Paul-René Martin | |
Funkcje | |
---|---|
Członek Wielkiej Rady kantonu Vaud | |
1977 - 1987 | |
Powiernik z Lozanny | |
20 maja 1981 - 31 grudnia 1989 | |
Poprzednik | Jean-Pascal Delamuraz |
Następca | Yvette Jaggi |
Doradca krajowy | |
30 listopada 1987 - 24 listopada 1991 | |
Biografia | |
Data urodzenia | 17 października 1929 |
Miejsce urodzenia | Lozanna |
Data śmierci | 14 kwietnia 2002 |
Miejsce śmierci | Lozanna |
Narodowość | szwajcarski |
Partia polityczna | Radykalna Partia Demokratyczna |
Zawód | Prawnik, sędzia śledczy |
Religia | protestant |
Paul-René Martin , urodzony dnia17 października 1929w Lozannie i zmarł dnia14 kwietnia 2002w Lozannie jest szwajcarskim politykiem , członkiem Partii Radykalno-Demokratycznej .
Protestant, pochodzący z Wagenhausen , Saint-Aubin-Sauges i Lozanny, Paul-René Martin jest synem Paula-René Martina i Jeanne Marie von Allmen. W 1963 roku poślubił Simone Jeannine Volet. Studiował prawo w Lozannie i uzyskał licencję w 1954 r. W latach 1954–1960 pracował jako prywatny nauczyciel, zanim został szefem personelu i administracji Federalnej Stacji Badań Agronomicznych w Lozannie w latach 1960–1967.
Sekretarz generalny Kantonalnego Departamentu Rolnictwa, Przemysłu i Handlu (DAIC) w latach 1967-1976, Paul-René Martin był radnym (ustawodawczym) Lozanny w latach 1965-1976, po czym w latach 1976-1981 zasiadał w radzie miejskiej Rady Lozanny, gdzie odpowiada za usługi przemysłowe. Został wybrany powiernikiem dnia20 maja 1981. To dzięki jego konsorcjum Lozanna otrzymała w 1983 roku Nagrodę Europy, a Maurice Béjart zainstalował tam Béjart Ballet Lausanne w 1987 roku.
W 1988 roku, gdy Lozanna przygotowywała się do zgłoszenia swojej kandydatury na organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1994 roku , partia ekologów sprzeciwiła się temu i ogłosiła referendum, które zostało przyjęte w powszechnym głosowaniu . Ta porażka skłoniła Paula-René Martina, przewodniczącego komisji przetargowej, do rezygnacji ze związku, który opuścił31 grudnia 1989.
Paul-René Martin był też członkiem Walensów Wielkiej Rady od 1977 do 1987 roku, prezes Walensów Partii Radykalnej między 1979 a 1984, krajowy radny z30 listopada 1987 w 24 listopada 1991 i sędzia śledczy w wojskowym wymiarze sprawiedliwości.