárikiem i Erbenem.
Památky dřevního pisemnictví Jihoslovanů (1851, Praga) [w języku angielskim: Zabytki literatury starożytnej Słowian południowych] - zawiera ważne teksty w języku starosłowiańskim
Památky hlaholského pisemnictví (1853, Praga) [w języku francuskim: Pomniki literatury głagolickiej ]
Glagolitische Fragmente (1857, Praga), we współpracy z Höfler [po francusku: extracts glagolitiques ]
Über den Ursprung und die Heimat des Glagolitismus (1858, Praga) [po francusku: O pochodzeniu i kraju pochodzenia pisma głagolicy] - tu wysunął pogląd, że alfabet głagolicy jest starszy od cyrylicy .
Geschichte der südslawischen Litteratur (1864-1865, Praga) [w języku francuskim: Historia literatury południowosłowiańskiej].

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :