Paul Nizon

Paul Nizon Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Paul Nizon 1969 w Zurychu Kluczowe dane
Narodziny 19 grudnia 1929
Berno ( Szwajcaria )
Autor
Język pisania Niemiecki
Gatunki powieść

Podstawowe prace

Paul Nizon , urodzony dnia19 grudnia 1929w Bernie, pochodzący z Bonfol , jest szwajcarskim pisarzem języka niemieckiego.

Biografia

Jego ojciec był urodzonym w Rosji chemikiem i badaczem, który wynalazł lek na toczeń . Po osiągnięciu dojrzałości decyduje się wyjechać do Kalabrii i pracuje na budowie. To doświadczenie stanowi prawdziwą podróż inicjacyjną. Dwa lata później studiował historię sztuki i literaturę niemiecką w Bernie i Monachium, aby osiągnąć to, co nazwał „praktyką w oku”. Jeszcze jako student ożenił się w Monachium w 1954 roku. Od 1956 do 1957 roku izolował się w Spessart , aby całkowicie poświęcić się swojej pracy magisterskiej o Vincentie van Goghu .

Początki

Zaczął publikować pod koniec lat pięćdziesiątych , następnie pracował jako asystent w Muzeum Historycznym w Bernie. Mieszkał w Bernie i Zurychu jako asystent muzealny i krytyk sztuki w dzienniku Neue Zürcher Zeitung do 1959 roku, kiedy to ukazała się jego pierwsza książka The Moving Places . Dość dobrze przyjęta publikacja Moving Places umożliwiła mu zdobycie stypendium literackiego, aw 1960 roku skorzystanie z rocznego pobytu w Rzymie. W 1961 roku jeszcze jako student wyjechał do Barcelony, gdzie spotkał prostytutkę, która zmieniła jego życie. Po powrocie do Szwajcarii postanawia wyemancypować się, wyzwolić i porzucić żonę i pracę dziennikarza.

Na początku lat sześćdziesiątych Nizonowi zaproponowano pierwszy kontrakt wydawniczy w wydawnictwach Surhkamp . Ci, po wysłuchaniu fragmentu audio Canto , książki zainspirowanej pobytem w Rzymie, którą Nizon nagrał wtedy znajomemu na magnetofon, zaproponowali mu miesięczną pensję. Kiedy ukazała się w 1964 roku, krytycy nie byli zachwyceni tą awangardową powieścią. Paul Nizon z trudem zgodzi się z tymi ocenami: „Twierdzimy, że jesteśmy pisarzem, który liczy, artystą, aby być uczciwym ... A jednak w oczach poborcy podatkowego, wydawcy, pracownika, urzędnika, jesteśmy tylko biedna rybka ”, napisze w pierwszych wydaniach uczuć .

Od 1969 roku Nizon poświęcił się wyłącznie pisaniu, następnie zajął się kolejną książką Dans la maison les Histoires s'Unbroken , która ukazała się w 1971 roku. Po drugim małżeństwie częściej podróżował. Na przykład wybrał się w podróż w 1975 roku ze swoim przyjacielem fotografem Willym Spillerem. To wspólne doświadczenie dało początek prawdziwej współpracy w Adieu à l'Europe , książce zilustrowanej zdjęciami Willy'ego Spillera, opublikowanej w 2003 roku.

Nizon w Paryżu

W 1977 roku, kiedy doszedł do siebie po zniechęcającym przyjęciu Canto , odziedziczył po ciotce małe mieszkanie na Montmartre, osiadł na stałe w Paryżu i został wolnym pisarzem. Francuski staje się jego głównym językiem, nawet jeśli jego pismo pozostaje wierne niemieckiemu. Paul Nizon rozpoczyna wtedy nowy cykl wydarzeń w swoim życiu jako pisarz. Po raz trzeci od niespełna trzydziestu lat ożenił się ponownie w Paryżu z Marie-Odile Roquet.

W 1988 Stolz otrzymał nagrodę France Culture i przyniósł mu międzynarodowe uznanie. Wszystkie kolejne prace będą coraz bardziej nakładały się na jego życie. Rozpoczął także publikację swojego pierwszego „Workshop Journal”, gromadząc notatki, które były jego codziennym zajęciem od 1960 roku i dały początek l'Envers du Mantle .

W 1999 roku jego dzieła wybrane ukazały się w siedmiu tomach w Niemczech, gdzie sukces Nizona był już ugruntowany. We Francji wszystkie jego dzieła są tłumaczone przez Actes Sud . Jej zbiory archiwalne znajdują się w Szwajcarskim Archiwum Literackim w Bernie .

Grafika

Zanim autofikcja została przekształcona w gatunek, Paul Nizon ogłosił się „autofikcją” w tym sensie, że „wykorzystał swoje przeżyte życie, by tworzyć książki beletrystyczne. „Generalnie jestem moim głównym bohaterem” - powiedział. W rzeczywistości prace Paula Nizona zawsze podchodzą z bardzo subiektywnego punktu widzenia do tematów, które są bliskie jego sercu i które przenikają jego własne życie. Wśród nich znajdujemy skrajną samotność, z której nie ma wyjścia, jak tylko fizyczna miłość do kobiet, spragnione odkryć i lepszego samopoczucia, które nieznajomy rzuca na nieznane miasto, nieskończone poszukiwanie sensu życia i sensu życia. pisanie ...

W swoich dziennikach warsztatowych, takich jak The First Editions of Sentiments , The Back of the Mantle czy The Journal of Love , pisarz opisuje, co naznaczyło jego pisma i jego życie. W Liczbę klubu aniołów n O  82 (zkwiecień 2007) mówimy o „epizodach silnej depresji, miłosnym upojeniu (z ich nieuchronnymi ślepymi zaułkami, zdradami i zerwaniami), ogromnych okresach samotności…” Pisarz zajmuje znaczące miejsce w swoich dziennikach, ale także w powieściach. I tak w powieści Stolz , napisanej w trzeciej osobie liczby pojedynczej, która dystansuje się zatem od gatunku autosłownika, bohater odnajduje się, podobnie jak sam Nizon, studentem, mającym za zadanie wyżywienie rodziny i odizolowanie się od swojej kolejki. napisać pracę magisterską na temat Vincenta Van Gogha. Nizon porusza smutne tematy, według niego „to nie uczucie samotności pchnęło go do pisania, ale fakt, że bardzo wcześnie stracił zaufanie do świata”. Tutaj znowu można się zastanawiać, czy fakt utraty ojca, gdy miał zaledwie dwanaście lat, nie odegrał roli w pesymizmie Nizona.

Ten totalny subiektywizm, z jakim rysuje portrety, przypomina właściwie niemal metodyczne poszukiwanie siebie. W Literackiego Fortnight N O  915 miesiącastyczeń 2006, Georges-Arthur Goldschmidt analizuje wąską granicę, która oddziela Nizon z autobiografii: „Pod autobiograficznej wyglądem od pozornie mówi tylko o sobie, mówi tylko dzięki przejrzystości, aby pokazać to, co widzi i aby osiągnąć ten punkt siebie, gdzie jeden staje się anonimowy . Najważniejsze jest portretowanie otaczającego go świata ”.

Bibliografia

Nagrody

Książki o autorze

Linki zewnętrzne