Paweł Bellugue

Paweł Bellugue
Narodziny 24 lutego 1892 r.
Bergerac
Śmierć 20 października 1955(w wieku 63)
6. dzielnica Paryża
Narodowość Francuski
Zajęcia Ilustrator , nauczyciel , anatom
Różnica Kawaler Legii Honorowej

Bellugue Paul , urodzony w 1892 roku , a zmarł w 1955 roku , jest profesorem z anatomii , rysownik i ilustrator francuskim.

Biografia

Paul Bellugue jest profesorem anatomii artystycznej i morfologii w École des beaux-arts de Paris od 1936 do 1955. Były uczeń Paula Richera i Henry'ego Meige , jego kursy to wykłady, improwizacje wokół ludzkiej postaci. nauczyciele otwarci na nowe formy. Jego żona, Henriette Bellugue, po śmierci męża opublikowała swoje lekcje w kilku książkach. Para ma dziecko: Jacques Bellugue.

Zawdzięczamy mu pomysł, aby „dzieło plastyczne nie wymagało komentarza, aby było zrozumiałe w jego znaczeniu”. Takie podejście wiąże go ze swoim przyjacielem, mimem i nauczycielem Etienne Decroux, z którym współpracuje. Ten ostatni pojawia się również na zajęciach Bellugue w Ecole des Beaux-Arts, by robić improwizacje i występy  : „Bellugue tak mocno wierzył w badanie żywej i poruszającej się postaci ludzkiej dla artystów wizualnych, że zaprosił sportowców, tancerzy, artystów z sal koncertowych, i mimów w szkole i zabierał swoich uczniów, aby obserwowali poruszającą się postać ludzką na stadionach.Wspaniały przyjaciel Etienne'a Decroux, wykładał z nim. Pisma Bellugue'a pojawiają się więc w licznych komentarzach do sztuki mimu i teatru.

Do kolekcji fotografii Etienne'a Bertranda Weilla (1919-2001) poświęconej Szkole Etienne'a Decroux można się odwołać na stronie BNF Gallica, która prezentuje wiele ćwiczeń.

Pracuje

Ilustracje wektorowe

Publikacje

Filmy dokumentalne

Studenci

Źródła

Uwagi i referencje

  1. w Paul Bellugue, „Sztuka i ruch (1933)”, Wstęp do badania formy ludzkiej – anatomia plastyczna i mechaniczna, Paryż, Librairie Maloine, 1963, s. 79
  2. w Thomas Leabhart, Franc Chamberlain, The Decroux Sourcebook, Routledge, USA, 2012 - 216 p
  3. „Bellugue tak mocno wierzył w badanie żywych, poruszających się postaci ludzkich przez artystów wizualnych, że zaprosił do szkoły sportowców, tancerzy, wykonawców sal koncertowych i mimów oraz zabrał uczniów na stadiony sportowe, aby obserwowali ludzką postać w ruchu. przyjaciel Decroux, często wygłaszał wykłady z Decroux's „w Thomas Leabhart, Etienne Decroux, Routledge, USA, 2007, s.25
  4. w Guy Feixe, La Filiation Copeau, Lecoq, Mnouchkine: Teatralny rodowód gry ... Gallimard, Paryż, 2012
  5. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b85398080.item